Het zal u niet ontgaan zijn, de herdenking van de genocide van Rwanda. 20 jaar later ligt Kigali er on-Afrikaans aangeharkt bij. In een opinie in de Volkskrant
beschrijft onderzoeksjournalist Anneke Verbraeken fijntjes hoe voor de
bevolking van het platteland niet het inkomen het belangrijkst is, maar
het lapje grond. “En dat werd de afgelopen jaren, per huishouden, steeds
kleiner.” Bijna negentig procent van de Rwandezen woont op het
platteland. De landbouw maakte daar de laatste jaren een razendsnelle,
van bovenaf opgelegde, industrialisering door. Met monoculturen
landhervormingen en gedwongen verhuizingen.

Rwanda draait op een ontwikkelingsmodel met twee snelheden, verklaart Centraal-Africa-expert Kris Berwouts… Lees verder op FarmingAfrica.net.