Deze keer is er niet zoveel te melden vanuit Zuid-Afrika want het is de laatste twee weken paasvakantie geweest. Woensdag 11 april begon voor de kinderen van de McGregor Waldorf School de tweede termijn, daarover de volgende keer meer.

Het grootste en opwindendste gebeuren van deze vakantie was de Cape Epic die hier in het dorp op dinsdag 27 maart binnenreed en stopte aan een waterpunt vooraleer verder te rijden. Rita, mijn vriendin uit Lichtervelde, schreef dat er een bericht erover in het Nieuwblad was verschenen. Het is een wielerwedstrijd over een zestal dagen voor mountainbikers. 1200 mensen nemen eraan deel en betalen heel wat geld om een plaats te verzekeren. Het is de eerste keer dat ze met z’n allen in Robertson overnachten. De organisatie van zoiets is enorm want alle tenten moeten telkens weer opgezet worden en de bezittingen van iedere deelnemer in de juiste tent afgeleverd. Er is ook een verplaatsbare keuken en kliniek verbonden aan de wedstrijd.

Hier in het dorp werd al weken tevoren voorbereid. Mensen van het toerismebureau probeerden scholen en andere groepen in het dorp warm te maken. De kinderen werd gevraagd om vlaggetjes te maken en kaarten te schrijven met een welkom. De kaarten zouden in de ‘goodie bag’ voor elke deelnemer terecht komen. Een poging om dorpelingen fietsen te laten versieren en tentoon te stellen was niet zo’n succes alhoewel er wel een aantal waren. Dorpelingen werden uitgenodigd om langs de straat te staan en de deelnemers toe te juichen tussen 8 and 12 uur ‘s ochtends. De hoofdstraat zou volledig afgezet zijn gedurende die tijd.

De scholen waren natuurlijk al met vakantie maar omdat het toch een goede promotie is van het dorp en al z’n elementen besloot ik om een schilderij buiten tentoon te stellen en de visuele kunstkamer open te stellen voor bezoekers. Herbie, de leerkracht Engels, had besloten om ijsjes te verkopen als een fondsenwerver. We waren paraat om 7.30u in de ochtend. Toen rond 8 u twee helikopters verschenen zwaaiden we en probeerden de aandacht te trekken. De eerste wielrenners kwamen zo rond 8.15 u en we riepen en zwaaiden. Ze keken niet links noch rechts. Achteraf besefte ik dat er groot geld verbonden is aan de eerste prijs dus de eersten die binnenkwamen waren erin om te winnen. Maar zodra ongeveer een kwart van de wielrenners gepasseerd waren de volgende meer ontspannen en vonden ze het leuk om zo verwelkomd te worden. Zelf had ik het plezier van mijn leven. In ons dorp gebeurt nooit iets en een kans om te roepen en grappig te doen en op en neer te springen kon ik toch niet laten voorbij gaan. Op ieder ander moment zou men denken dat ik gek geworden was. Er waren niet veel bezoekers voor de tentoonstelling en Herbie verkocht niet veel ijsjes maar we hadden veel plezier. Verderop de straat, aan het waterpunt, stond er wel veel volk van het hele dorp! Een gezellige ambiance. Blijkbaar hebben de wielrenners verklaard dat de ontvangst in McGregor het beste was die ze OOIT hadden in de Cape Epic. Pluim voor McGregor dus. We waren wel wat ontgoocheld toen we toch niet in het avondnieuws te zien waren.

Voor de rest van de vakantie heb ik gewerkt voor de school en voor het Breede Centre, Skills for Life. Peggy Lemaire, de vrijwilligster uit Brussel, is samen met haar dochter Lisa terug in Belgie. Peggy heeft veel contacten in het dorp gelegd en meegewerkt aan fondsenwerving. Ze hoopt van voldoende sponsors te vinden die ons in staat moeten stellen om de dagelijkse werking verder te zetten. Een droom is om zelf ook terug te komen als sociale werkster om de werking van de Breede Centre te ondersteunen. Wie eerstehandinformatie wil kan contact opnemen met Peggy via e-mail – seven7virtues@hotmail.com. Ik was blij dat ik mijn tijd en aandacht voor een tijdje volledig aan het Breede Centre kon geven want dat is nodig. Eens school begint zal het niet meer mogelijk zijn. Het eerste wat ik deed was een Facebookpagina aanmaken. Er is nog geen website en dit kan helpen om toch aan mensen te laten weten en zien wat het Breede Centre is en wat er gebeurt. Zoek het even op – www.facebook.com/TheBreedeCentre. Bijdragen om de lopende kosten van elektriciteit, water, grondlasten, telefoon, internet, e.d. te kunnen blijven betalen (want er zijn enkel kleine inkomsten) zijn heel welkom. Stortingen van tenminste 40 euro per jaar zijn aftrekbaar van de belastingen indien gestort op SOLIDARITEIT OM LEVEN, KBC, Rek. 735-0164669-48, Mededeling: Breede Centre.

We hadden ook een bijeenkomst met een gemeentelijke vertegenwoordiger die verantwoordelijk is voor economische ontwikkeling in de vijf dorpen van de Langeberg municipaliteit. Hij zei dat hij in de vijf jaar dat hij deze portefeuille heeft het voor de eerste keer is dat hij geïnspireerd is door nieuwe en creatieve aanpak van het alomtegenwoordige probleem van werkloosheid. Vooral het idee van thuisnijverheid wekte zijn interesse. De bedoeling is om, eens mensen de vaardigheden hebben, hen thuis te laten werken. Ze kunnen als zelfstandige kleine ondernemers iets beginnen. Het Centre zou dan de marketing op zich nemen en afzetgebieden buiten het dorp zoeken. Want dit is natuurlijk altijd het probleem – ons dorp is veel te klein als afzetgebied en inwoners hebben de middelen niet om iets, dat niet noodzakelijk is, aan te kopen. Ik moet nu het hele project met die idee duidelijk zichtbaar neerpennen. Ben er nog niet aan begonnen want ik werkte eerste aan een aanvraag van een andere overheidsdienst die me verschillende dagen nam om door te lezen om te snappen wat ze eigenlijk vragen. De aanvraag formulieren zijn niet eenvoudig en ze geven maar 30 % van wat je vraagt. Dus weten we eigenlijk niet zeker of het de moeite is om een aanvraag in te dienen vooral omdat we de aanvraag moeten baseren op het werk die gedaan werd voor het Breede Centre begon. Het Familie Centrum van wie we overnamen werkte met disfunctionele gezinnen, kinderen en jongeren in de sociale sfeer. Naast de bijdrage van de overheid moesten ze 70% eigen inkomsten vinden en dat lukte hen niet meer. De focus van het Breede Centre ligt anders en concentreert zich op vaardigheidstraining en zelf ontwikkeling voor jongeren en jong volwassenen.

Pieter is begonnen met les geven en vooral de computertraining heeft heel wat succes. Dit is een korte cursus terwijl Pieter naziet of bij het navolgen van een bepaald curriculum ook een soort diploma kan uitgereikt worden. Het is immers de bedoeling om in de eerste plaats lange cursussen die leiden tot een diploma in te richten – houtbewerking, textiel, bouwen en koken. Van deze cursussen maakt zelfontwikkeling een groot deel uit. Dit zal via kunst, toneel en levensvaardigheden worden aangepakt. Een social enterprise (sociale zaak) wordt rond ieder onderwerp ingericht zodat de studenten daadwerkelijk inzicht krijgen in ieder aspect van zakenbeheer. De opbrengst uit de Social zaak wordt gebruikt om het loon van de trainer en zaakvoerder te betalen en terug in het trainingcentrum te investeren. Eens de leerlingen klaar zijn kunnen ze een eigen bedrijf oprichten of zich op de arbeidsmarkt plaatsen.

Mij lijkt het soms een berg die niet te overzien is. Er moet nog zoveel uitgezocht worden op legaal vlak, de gebouwen en gronden moeten aangepast en tot leven komen, er moeten fondsen ingezameld worden om de werking te verzekeren maar we werken allen als vrijwilligers. Een tijdslijn die een overzicht geeft van wat eerst moet en wat later is bijna klaar maar ondertussen moet maandelijks een bedrag van tenminste 1800 euro binnenkomen om de basiskosten te betalen en de werking te verzekeren. Een lichtje aan de horizon is dat Sima Tours Lichtervelde het Breede Centre ondersteund als hun project en een groep van ongeveer 15 Vlamingen op 5 december een avond in McGregor en het Centre zal doorbrengen. ‘Word of Mouth’ is de beste reclame!!!

Groeten uit Zuid-Afrika.