Precies 40 jaar geleden, op 1 januari 1981, zou de Israelische Mossad een bloedbad in Beirut aanrichten. Een bloedbad van zelfs voor deze zwarte periode in de geschiedenis ongekende proporties. President Yassir Arafat, prominent leider Khalil Al-Wazir Abu Jihad, een aantal andere leiders van de Palestijnse vrijheidsbeweging, en een stadium vol toeschouwers zouden het leven laten.
Operatie Olympia 2 werd op het laatste moment afgeblazen, maar maakte uit van een reeks bomaanslagen in Libanon tussen 1979 en 1983 die honderden slachtoffers eiste. Het verhaal van deze topgeheime operatie laat zien hoe ver de toenmalige Israelische top bereid was te gaan om haar vijanden uit de weg te ruimen. Gedeclassificeerde documenten over deze operatie werden door een Israelische krant gepubliceerd
Op 1 januari 1981 zou de PLO haar jubileum vieren in een groot voetbalstadium in Beiroet. Honderden partijleden, partijleiders, Libanese burgers, Palestijnse vluchtelingen buitenlandse gasten, en de Palestijnse president Yassir Arafat zouden op deze bijeenkomst samenkomen. De toenmalige Israelische minister van Defensie, Ariel Sharon, zag hier een grote kans om in een klap van de hele groepering af te zijn. In december 1980 gaf hij toenmalig brigadier-generaal Meir Dagan de opdracht om enkele lokale geheime agenten te recruteren en in te zetten, en de operatie werd grondig voorbereid.
Enkele dagen voor de bijeenkomst in het voetbalstadium werden er meerdere kilos explosieven met een op afstand bestuurbaar afstekingsmechanisme geplaatst onder de stoelen waarop de leiders zouden plaatsnemen. Ook werden er drie auto’s vol explosief materiaal klaargemaakt. Deze zouden aan de uitgangen van het stadium geparkeerd worden, en enkele minuten na de eerste explosie afgaan.
Op dat moment zouden de overlevenden van de eerste ontploffing het stadium in paniek uitrennen, en wie er binnen niet gestorven was, moest hier sterven. Een knallend nieuwjaar.
Slechts enkele uren voor de bijeenkomst werden de samenzwerende Ariel Sharon, Janusz Ben-Gal, Rafael Eitan en Meir Dagan op het matje geroepen door de toenmalige Israelische Minister-President Menachem Begin. Deze had van de geheime operatie gehoord en was er op tegen. De Russische ambassadeur zou namelijk ook aanwezig zijn, en het vermoorden van een ambassadeur zou een diplomatieke rel veroorzaken. Meir Dagan – die later de directeur van de geheime dienst Mossad werd – heeft tot aan zijn dood in 2016 gezegd dat Olympia 2 een gemiste kans was.
De eerdergenoemde Libanese recruten hebben echter wel een aantal andere aanslagen gepleegd. Onder de naam ‘Front pour la Libération du Liban des Étrangers (FLLE)’ waren zij van 1980 tot 1984 in Libanon actief. Honderden mensen stierven in de tientallen bomaanslagen die door deze groep werden gepleegd.
Het plan voor Olympia 2 en de oprichting van de FLLE ontstond na de moord op een Israelische familie in Nakhariya, uitgevoerd door Samir Kuntar. Immers, de Palestijnse vrijheidsbeweging was ook heus niet geweldloos. Na de begrafenis van deze familie zou Rafael Eitan Ben-Gal hebben bevolen om “ze allemaal te vermoorden, stuk voor stuk!“, en als Begin niet had ingegrepen, was ze dat op nieuwjaarsdag gelukt..
