Op tien april werd er een uitnodiging gestuurd naar Koeleba, minister van Buitenlandse Zaken van Oekraïne om naar Brazilië te komen. Op zeventien april was Lavrov in Brazilië voor de handel tussen beide landen en de vredesbesprekingen over Oekraïne. Een dag later trok de President van Roemenië naar Brasilia en uit deze gesprekken bevestigde Lula wat we eigenlijk altijd al hebben geweten dat de beschuldigingen tegen hem dat hij pro-Russisch zou zijn niet kloppen.
Lula die eerder deze week naar China en Abu Dhabi vloog om bij terugkeer de minister van Buitenlandse zaken van Rusland te ontmoette, Sergei Lavrov. Het westen kreeg schrik voor de anti-imperiale ideeën van Lula, en gaf hem er van langs omdat hij te pro-Russisch zou zijn. Bij deze was de analyse van het Westen niet de juiste, want bij terugkeer ontmoete hij de President van Roemenië en hier bevestigde hij dat de territoriale integriteit van Oekraïne moet bewaard blijven en dat al de dingen die hij eerder zei niet zo bedoeld waren en uit hun context waren getrokken.
De handelsbetrekkingen met Oekraïne zijn uitgebreider dan die met Rusland, Oekraïne heeft als belangrijkste partner in Latijns-Amerika Brazilië. Er wonen ook 500.000 Oekraïners in Brazilië, terwijl Rusland vaak paralelle handelsbetrekkingen heeft met Brazilië. Zijn de relaties tussen Brazilië en Oekraïne inniger omdat de derde gemeenschap van Oekraïners buiten de oude Sovjet-Unie in Brazilië wonen de andere in Canada en de VS. Het is dus duidelijk dat de demonisering van Brazilië door het Westen te vroeg kwam, misschien was de diplomatieke reis wat onaangepast qua vorm en was het niet de perfecte timing. Toch weten we zo weinig en hebben we zo weinig vertrouwen in de plannen van de Global South om vrede te bewerkstelligen tussen Oekraïne en Rusland.
Op tien april was er een overleg met de regering Zelensky om Koeleba naar Brazilië te halen, maar dat sprong af dus kwam Lavrov. Toch lijkt het dat Brazilië vanaf nu de banden zal aanhalen met Oekraïne en haar partners om een oplossing te vinden voor het conflict. Het lijkt er dus op dat we halfweg zitten in het Braziliaanse vredesproces. Hopelijk ontstaat er dan wat meer enthousiasme voor de ‘club van de vrede’ van Lula. We weten eigenlijk niet goed wat er leeft in de global south rond Rusland. Veel Afrikaanse landen lijken pro-Poetin te zijn omdat ze diensten en producten van hem krijgen, en moest het Westen meer betalen, dan zouden ze weer in onze richting kijken. We weten ook niet welke schade de interventies van Rusland in haar buurlanden heeft aangericht bij de publieke opinie in the global south. Geef Lula wat tijd, hij heeft de ambitie en de human resources om een oplossing voor de oorlog tussen Oekraïne en Rusland te kunnen vinden.
