De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Miljonair word je niet met hard werken.

Miljonair word je niet met hard werken.

maandag 22 oktober 2012 17:00
Spread the love

Tijdens een familiebezoek kwam politiek aan bod. Zo moest ik de standpunten van PVDA uit de doeken doen en kwam de miljonairstaks naar boven. Uit een hoek van de kamer klonk plots “Miljonairs moeten ook niet alles betalen, want die hebben hard voor hun centen gewerkt.” Dat moeten we toch even ontkrachten en meteen ook de miljonairstaks of andere vermogensbelastingen wat kracht bijzetten.

Wiskunde

1 000 000 = netto jaarloon * aantal jaren dat je moet sparen – de uitgaven die je doorheen die periode doet.

Als we enkel op basis van een loon, arbeider of bediende, gaan sparen dan moeten we dus een erg hoog nettoloon hebben. Afgaande op de 38-uren werkweek waarbij je op je 18e begint te werken en doorwerkt tot je 65e. En waarbij je zeer zuinig leeft en slechts 700 euro per maand moet uitgeven (huur, eten, auto, …). Dan moet je netto 15 euro per uur verdienen.

Goed, we gaan wat kort door de bocht want je hebt ook nog vakantiegelden enzoverder maar daarnaast heb je ook nog een hele stapel onverwachte kosten. Het is een zeer ruwe schets van de onderschatte waarde van een miljoen euro. Maar ze geeft wel aan dat met gewoon werken je in de huidige maatschappij geen miljonair kan worden.

Ondernemers

Een terechte opmerking was dat niet iedereen een arbeider of bediende is. Zo kan je zelfstandig een bedrijf opstarten, een steengoed product produceren, op de beurs gaan enzoverder. Ondernemen dus. Ondernemers kunnen dus wel miljonair worden. Maar daarvoor hebben ze niet zelf voor een miljoen euro aan werk verricht. Daarvoor hebben ze allerlei economische schakels nodig. Waaronder personeel, aandelen, enzoverder. Ik zeg niet dat een miljonair niet hard werkt of hard gewerkt heeft. Ik stel enkel dat hij op zijn eentje niet hard genoeg kan gewerkt hebben om miljonair te worden.

Een beetje op zijn Marx’

Eén van die economische schakels is personeel. Die ondernemers hebben namelijk werkende mensen nodig om hun producten of diensten te produceren en/of aan te bieden. En natuurlijk doen die dat niet voor niets. Ze worden betaald voor hun arbeid. Dus hebben de ondernemers de werkende mensen nodig om miljonair te worden.

In ons voorbeeld rekenen we al een tijd van 47 jaar (van je 18e tot 65e) aan en dat is voor sommigen te langzaam. Dus naast de gebruikelijke methoden kunnen we ook zo hard mogelijk gaan verschuiven met inkomsten en kosten. Een arbeider heeft op zich toch niet meer loon nodig dan wat er nodig is om te overleven? Voila, meteen weer meer centen die we kunnen opsparen.

Met die laatste stap ontkent de ondernemer de nood van de arbeider. De oplossing? Zorgen dat de arbeiders concurreren onder elkaar. Wie wil er voor minder geld werken dan de ander? Zie naar de Poolse truckers bijvoorbeeld. Zo elimineren we ook meteen het idee bij de arbeider dat hij nodig is voor de productie, hij heeft het te druk met werk zoeken en het behouden.

De regering?

En onze politici dan? In dit gehele proces komen ze maar al te vaak tussen maar er wordt maar bitter weinig gedaan om die gigantische kloof van potentieel te dichten. In dit artikel gaat het dus over het potentieel om miljonair te worden. Dat potentieel dat door de gewone arbeider niet te bereiken valt en voor de ondernemer wel. Op de koop toe denken onze politici nog steeds dat ze de arbeiders helpen door de ondernemers te helpen. Want zij creëeren toch werk? Allerhande methodes biedt onze regering aan opdat de kosten van een ondernemer dalen. Maar de ondernemers gebruiken die methodes niet om werk te creëeren maar om de winstcreatie nog te verhogen. En het potentieel om miljonair te worden verdwijnt in de ziekelijke wens om miljardair te zijn.
 


Te kort door de bocht, oversimplistisch en veralgemenend. Drie zware en terechte kritieken op deze gedachtegang. Maar dat maakt het niet minder waar. Deze gedachtegang is mijn motivatie geweest om voluit voor echt socialisme te gaan. Niet dat halfgare lobbysocialisme van de SP.a trouwens. Na het lezen van tal van werken over filosofie, ideologie, politiek enzoveel meer, is voor mij het verhaal veel genuanceerder, veel complexer zonder kwalijke veralgemeningen maar op het einde van de discussie blijft het waar. Miljonair wordt je niet met hard werken. Dat wordt je door anderen te laten werken en met de hulp van de staat groeit het kapitalisme uit tot een ware godzilla.

Ik stelde ook dat ik miljonairstaks kracht ging bijzetten. Details en concrete werking ervan vind je op de website van de miljonairstaks. Maar het dichten van de kloof tussen rijk en arm begint wanneer we zorgen dat diegenen die teveel hebben diegenen met te weinig verder helpen. Een miljonairstaks maakt niet dat een rijk persoon plots geldzorgen heeft. Het zorgt er niet voor dat hij een boterham minder moet eten of een keer niet naar de golf kan. Het betekent enkel dat de maatschappij wat meer geld heeft om te zorgen dat de armeren een boterham meer kunnen eten. Niet iedereen hoeft miljonair te zijn, maar iedereen een dak boven zijn hoofd, eten in zijn koelkast en een klein vleugje aan levenskwaliteit op zijn minst, is niet veel gevraagd.

take down
the paywall
steun ons nu!