Vorige week veroorzaakte een spookrijder een ongeval. Dit had vermoedelijk voorkomen kunnen worden. Een familielid vertelde achteraf dat de man in kwestie zich psychisch niet goed voelde en naar het ziekenhuis was gegaan om opgenomen te worden. Dat gebeurde niet…

Moet ik nu echt zeggen dat dit het gevolg kan zijn van wanneer je psychische nood niet evenwaardig benadert als fysieke nood? Gelukkig heeft het doorgaans minder drastische gevolgen en we moeten opletten met te snelle conclusies, maar het lijkt erop dat dit niet gebeurd was wanneer men wel op zijn hulpvraag was ingegaan. We weten allemaal dat er voor iemand met een hartaanval wel plaats was geweest. Of dat er toch zeker naar een alternatief was gezocht in een ander ziekenhuis.

Mocht het zo zijn dat iemand met een hartaanval weer naar huis gestuurd werd, stond het land nu waarschijnlijk in rep en roer en werd daarbij de desbetreffende arts én ziekenhuis aan de schandpaal genageld. Dat hoeft van mij ook niet, maar het blijkt dat we nu een overleden man in nood aan de schandpaal nagelen. Hij voelde zich niet goed en moet daardoor nu blijkbaar veroordeeld worden.

De focus in de media en daarbuiten wordt namelijk gelegd op de psychische problemen van deze man, niet op het feit dat men hem niet wou helpen. Die focus mag wat mij betreft dus ook verlegd worden naar het niet helpen van een mens in nood. In zekere zin is dat zelfs nalatigheid en had dit misschien voorkomen kunnen worden. Hij voelde blijkbaar aan dat hij dringend hulp nodig had, vroeg het en werd weer wandelen gestuurd. Men weigerde hem met andere woorden hulp.  Zou men iemand met een andere dringende, levensbedreigende hulpvraag weer naar huis sturen, denkt u? Nee, het antwoord is nee. En diep in onszelf beseffen we dat allemaal.

Ik vraag alle media dus met aandrang om daar de aandacht op te vestigen. Men weigerde deze man te helpen en daardoor is er iets verschrikkelijk gebeurd. Dit is verschrikkelijk voor alle betrokken partijen: in eerste plaats voor hem en zijn naasten, de personen in de camper en hun naasten, de hulpverleners die ter plaatste kwamen, de getuigen op de snelweg en zelfs de mensen in het ziekenhuis die hem weer naar huis hebben gestuurd.

Een mentaliteitswijziging dringt zich op en dat doet men niet door het stigma op psychische problemen nog wat te verhogen. Dat kan men wel door de focus te leggen op het feit dat een mens in nood niet geholpen werd. Eigenlijk zou het onderscheid tussen fysische en psychische problemen sowieso niet gemaakt mogen worden, de mens is immers een holistisch wezen. Dat leerde ik in mijn opleiding al, in de praktijk lijken we dat wel eens te vergeten.

Worstel je met gedachten over zelfdoding, dan kun je terecht bij Zelfmoordlijn 1813 – België: https://www.zelfmoord1813.be of bellen naar 1813.

Je kunt ook terecht bij de Luistergenoten via www.luistergenoten.be en 02 315 44 00 of bij Teleonthaal (tel: 106).

In Nederland kun je terecht bij 113 Zelfmoordpreventie: https://www.113.nl en bellen naar 0900 0113 en de Luisterlijn https://www.deluisterlijn.nl/.