Het zeer rechtse blad Valeurs Actuelles pakte vorige week uit met een sensatieverhaal op de cover: de Brusselse rellen rond de WK-voetbalmatch België-Marokko zijn een voorafspiegeling van wat Frankrijk te wachten staat! En ze illustreren de ontsporing van een multiculturele samenleving die is aangevreten door het islamisme…
De redactionele intelligentie van het blad reikt niet zo ver dat het zich realiseert dat voetbalgeweld allereerst een probleem van het voetbal is. Meer dan andere sporten leidt voetbal ertoe dat grote groepen mensen – eventueel hele of halve naties – zich identificeren met één van de twee spelpartners, en winnen en verliezen zien als een kwestie van lokale of nationale trots en eer. Zo wordt de sport geïdeologiseerd. Het gaat niet meer om knap spel, maar om wij tegen zij, op een zeer agressief niveau. Maar dat doet zich zowel voor tussen de ploegen van dorpen of steden als tussen die van staten. Voetbal is daardoor een probleemsport.
Het akelige en afstotelijke hooliganisme in Brussel was dus niets bijzonders: een illustratie van hoe problematisch voetbal is. Maar het slimme Franse blad ziet meteen multiculturalisme en islamisme aan het werk. En dat soort rellen, ja opstanden, is wat Frankrijk te wachten staat! Het magazine ging dan ook zijn licht opsteken bij twee merkwaardige vrouwen die in mijn documentatie ondergebracht zijn in het mapje “onmogelijke dames”: Assita Kanko en Fadila Maaroufi.
Ophouden met te praten over racisme
Kanko is een hyperassimilationiste. Al vroeg in haar politieke carrière hield ze medemigranten voor: “niet in de soep spuwen”. Migranten moeten zich braaf aanpassen, geen eisen stellen, niet moeilijk doen, en ongemerkt opgaan in de samenleving waarvoor ze gekozen hebben. Zelf heeft ze dat prima voorgedaan: kiezen voor een dominante ideologie en een sterke politieke partij, en zichzelf als voorbeeld stellen. Wie het in België of in Frankrijk niet naar haar of zijn zin heeft, kan maar best opkrassen. Op de Franse activiste Rokhaya Diallo reageert zij met: “Haar handeltje draait rond het racialisme en de rol van slachtoffer. Ik daag haar uit op te houden met te praten over racisme en haar boterham te verdienen! (…) Als Frankrijk in haar ogen zo slecht is, waarom zou je er dan blijven?”
Kanko trekt van leer tegen het communautarisme – een komische positie in een land als België dat structureel gebouwd is op communauteiten en er eer mee behaalt dat het een joodse gemeenschap heeft die haar levensstijlen en haar levensopvattingen vrijuit kan beleven. De hoofddoek is volgens haar een groot kwaad, het paard van Troje van de politieke islam die de Belgische instellingen ‘infiltreert’. Als haar partij probeert een plaats te veroveren in de Belgische instellingen is dat blijkbaar normale democratie, maar als moslims dat doen is dat kwalijke en ongeoorloofde infiltratie.
In Frankrijk zal zich herhalen wat zich in Brussel al afspeelt
Valeurs Actuelles laat ook uitgebreid de Marokkaans-Belgische Fadila Maaroufi aan het woord, mede-oprichtster en directrice van het Observatoire des fondamentalismes in Brussel. Zij bestrijdt het islamisme en leeft met het spookbeeld van de “islamisering” van de Belgische samenleving. België wordt volgens haar al gedomineerd door “de islamisten”, en linkse partijen wakkeren dat aan.
Maar ook de niet-linkse zijn in de fout, want omwille van electoraal eigenbelang scheppen ze ruimte voor moslims. Huiverend/verontwaardigd verwijst Maaroufi naar de Franstalige christen-democraten: “Na de verenigingen zijn het de politieke partijen die begonnen zijn personen die dicht bij de islamisten staan binnen te laten om moslimstemmen te bekomen. Onthullend is de naamsverandering van de PSC, Parti Social-chrétien. In 2002 werd dat CDH – Centre Démocrate Humaniste – en daarna, in 2022, Les Engagés. Het is trouwens als lid van de CDH dat de eerste vrouwelijke volksvertegenwoordiger met een hoofddoek van Europa verkozen werd, in 2009.” Waar mevrouw Maaroufi last van heeft!!!
Is de situatie in Brussel een voorafspiegeling van wat Frankrijk in de nabije toekomst te wachten staat? Op die vraag van Valeurs heeft Maaroufi haar antwoord klaar: “Helemaal. Ik heb het altijd gezegd. Frankrijk loopt een beetje achter op België. Het politieke leven in Frankrijk zal, net als in Brussel, afhankelijk worden van moslimstemmen. Iedereen weet dat de islamisten de rechten van de mens tegen ons gebruiken. Als ze de meerderheid hebben, zal alles veranderen. Om dat te voorkomen moeten we ons verzetten, geen schrik meer hebben en durven spreken. Het is daarom dat ik voor mijn mening uitkom.”
In democratisch opzicht is dit betoog schrikwekkend: niet alleen speelt godsdienstvrijheid daarin geen enkele rol, maar ook de mensenrechten storen, en het democratische spel van meerderheid en minderheid is alleen acceptabel als de meerderheid van Maaroufi’s kant is. Democratische grondrechten mogen geschrapt worden als het kan dienen om moslims tegen te werken, want dat zijn anti-democraten. Om de democratie te redden, moeten we ze afschaffen, nietwaar?
