De kutkop van januari werd:“Beperking topvergoedingen zou Belgacom 30 miljoen euro kosten” (De Morgen, 16 januari 2013). Ik stuurde een mail naar De Morgen om hen te feliciteren en deed dat ook via mijn twitter account. Jammer genoeg geen reactie. Ondertussen verscheen wel de poll om te kiezen uit de eerste kutkop van februari! En dan nu het media-week.be overzicht van de afgelopen week.
De dag dat inhoud compleet verdween (maandag 4 februari)
Het was natuurlijk al langer geweten: Antwerpen plant meer camera’s. Wat was ik kwaad op de media als het hier over ging in aanloop naar de verkiezingen. De Antwerpse burgervader mocht toen immers ongestraft de uitspraak doen dat Londen vol camera’s hangt en dat er daardoor, zo goed als, nooit iets crimineel gebeurt. Ik viel achterover en was nog meer geschokt door het uitblijven van ook maar één kritische medianoot ten aanzien van die uitspraak. Betekenen de datums 6 en 10 augustus 2011 nog iets in de media? Ik zal het geheugen even opfrissen en er wat data bovenop gooien.
Two words: London riots. Dat moet volstaan. Nu de data: in Londen hangen 8000 camera’s. Kostprijs: 300 miljoen pond oftewel zo’n slordige 350 miljoen euro. De meeste arrestaties tijdens de london riots werden verricht tijdens de rellen zelf. Camerabeelden leverden nadien de arrestatie op van een verwaarloosbaar aantal mensen. Zeker als je het afzet tegen de kostprijs.
Bovendien zie ik een contradictie met de mediahype rond patsers enkele weken geleden. Het ondertoontje beviel me toen ook allerminst maar Dams & co slaagde er in de focus te verleggen naar ‘sociale controle’. Zelf ben ik voorstander. Als u vier minuutjes tijd heeft bekijk dan even volgende video: ‘A few minutes of perfection‘. Toegegeven, Amerikaans dus het einde is er over. Maar dat is wel sociale controle in zijn normale vorm. Mensen die elkaar helpen. Telkens er een geval van zinloos geweld is vraag ik mij af of er mensen in de buurt waren en wat hun reactie was? Ik zie in elk geval regelmatig onverschilligheid in onze maatschappij. Niet meer rechtstaan voor ouderen, niet meer helpen bij het oversteken, als iemand iets laat vallen er nog liever op trappen dan het op te rapen,… Dat soort dingen.
Nu vraag ik mij af wat een camera doet met de perceptie van iemand. Stel dat je morgen ziet dat er iemand een portemonnee uit iemand zijn tas steelt. Je kijkt rond en ziet dat het gefilmd is. Ga je dan toch proberen om op het moment zelf iets aan de situatie te doen of laat je het op zijn beloop want de dader is toch gefilmd? Simpel gesteld, gaat een camera de ‘sociale controle’ niet verder beknotten?
Maar het gaat ook over nummerplaatherkenning en drugstrafiek. Het bericht van de camera’s kan niet beter getimed zijn want net vandaag lezen we in onze media dat België een drugparadijs is. Dat je daar dan iets aan moet doen, dat gaat niemand ontkennen. Maar ben ik nu de enige die zich afvraagt of nummerplaatherkenning een oplossing is? Een wagen stelen, valse nummerplaat et voila. Daar moet je toch geen genie voor zijn? De vorige burgervader van Antwerpen liet in januari 2011 optekenen dat de stad Antwerpen over één mobiele camera beschikte met nummerplaatherkenning en vroeg toen om de resultaten af te wachten. Zijn die resultaten er en wat is de evaluatie ervan? Is het sop de camera wel waard?
Ik stel mij ook de vraag wanneer het drugsprobleem eigenlijk als opgelost zal beschouwd worden door de nieuwe burgervader. Bij uitbreiding eigenlijk voor gans de politieke bende op het schoon verdiep want als de drugs verschuiven naar de rand, zoals zo vaak het geval is, is dan het probleem opgelost?
Allemaal vragen die niet gesteld zijn. Jammer toch.
Helemaal jammer is de beslissing van Terzake die het vanavond over de regenbogen gaan hebben. Men had twee mensen uitgenodigd in de studio, beide zegden ook toe. De burgervader en iemand van de oppositie. Dat was echter buiten de burgervader himself gerekend die enkel wou komen als hij, en hij alleen een platform kreeg en dus gaf Terzake hem ook die kans. De oppositie werd geweigerd deel te nemen aan het debat en haar uitspraak te verdedigen. Maakt u zelf maar uit wat u daarvan denkt.
In three words I can sum up everything I’ve learned about life: it goes on. (dinsdag 5 februari)
Een quote van Robert Frost, Amerikaans dichter uit de 19de eeuw. In media lokalen zou men deze beter ophangen. Sven Nys wint de wereldbeker. Punt. We hebben een wereldkampioen, laat ons genieten. Zelfs ik, als totaal wieler apatisch zijnde, ben best trots op zijn prestatie. Maar nee, wat doet de media? Belachelijke vragen stellen, ingegeven door een euforische uitspraak van een commentator op het moment dat Nys de wereldtitel pakt. Om 7u ‘s morgens op de autoradio:”Wie is nu de beste Belgische veldrijder ooit?” Gezeik, gezever is wat volgt en super geniaal,”laat ons er over stemmen en twitteren!” Het hele verhaal nog wat aanzwengelen, daar ligt de focus. Het nieuws zou moeten zijn dat we een wereldkampioen hebben. Life goes on. Punt.
Er is zoveel waarover de media het vandaag uitgebreid zou kunnen hebben. De toespraak van Hollande in het Europees parlement of de Britse stemming rond het homohuwelijk. Zelfs de cocaïne bananen van Colruyt en de vraagstelling hoe ze voorbij de camera’s zijn geraakt verdienen misschien wel wat aandacht. De aandacht gaat echter naar het ABVV standpunt om het overleg te verlaten.
De vicepremier stelt zich de vraag of je nog kan spreken van een sociale partner in het geval van het ABVV. De media zou misschien die vraag eens kunnen verbreden:”Kan je nog spreken van sociaal overleg?” Dat zou immers moeten gaan over het verdelen van de gecreëerde welvaart, iets wat niet lijkt te gebeuren. En worden de lonen echt zes jaar lang bevroren? Indien ja, wat doen je dan met het zogezegde sociale overleg de komende jaren? Op welke sociale vlakken kan je de werknemers, zieken en gepensioneerden iets aanbieden van vooruitgang in plaats van achteruitgang? Op 21 februari zullen de die hards door de straten van Brussel wandelen. Benieuwd met hoeveel ze zullen zijn.
Memo TV sluit mijn media avond af en ze openen met het fiscale belastingparadijs België. Ik hoef er geen tekening bij te maken maar de politieke spreidstand van enkele parijen is niet langer houdbaar. Sommige verrijken door anderen te verarmen, dat is vragen achter sociale onrust. Is het dan niet net de taak van een vakbond om die sociale onrust te kanaliseren zodat de boel niet uit de hand loopt? En is de politiek dan niet de oorzaak dat een vakbond tot die actie moet overgaan? Het is een andere benadering, maar toch wel één die misschien ook wat media aandacht zou verdienen.
Kritische journalisten, mag het nog, kan het nog? (woensdag 6 februari)
Ik ga een stukje integraal overnemen van op de website van MO magazine. Waar gaat het over? Op 11 december sprak het Brusselse hof van beroep zich uit over het proces tussen George Forrest en Wereldmediahuis. Het hof verwierp de klacht van Forrest tegen het artikel De Koperkoning van Congo, omdat de journalistieke aanpak de kritische doorlichting zonder problemen doorstond. Anderzijds veroordeelde het hof MO* tot het betalen van 5.000 euro schadevergoeding voor het publiceren van een cartoon van George Forrest op de cover (van MO*31, maart 2006).
De kritische journalistiek wil daarom de strijd aanbinden rond dit dossier, inhoudelijk dan wel te verstaan. Meer concreet willen ze onderzoeken wat er is gebeurd met het fameuze contract van Forrest van 2005, dat aanleiding gaf tot het dossier in MO*31. Is dat contract effectief vertaald in mijnactiviteiten? Zo ja, welke activiteiten? Hoeveel mensen werken er in de uitbating? Worden ze goed vergoed? Hoeveel belastingen betaalde de onderneming? Hoeveel winst maakte het bedrijf? Wie incasseerde die winst? Om dat te kunnen realiseren zoeken zij 5.000€ en het staat jullie dus vrij om een bijdrage te leveren. Ik heb alvast mijn spreekwoordelijke duit in het zakje gedaan.
De rest van de dag blaast men wat koud en warm over de aankondiging van het ABVV gisteren. Open VLD, CD&V en Spa geven elk hun mening, de oppositie komt nergens aan bod. De VOKA partij zwijgt in alle talen, maar die hebben nog steeds met het regeboogsyndroom te kampen. Maar ook bij andere partijen blijft het oorverdovend stil. Zijn de oppositiepartijen nu ook geen partner(s) meer vraag ik mij af?
Maar meningen worden geventileerd en her en der worden dan op zulke momenten polls georganiseerd. Ik hield er ook één via facebook. Hij werd wat tussen de facebookvrienden gedeeld en dus stemden er uiteindelijk meer dan ik verwachtte. De vraag luidde:”Het ABVV verliet het sociaal overleg. Terecht of niet?” Maar liefst 94% van de mensen vond het terecht. Zo zie je maar dat de waarde van een poll maar zoveel waard is als waar je hem plaatst en wie hem beslist te delen, te beantwoorden. Als iedereen op mij facebookaccount had deelgenomen had de uitlsag er waarschijnlijk anders uitgezien.
Eigenlijk was er niet meer te vertellen vandaag tot na de wedstrijd van de rode duivels dan. Reyerslaat werd aangekondigd als een duel tussen de burgervader van Antwerpen en de Gentse filosoof Etienne Vermeersch. Ik bleef kijken, benieuwd zoals ik was door de gemaakte woordkeuze. Wat aangekondigd werd als duel ontaarde echter in een charmeoffensief tussen beide. Voor alle duidelijkheid, dit is geen uithaal naar beide heren maar wel een verwijt richting Reyerslaat. Inhoudelijk was deze aflevering zwaar onder nul. De tweets tijdens het programma spraken boekdelen. Het is me nog niet veel overkomen maar ik heb het afgezet. Zonde van de zendtijd denk ik dan en vraag mezelf af:”Kritische journalisten, kan het nog?”
The proof of the pudding is in the eating (donderdag 7 februari)
Goedkope titel wegens zo berucht, ik weet het. Toch toepasselijk vandaag. In de kamer was de beslissing van het ABVV al wat de klok sloeg. Twee jonge politici sprongen er uit. De ene pro de andere contra. Ze kregen beide prompt een uitnodiging voor Terzake. Ik hoop dan ook op een debat die naam waardig.
Er gebeurt vandaag wel wat her en der. In Griekenland vertrappelen mensen elkaar voor gratis fruit en groenten. Niet erg genoeg om de voorpagina te halen, laat staan wat beeldfragmenten links of rechts. Men werkt daar stilaan ook richting een politiestaat. Zo dreigen ze daar met celstraffen voor mensen die aan het staken zijn. Ook daar geen probleem voor onze media. En waar blijft de reactie vanuit Europa vraag ik mij af? Als dat in een ander continent zou gebeuren, denk ik bij mezelf, dan zou Europa sterk oordelen en veroordelen. Alhoewel, in Frankrijk mag men tegenwoordig al een oog uitschieten tijdens een betoging. Wie mee gaat betogen op #21F zet dus maar beter een veiligheidsbril op!
Dichter bij huis laat men ons weten dat we met een gat van drie miljard euro in de begroting zitten. En het einde is nog niet in zicht want tegelijkertijd staat er een Europese besparingstop op het programma. Toegegeven zo wordt het Brusselse conclaaf nergens genoemd ook al is nog maar eens een rondje extra besparen wel de inzet. Teveel aan besparingen zullen door het parlement worden afgekeurd lezen we. “Wanneer is het teveel?”, vraag ik me af. Hoeveel gaan wij hier nog extra moeten besparen in België, wat is de impact op diegene die nu al onder de armoedegrens leven en wie gaat dat allemaal blijven betalen? Echt benieuwd naar 21 februari – #21F in de twitter wereld – en hoe de mensen dit allemaal aanvoelen. In de marge blijft het mij enorm verbazen dat de media het ondertussen al normaal is gaan vinden dat iedereen maar moet besparen en dat diegene die alle miserie hebben veroorzaakt ongemoeid worden gelaten. De journalistieke vinger wijst dan ook veelal naar de slachtoffers in plaats van naar de schuldigen.
Nyrstar kondigde aan om twintig procent van het personeel te zullen ontslaan. Het kan op veel begrip rekenen in de media, er moet immers 50 miljoen euro bespaard worden en het bedrijf kondigt dan ook ‘met veel genoegen’ aan daar in te zullen slagen. Zo staat het ook te lezen in de media en niet één journalist die walging uitspreekt van de combo 20 procent ontslaan – ‘met veel genoegen’. Is iedereen dan al vergeten welke toegift de werknemers en vakbonden hebben gedaan om Nyrstar open te houden, jobs te redden. Welke inspanningen er door de maatschappij gedaan zijn? En nu hop, twintig procent werknemers in de werkloosheid. Ik maar denken dat men door innovatie job behoud zou trachten te realiseren. De citroen uitknijpen, zo denk ik er over.
En daar is Electrabel weer. Machtsmisbruik van haar positie om de energieprijzen op te drijven. Het bedrijf zelf betwist de uitspraken. Ik heb de dossierkennis niet om een uitspraak te doen. Wat me wel zorgen baart is de macht dat dit bedrijf heeft. Het aantal keren dat zij al negatief in het nieuws zijn geweest heeft bij mijn weten nog maar weinig impact gehad op hogere functies binnen dat bedrijf. De dupe zijn de klanten en eigenlijk ook gans de maatschappij. Dalende energieprijzen vergroten nu eenmaal de koopkracht en versterken de concurrentiepositie van ondernemingen.
Het is bijna 20u en enkele mediaberichten vallen mij op richting het Terzake debat van de jonge wolven. De partij die zou moeten doorgaan als politiek relais van het ABVV spreekt zich opnieuw uit tegen de beslissing genomen door datzelfde ABVV. Precies het generatiepact al vergeten net zoals de stem(r)evolutie daarna. De liberale vakbond speelt het spel met meer nuance. Zij wensen ook een einde van de loonnorm maar zullen wel aan tafel blijven zitten. Als spreidstand kan dat ook tellen me dunkt. Binnen het ACV lijkt ook de bediendenvakbond mee te gaan met het ABVV.
De loonnorm, of nulnorm zoals u wil, is één van de redenen waarom het ABVV de onderhandelingstafel heeft verlaten. De lonen worden bevroren omwille van de concurrentiepositie met de ons omringende landen, zo stellen werkgevers en politici. Dit artikel springt er dan direct uit voor mij en ik vraag mij af of dit ergens zal terugkomen in één van de debatten rond die loonnorm:”Duitse koopkracht opnieuw omhoog“. Een vergelijk tussen Duitse loon -en arbeidsvoorwaarden, met de vraag wat wij in België en als België in Europa willen, ontbreekt al jaren wat mij betreft. Centrale vraagstelling:”Moeten wij afglijden tot dat niveau of moet Duitsland groeien tot het onze?” Zou dat geen media thema kunnen, of misschien wel moeten, zijn?
Het is 20u00, Terzake begint. Het valt al bij al goed mee al had ik gehoopt op een betere moderatie. Sommige stellingen zijn nogal gratuit en worden dan ook niet recht gezet. Vakbonden moeten mee nadenken over hun bedrijf naar Duits model, ze zijn de voeling kwijt met de basis en vooral de veralgemening valt mij op.
Laat mij toe even een vergelijk te schetsen.
Er zijn allerlei zaken die mij dagelijks storen in ‘de politiek’. Zo gaat er geen dag voorbij of we horen, zien of lezen wel één politieker die kwaad is op een ander. Ballonnetjes worden opgelaten, zonder te zijn afgetoetst, om vervolgens een hetze te veroorzaken zonder uiteindelijk enig resultaat. Kort gezegd, overleg tussen politici – ‘de politiek’ in de volksmond- loopt ook niet wat je noemt, heel vlotjes.
Maar toch. Op gemeentelijk vlak zal het op meerdere plaatsen in het land wel vlot verlopen. Dagelijks zoeken naar oplossingen binnen een gemeente, weliswaar met de nodige discussie maar zelden tot op het bot zoals in de hogere regionen. Oplossingen worden gevonden.
En toch zegt men al snel, “de politiek” bakt er niets van. Zij kunnen niet meer onderhandelen, zij verstaan elkaar niet meer. De term “de politiek” krijgt echter wel een gans andere dimensie als je afzakt tot de basis.
Net zoals in het politieke landschap zullen dagelijks vele ondernemers, samen met onder andere het ABVV, akkoorden sluiten over van alles en nog wat. Reorganisaties, flexibiliteit, jobs, investeringen,…
Het dus allemaal op één hoop gooien werkt, en daar is dat woord opnieuw, stigmatiserend. Zo denken, over wat dan ook, en die gedachten ook ongebreideld mogen ventileren zorgt voor een maatschappelijke scheeftrekking.
Het debat op zich was goed maar het blijft opnieuw een gemiste kans want hoe geraken we ooit tot:”The proof of the pudding…”
Hoger, lager! (vrijdag 8 februari)
De meest tot de verbeelding sprekende beslissing vandaag kwam opnieuw uit Antwerpen. Daar wil men 250€ ontvangen van iedere mens die zich een eerste keer komt inschrijven aan het vreemdelingenloket. Een eerste vraag die ik mijzelf stel: “Vreemdelingen met geld meer welkom dan diegene zonder geld?”
Nu ja, zo één dossier loopt in A op tot een totaalprijs van zo’n 330€ en dus wil men zo alvast op voorhand wat recupereren. Niet ontmoedigen, recupereren. Die 330€ zou onder meer te wijten zijn aan ICT-kosten, de controle op de rechtsgeldigheid van de documenten en contacten met de Dienst Vreemdelingenzaken. De papierwinkel met andere woorden. Nochtans een stokpaardje van de Antwerpse burgervader en zijn partij als het op andere punten aankomt. Efficiënter weet u wel.
Maar de hamvraag is natuurlijk of deze maatregel uiteindelijk niet duurder zal uitdraaien? Zelf geloof ik namelijk niet dat deze maatregel zal ontmoedigen. En of dat dan wel nodig is, ook dat vraag ik mij af. Maar men gaat die mensen nu tegenkomen in de randgemeenten en die zijn er dan weer minder op voorzien dan de koekestad. Op die manier lijkt mij de kans bestaande, dat de uiteindelijke kostprijs hoger zal liggen dan 330€. Trouwens, als je het dossier eerst opstart buiten diezelfde koekestad en je komt er daarna mee naar die koekestad, wat dan? Alsnog 250€ of niet? Kleine technische vraag tussendoor.
Ik zou 101 dingen kunnen schrijven over het volgende maar ik ga gewoon drie krantenkoppen geven die hetzelfde berichten, dat zegt volgens mij genoeg.
- Waalse economie kende krachtigste groei (De Morgen)
- Waalse economie groeit even snel als Vlaamse (Knack)
- Waalse economische groei dubbel zo groot als Vlaamse (De Standaard)
Serieus, veel onnozeler moet het niet worden zeker? Ik krijg een flashback richting hoger, lager!
Antwerpen en de rest is parking! (zaterdag 9 februari)
Vandaag is Borgerhout aan de beurt. Geen virtuele betogingen ofzo maar wel het inmiddels wereldbekende ‘Moorkensplein‘. Borgerhout werd recent omgetoverd tot Boho, in navolging van Soho. Het bekt wel lekker en typt wat sneller, so Boho it is. Boho is met 40.000 inwoners de dichtstbevolkte gemeenschap met bovendien het minste groen, één vierkante meter per inwoner, en weinig tot geen ontspanningsmogelijkheden. Daarom is het dossier van het ‘Moorkensplein’ zo belangrijk voor de samenleving in Boho.
Voor de aanleg van het park werden twee jaar lang alle buurtbewoners betrokken, zeven huizen werd onteigend. Gans Boho kijkt uit naar dat park. Maar dat is dus buiten de waard gerekend. Geen park meer, dat werd er beslist. Vandaag geen interviews met mensen op straat, winkeliers en mensen uit het middenveld. Ocharme één klein artikeltje, that’s it! Misschien was er een samenscholingsverbod voor journalisten, wie weet.
Het stadsbestuur beslist dus een halt toe te roepen aan dat project, de aanleg van een park, van het broodnodige groen in Boho. De mensen reageren verbaasd en geschokt tegelijk. Zij stellen zich de vraag, net zoals ik:”Is deze beslissing inhoudelijk of een eerste rechts-links clash in de strijd voor 2014?”
Wat de bedoeling is met de lap grond lijkt me wel duidelijk. ‘Wij zien op die locatie liever gemeenschapsvoorzieningen en zullen in overleg met het districtsbestuur onze visie ook kenbaar maken.’ Dat was het antwoord van de schepen van Stadsontwikkeling. Voor de goede verstaander, ze gaan aan het districtsbestuur komen vertellen wat ze besloten hebben, van overleg is dus geen sprake. Maar gemeenschapsvoorzieningen dus. De man neemt de chauvinistische uitspraak ‘Antwerpen en de rest is parking’ misschien wel iets te letterlijk naar mijn gevoel.
De zwevende dag (zondag 10 februari)
In de zevende dag gaat een stuk van de uitzending over de staatshervorming. Het is bekend dat alvast één Vlaamse partij daar niet hoog mee oploopt. Dat ze dat thema ook als hoofdthema kiezen richting 2014 is ook geen geheim meer. Wat mij wel verraste was dat de aangereikte argumenten van die partij op regelmatige basis vakkundig werden ontkracht door de anderen aan tafel. Meermaals moest men aan tafel corrigerend optreden. Zo verkondigde de ondervoorzitter in de Kamer van Volksvertegenwoordigers dat er was overeengekomen dat men tussen Vlaanderen en de federale administratie fiches zou uitwisselen en dat die laatste dat weigert. Dat die laatste alles tracht te vertragen en nog niets heeft door gespeeld. Als dan blijkt dat dit al wel gebeurt is en dat zelfs de task force reeds aan het werk is, dan stel ik mij toch serieuze vragen. Of de dossierkennis van de ondervoorzitter in de Kamer van Volksvertegenwoordigers is niet je dat, of de man zit staalhard te liegen. Hoe dan ook, geen al te beste beurt lijkt me en hij boezemt mij allezins weinig vertrouwen in.
Een tweede onderwerp ging over het vreemdelingenloket van Antwerpen. Er zat een onwaarschijnlijke kronkel in de uitleg van de grootste fractie in het stadsbestuur. Men is op zoek naar een ander pand om de vreemdelingenloketten in onder te brengen. Dat nieuwe pand gaat 60.000€ huur per jaar kosten. Het hoofdargument om het tarief op te trekken was het niet afschuiven van de rekening op de Antwerpenaar. Ik schreef al dat men dus kiest om die rekening af te schuiven naar de rand en stelde mezelf de vraag of de uiteindelijke factuur niet hoger zou komen te liggen voor al wie belastigen betaalt, zoals ook de vele inwoners van A. Echter 60.000€ op jaarbasis plus de kostprijs van de complete logistieke verhuis van die dienst en alles wat daarbij komt kijken. Op wie gaat men die factuur afschuiven? Dat lijkt mij ook de inwoner van A te worden.
Maar de inhoud van de dag werd voor mij bloot gelegd via twitter. Thiery Debels onderzoekt gans de dag de Europese landbouw subsidiestroom op Belpa. De ene tweet na de andere zweeft de elektronische ether in. Op het einde van de dag publiceert hij een overzicht. Zo ontvangen VOKA en UNIZO landbouwsubsidies, volgens Debels. Eigenaardig genoeg blijft de info zweven. hangen in het luchtledige. Zou dat ook zo zijn als er andere namen zouden tussen staan zoals, ik zeg maar wat, ABVV of ACV? Misschien is het mediastilte voor de storm?
In Nederland is er al tenminste wat ruchtbaarheid aan gegeven. Benieuwd of ik er morgen over kan schrijven bij de start van een nieuw media-week overzicht.
