Onlangs gelezen, op t internet. Ik wil er vanaf zijn of het nu in de klassieke media is dan wel in de onafhankelijke(re). Mensen worden het klimaat een beetje moe als ze er te vaak over lezen…

Woorden schieten mij te kort. Da’s zo’n beetje zoals rokers in een kramp schieten, wanneer je hen een keer te vaak zegt dat roken ongezond is. Alsof roken plots gezonder wordt van zodra je vaak genoeg gehoord hebt dat t ongezond is.

Wel, de parallel gaat een stuk verder dan op t eerste zicht lijkt: een roker heeft nu het plezier van de sigaret. De nefaste gevolgen komen pas naar boven op langere termijn. Je ondervindt als roker dus geen nadeel van die sigaret. In tegendeel, je ondervindt nadeel als je er geen rookt.

Tot op de dag van vandaag zijn er geen zwart op witte bewijzen dat er zoiets is als een klimaatverandering. We begrijpen nog steeds niet ten volle hoe ons klimaat werkt. We zien patronen, we zien gelijklopende evoluties, maar bewijzen zijn er niet. Er zijn trouwens nog tal van openstaande vragen (bijvoorbeeld: hoe sterk zijn positieve en negatieve feedbackmechanismes van wolken en aerosolen). We slagen er grotendeels in al de andere oorzaken (pieken en dalen in zonneactiviteit, …) als weinig waarschijnlijk te catalogeren.

Maar er is geen bewijs dat zwart op wit te noemen valt.

Terwijl de voordelen van het verwoestende gedrag rond grondstoffen en energie, zoals wij dat vandaag hanteren, er wel zijn, en met name op individualistisch niveau: “mijn” nieuwe auto, “mijn” mooie reis naar… “ik” kan niet zonder vlees, “mijn” bewegingsvrijheid. Zoals L’Oréal stelt: “Want U bent het waard”. “Ik heb nu al genoeg gehoord over dat milieu”. “Ik doe al genoeg”.    

“Ik ben al dat gezaag op roken beu”.