Borrell vindt dat er nu eindelijk werk moet worden gemaakt van de tweestatenoplossing. Om twee redenen. Niet alleen omwille van humaniteit, recht en moraal, maar ook omwille van het risico dat de Palestijnse kwestie, als er niets aan gedaan wordt, kan leiden tot nog een migratiegolf meer naar Europa met risico’s van terrorisme en spanningen tussen de gemeenschappen aldaar.

Borrell is kritisch voor de beide partijen in het conflict. “De ene horror rechtvaardigt niet de andere. Toch kijkt elke partij alleen naar de eigen kant van de tragedie, naar wat gisteren gebeurd is en naar wat vandaag gebeurt. Maar er komt een dag van morgen waar geen van beide partijen een zicht op heeft. Israëli’s geloven dat ze Hamas moeten elimineren om hun veiligheid te verzekeren. Palestijnen hebben als prioriteit een einde te maken aan de humanitaire catastrofe in Gaza en de provocaties van de kolonisten. Ondanks deze uitdagingen, moeten we de mogelijkheid van vrede openhouden. Mijn recente reis door de regio heeft mijn overtuiging versterkt dat de beste garantie voor Israëls veiligheid de oprichting van een Palestijnse staat is. En op korte termijn moeten we vermijden dat de Palestijnse Autoriteit verzwakt wordt. (…) Israëls eigen veiligheid vereist de oprichting van een Palestijnse staat in Gaza en op de bezette Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem.”

Spot met Borrell

Het commentaar van Michael Thaidigsmann in de Jüdische Allgemeine is behoorlijk geïrriteerd door Borrells opiniestuk. Om te beginnen omdat hij “indirect Israël op hetzelfde niveau plaatst als Hamas”, maar dat wordt verder niet uitgelegd. De krant spot met Borrell: hij zou graag de minister van buitenlandse zaken van de EU zijn, maar in waarheid is hij een koning zonder staat, een minister met 28 superieuren, namelijk de 27 ministers van buitenlandse zaken van de EU plus de voorzitster van de EU, Ursula von der Leyen, waar hij rekening mee moet houden.

Nadat Borrell zo op zijn plaats gezet is qua macht en mogelijkheden, wordt zijn uitgangspunt afgewezen: de “mantra” dat een Palestijnse staat en het einde van de Joodse vestigingen op de Westelijke Jordaanoever Israël veiligheid zou brengen. Verder meent de krant dat Borrell zich de stelling eigen maakt van “enkele linksen in het Westen” dat het eigenlijke oorlogsdoel van Israël niet de vernietiging van Hamas is, maar de verdrijving van de Palestijnen uit Gaza. Een “ongehoord verwijt”!

Borrels kritiek op de “slachtingen” door de beide partijen stoort de krant ook: “Zonder oorzaak of effect te noemen en alleen maar met de vermelding van (niet geverifieerde) aantallen slachtoffers suggereert Borrell dat de beide kanten, Hamas en Israël, met opzet slachtingen aanrichten.” Dan vraagt de krant over Borrell: “Wil hij geen uitschakeling van Hamas?”

Zonder Hamas geen oplossing

Borrells stelling dat een Palestijnse staat die Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem omvat, wordt afgewezen, dat is geen onderhandelde oplossing. Tot slot concludeert de Jüdische Allgemeine dat Borrell zich in Israël weinig vrienden zal gemaakt hebben met zijn standpunten. Maar, zo wordt er spottend en denigrerend aan toegevoegd, dat was allicht niet de bedoeling. Vermoedelijk, zo suggereert de krant, wilde hij zich alleen maar populair maken in eigen kring. “In Spanje en in veel EU-landen staat het grootste deel van de publieke opinie immers ook niet aan de kant van Israël.”

Als de reactie van de Jüdische Allgemeine representatief blijkt voor Israël, maakt Borrells plan weinig kans. En dan hebben we het nog niet gehad over Hamas. Voor de belangrijkste Palestijnse partij in het conflict laat Borrell geen plaats, hij wil de tandeloze en vermufte Palestijnse Autoriteit als leidende instantie van de Palestijnse staat. Daar zal Hamas denkelijk wel gauw een bom onder leggen, en terecht.

Zie:

https://www.eeas.europa.eu/eeas/why-palestinian-state-best-security-guarantee-israel_en

https://www.juedische-allgemeine.de/politik/mehr-schlaege-als-rat/