De prominente Israëlische politicus Ami Ayalon constateert: “Vandaag is Israël in Gaza aan het wegzakken in drijfzand.” De internationale opinie, die eerst verontwaardigd was over de slachting die Hamas op 7 oktober aanrichtte, geraakt steeds meer ontzet over de Israëlische reactie daarop, met o.a. het neerschieten van Palestijnen die om eten komen en het ombrengen van leden van de hulporganisatie World Central Kitchen. Daarmee heeft Israël zijn moreel krediet verspeeld. Maar de Israëlische leiding heeft ook geen toekomstproject. Ze moet vervangen worden en er moet plaats komen voor diplomatie, zo pleit Ayalon. Dat klinkt goed, maar echt onschuldig is zijn plan niet…

De huidige strategie van altijd maar blijven doorvechten en het ombrengen van zoveel mogelijk leiders van Hamas (en hun familieleden, wil ik daaraan toevoegen) brengt Israël niet verder, integendeel, het maakt de Palestijnen alleen maar bozer. Alleen door het aansturen op de tweestatenoplossing kan Israël zich weer gunstig positioneren tegenover de wereld, en tegenover de VS die dat oplossingsmodel bij monde van president Biden al geëist heeft.

Een oorlog zonder politieke objectieven voor na de afloop

Maar de Israëlische top heeft ook geen visie op hoe het verder moet, er zijn geen politieke objectieven. Ayalon stelt als prioriteit dat de gijzelaars vrijkomen, hoelang een staakt-het-vuren daarvoor ook moet duren, en ook al moeten daarvoor Palestijnse gevangenen met Israëlisch bloed aan hun handen worden vrijgelaten. Verder vindt hij dat er verkiezingen moeten komen om de huidige regering te verwijderen: “Alleen een coalitie die rechtse extremisten uitsluit kan een koers uitstippelen naar duurzame vrede. Door een nieuw leiderschap met durf dat de mislukking van het beleid dat door uiterst-rechts is gepromoot erkent, en met de steun van het Israëlische publiek en van de vrienden van Israël in de wereld, kan het land uiteindelijk in staat zijn om op te klimmen uit zijn pijn en crisis en streven naar een duurzame politieke regeling.”

Ook het gewoon doorgaan met de bezetting en sluipende annexatie van de Westelijke Oever is fout. “Die weg voorspelt verdere oorlog, internationaal isolement, en het verlies van het Joodse en democratische karakter van Israël.” Dit lijkt me een belangrijk punt, de erkenning van een conflictpunt dat, als het niet opgelost wordt, altijd weer voor geweld zal zorgen.

Bij al het positiefs dat deze kritische visie op het Israëlische beleid en op de Palestijnse kwestie inhoudt, zijn er toch een paar fundamentele bedenkingen te maken. Allereerst: Ayalon wil tot een contract met de Palestijnen komen binnen een ruimer regionaal kader. “De VS en Europa zouden moeten toezien op zo’n akkoord, en het zou normalisatie met Saoedi-Arabië inhouden en mikken op de constructie van een coalitie van gematigde soennitische landen, zoals Egypte, Jordanië en de Golfstaten.”

Welke instanties moeten de kwestie oplossen?

De VS en Europa? Dat zijn bondgenoten van Israël, die het wanbeleid en de oorlogsmisdaden van dat land ondersteunen. Natuurlijk willen die de zaken regelen: de VS vanuit hun pretentie als wereldgendarm, en de EU vanuit haar ambitie om een belangrijke geopolitieke speler te worden. Maar ze zijn dus niet neutraal, en ze hebben zich al zeer verbrand aan de oorlog in Gaza. Een onpartijdige, hogere en juistere instantie zou de VN zijn, die representatiever is voor de wereld en ook kritische stemmen over Israël toelaat. Maar de VS proberen natuurlijk juist de VN zoveel mogelijk uit te schakelen, als ze die al niet dwarsbomen met veto’s. De oorlog tegen Joegoslavië werd opgestart zonder enig mandaat van de VN, die daarmee genegeerd en geminimaliseerd werd. Terwijl dat formeel juridisch toch nodig was, om niet terecht te komen in een ongeoorloofde militaire agressie. Maar de VS gaan ervan uit dat het recht het recht van de sterkste is.

Wat met Hamas?

Een tweede hachelijk punt is de rol van Hamas. Als er onderhandeld moet worden over de oorlog in Gaza en de toekomst van de Palestijnen, is Hamas (en co., Islamitische Jihad, PLO…) de eerste partij die logischerwijze bij de zaak moet worden betrokken. Maar zowel Israël als de EU en de VS spannen zich in om Hamas uit te sluiten. Dat is ook precies wat Ayalon wil: zijn tweestatenoplossing is expliciet bedoeld om Hamas de wind uit de zeilen te nemen en kopje onder te duwen. In zijn visie is Hamas een genadeloze terreurorganisatie waarmee je niet moet onderhandelen. Maar: een “genadeloze terreurorganisatie” – dat etiket past ook op Israël!

De visie van Ayalon is ook niet up to date: hij baseert zich nog altijd op het stichtingsdocument van de organisatie (en negeert het veel recentere, modernere charter) en doet alsof zo’n vereniging geen verandering kent en zich niet flexibel kan aanpassen. Het recentere charter sluit onderhandelingen met Israël niet uit. Dat is iets anders dan de exclusieve drang om Israël van de kaart te vegen, wat niet realistisch is (dat zal Hamas ook wel beseffen). Het is natuurlijk ook niet wenselijk:  de Palestijnse kwestie oplossen door een Israëlische kwestie te creëren, is niet echt een oplossing.

Saldo:

De visie van Ayalon is een stap vooruit naar een beëindiging van de oorlog in Gaza en het stoppen van het extremistische Netanyahubewind in Israël, maar zijn streven naar een oplossing via VS en EU zonder de VN en met uitsluiting van Hamas als gesprekspartner is vergif.

https://www.dewereldmorgen.be/artikel//hoeveel-hamas-is…e-brengen-deel-1/

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier