Het conflict in Gaza begon op 7 oktober, er was sprake van een pogrom uitgevoerd door de sektarische militie van Hamas en er was een oproep tot democratische verkiezingen in de Palestijnse Staat. Het zou dom zijn om te spreken over een democratie in Palestina, toch moet vriend en vijand aanvaarden dat dit nog altijd een juridisch zeer gereglemeteerde zone is.

De winden die opkwamen met de stakingen van de druzen in Syrië, werden al snel een zandhoos in het Nabije Oosten. Toch na maanden van recapituleren over het conflict in Gaza en de interne spanning in Israël, daalde de woestijnnacht neer toen het weer in Libanon begon te daveren.

In het Libanese leger is er al enkele jaren een nieuwe wind, terwijl de UNIFIL die de grens tussen Israël en Libanon bewaakt weer eens aan een herbeschikking toe is. Toch komt dit te laat en is het hek weer van de dam. Libanon heeft niet enkel te kampen met een inflatie die vergelijkbaar is met Argentinië, tegenwoordig wordt er ook vitale infrastuctuur gebombardeerd. De weg tussen Beirut en Damascus is gebombardeerd. De weg naar Baalbeck in de Bekaa is gebombardeerd, maar de weg tussen Tripoli en Latakia is nog steeds open.

De oorlog in Gaza heeft heel hard geresondeerd in Verre Oosten. Jemen, Pakistan, India (steeds minder), Bangladesh en Indonesië, deze landen blijven niet doof voor de problemen in het Nabije Oosten. Terwijl in Latijns-Amerika de breuklijnen van het Israëlisch Palestijnsconflict een Latijns-Amerikaanse eenmaking in de weg kunnen staan.

Steeds meer is er een spillover van de problemen in het Nabije Oosten naar Latijns-Amerika en Zuid en Zuid-Oost Azië. Natuurlijk is dit geen acuut probleem omdat de situatie zeer ambigu is de laatste decennia. We kunnen zelfs zeggen dat het in Azië afneemt.

De harde noot is dat Palestijnen en Libanezen niet zullen kunnen rekenen op uberoorlogsgod Putin, want Putin kiest voor Netanyahu en zijn Ortohoxe coalitie partners. Dit zal echter op termijn de Russische geschiedenis vervalsing om de steun aan het regime van Assad te legitimeren bij de eigen bevolking een zware dreun verkopen.