De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Het Mueller Rapport is het einde van schandelijke periode voor Amerikaanse pers

Het Mueller Rapport is het einde van schandelijke periode voor Amerikaanse pers

vrijdag 29 maart 2019 11:04
Spread the love




Vertaling van een stuk van Chris Hedges (TruthDig 25 maart 2019)


De categorische verklaring van het Muellerrapport dat Donald Trump en zijn campagne niet samenspanden met Rusland, is een van de meest beschamende momenten in de moderne Amerikaanse journalistiek, een dat wedijvert met het hersenloze gejuich voor de oorlog in Irak door het grootste deel van de pers. Het holt haar nog meer uit en dat kan fataal zijn voor de geloofwaardigheid van de pers die vastberaden het grootste deel van het land onzichtbaar heeft gemaakt en functioneert als weinig meer dan een reeks roddelende hovelingen van de elite.

“Uit het onderzoek is niet gebleken dat leden van de Trump-campagne samenspanden of coördineerden met de Russische regering in haar interventie-activiteiten in de verkiezingen”, zegt het rapport van speciaal adviseur Robert Mueller, volgens een letterlijk citaat in een officiële brief van de Amerikaanse procureur-generaal William Barr.

De beschuldiging dat Rusland de presidentsverkiezingen van 2016 heeft gestolen, dat Vladimir Poetin geheime ‘pee tapes’ heeft van Trump die in een hotel in Moskou met prostituees rondsprong of dat Trump al lang een ‘Kremlin-agent’ is, herhaald door verslaggevers wier werk ik in het verleden bewonderde, is demagogie die even schadelijk is als de gemene beschimpingen en racistische metaforen die uit het Witte Huis komen. De pers herhaalde eindeloos dergelijke beschuldigingen en negeerde de groeiende sociale ongelijkheid en het lijden van een land waar de helft van de bevolking in armoede leeft, evenals de ineenstorting van onze democratische instellingen. Deze feiten, niet de Russische manipulatie, lieten woedende Amerikaanse kiezers een demagoog kiezen die tenminste de elite kleineert, inclusief die in de pers, die ze heeft uitverkocht. De beschuldiging dat Trump een instrument van Rusland was, is vermakelijk. Het trekt miljarden reclamedollars aan. Het stelt de pers in staat om te poseren als een morele kruisvaarder. Maar in de afgelopen drie jaar heeft deze obsessie de meeste echte misdaden, die door deze regering zijn gepleegd en de realiteit die de meeste Amerikanen te verduren hebben, verdoezeld.

De reguliere pers, eigendom van de concerns die de democratische staat hebben uitgedoofd, het publiek aan het kaalplukken zijn, en het ecosysteem waarvan we afhankelijk zijn voor het leven, vernietigen, stelt zijn werkgevers niet verantwoordelijk. Het lege gepraat over Rusland, ook in de New York Times, legt het faillissement van de Amerikaanse media bloot. MSNBC en CNN, die lang geleden de journalistiek hebben prijsgegeven voor entertainment, hebben ademloos de atmosfeer verpest met belachelijke samenzweringstheorieën en fantasieën en ze gebruikt om een valse kruistocht te rechtvaardigen.

Verwacht niet dat iets hiervan zal veranderen. Rachael Maddow zal, net als Jack Tapper of een andere dwaze nieuws-‘celebrity’, niet verantwoordelijk gehouden worden voor het avond na avond doorzeuren van deze fictie. Maddow zal haar salaris van $ 10 miljoen per jaar nog steeds incasseren. En het handjevol verslaggevers die journalistieke integriteit tentoonspreidden – Glenn Greenwald, Matt Taibbi, Aaron Maté, Robert Scheer, Max Blumenthal en Katrina vanden Heuvel – zullen in de marge van het medialandschap blijven doorgaan. De pers is een tak van de door het bedrijfsleven gefinancierde parodie die het politieke leven van het land heeft vervangen en het burgerlijk debat heeft veranderd in een grootse realityshow.

Hoe meer de grote nieuwsmedia dit rapport proberen te verdraaien, met het argument dat ze het volledige rapport moeten zien in plaats van de samenvatting van de procureur-generaal, of dat Jared Kushner de communicatiesystemen van Russische diplomaten wilde gebruiken, hoe meer geloofwaardigheid ze verliezen. En ze hebben niet veel geloofwaardigheid meer over. De huiveringwekkende details van de vermeende seksuele relaties van de president met een pornoster en een Playboy-bunny en van ‘Russiagate’, hebben de journalistiek vervangen. Deze verhalen hebben niets te maken met de levens van de meeste Amerikanen. Deze afdaling naar de zinloosheid en de smakeloosheid verleent immuniteit aan Trump. Als hij de pers aanvalt, valt hij een instelling aan waar de meeste Amerikanen afkerig van zijn. En met reden. De pers vergroot onbewust de status van een president die zij wil vernietigen. En de teloorgang ervan, versneld door de samenwerking met liberale democratische elites die Rusland de schuld geven om te voorkomen dat ze hun verantwoordelijkheid moeten nemen voor het dienstbaar maken van het land aan oligarchen van grote bedrijven, zal erger worden. Weinig dat de pers over Trump zegt zal nu worden geloofd.

Er was, natuurlijk, een flinke bemoeienis met onze verkiezing door een vreemde mogendheid – Israël. Maar probeer deze naakte waarheid hardop te zeggen en je zult te maken krijgen met karaktermoord, bezongen door het verenigde koor van de pers en de politieke hiërarchie van beide partijen, dat werd losgelaten op afgevaardigde Ilhan Omar. De motor die onze vijandigheid jegens Rusland aandrijft, komt van de wapenindustrie, die met de uitbreiding van de NAVO tot aan de Russische grens – ondanks verzekeringen die bij de eenwording van Duitsland waren gegeven dat dit niet zou gebeuren – miljarden dollars aan wapens verkoopt aan landen in Oost-Europa. De situatie verergert ook de spanningen tussen twee van ’s werelds grootste nucleaire mogendheden. Maar dit is nog maar één verzwegen waarheid.

De regering-Trump heeft beleid gevoerd dat, in plaats van Russische belangen te dienen, onze relatie met Moskou verder onder druk heeft gezet. Het heeft sancties opgelegd. Het probeert openlijk de regering omver te werpen van een land dat Rusland steunt, Venezuela. Het probeert de verkoop van Russisch aardgas naar Europa te blokkeren. Het heeft wapens verkocht aan Oekraïne, een vijand van het Kremlin. Het heeft opstandelingen in Syrië wapens verschaft en luchtaanvallen uitgevoerd, zelfs toen Russische troepen probeerden het Syrische regime te steunen. Het heeft zich teruggetrokken uit het Intermediate-Range Nuclear Forces (INF) verdrag. Maar feiten doen er weinig toe voor Russische samenzweringstheoretici.

Het is niet alleen Trump die de grens tussen feit en fictie heeft uitgewist. Het is de pers. Ze hypte en rapporteerde aantijgingen die het nooit heeft onderzocht of bevestigd. En door dit te doen, het herhalen van mislukkingen van het soort dat ten tonele verscheen in haar berichtgeving over de invasie van Irak, heeft ze zelfmoord gepleegd. Een natie die een functionerende pers mist, wordt een tirannie. Dit is niet de fout van Trump, maar die van onszelf.

bron: VertaalSlag.blog

take down
the paywall
steun ons nu!