Weeral voorzitter JahJah op mijn facebook via DeWereldMorgen. Even een moment van paranoia toen het voelde alsof het naar mij persoonlijk gericht was, de titel en zijn blik. Ze noemen dat ‘delusions of reference’. Misschien moet mijn dosis toch weer wat hoger. Maar dan heb ik geen gedachten meer en krijg ik symptomen van parkinson. Was er maar een voor de hand liggende oplossing.
De eerste keer, in mijn geheugen, dat voorzitter JahJah op mijn facebook verscheen was toen een Arabofiele vriend een post van hem likete. Het ging over identiteit. Het ging over mensen die hem blijkbaar een “PoC” (person of colour) noemden. Bedoeld hij daarmee ‘kleurling’? Overkomt hem dat zo vaak? Hij maakte verwijzingen naar gebeurtenissen van duizend jaar geleden, geen idee waarover het toen ging, en hoe die verwikkeld zijn in zijn identiteit. Hij sprak over zijn onderdrukker, waarvan ik vermoed dat het de blanken zijn. Het was onduidelijk. Hij was toen nog bij DeStandaard. Zijn tekstje deed me straf denken aan mijn psychotische wordsalad. Vandaar mijn interresse in voorzitter JahJah. Ik was verrast toen ik hoorde dat hij ontslagen was al columnist bij DeStandaard. Verrast dat je met wordsalad een loon kan verdienen bij een grote krant. Misschien moet ik wel iets inzenden.
De reactie van Movement X, waarvan voorzitter JahJah de voorzitter is, op het ontslag van voorzitter JahJah was al even wordsalad-achtig. Vergelijkingen die niet opgingen. Iedere Europeaan racistisch en alle Belgen een neo nazi noemen. Zionistsche complotten. Allerlei tegenstrijdigheden. Beginstelling (het is racistisch en nazistisch) en eindconclusie (het is zionistsche druk) niets met elkaar te maken. We mogen geen moraalridder zijn en we moeten moraalridder zijn. Enzoverder. Lees Het Hier Het is één ding om dit te laten publiceren op DeWeMo, een ander om het te highlighten op facebook, alwaar ik getriggerd werd. Gaat de DeWeMo redactie akkoord met zo’n onsamenhangede tekst? Het doel heiligt de middelen? Is dit een geval van racism of low expectations waarbij we de lat lager leggen voor niet-blanken? Wat betekend het?
In hoeverre is voorzitter JahJah verantwoordelijk voor de tekst van Movement X, als voorzitter van Movement X? De nieuwe column van voorzitter JahJah op DeWeMo lijkt namelijk niet op schizofreen geraaskal. Titel: “Het gaat niet over de grenzen van het debat, maar over dehumanisering.” Wat is ‘dehumanisering’, vraag ik me dan af? Is het mensen als dieren/objecten behandelen en niet als verheven beeldtenissen van een omnipotent buitenaards wezen naar keuze dat de realiteit creeert? Dan ben ik er zeker schuldig aan. Ik zie mensen als apen en een pest op deze planeet. De enige manier om menselijk lijden voorgoed te stoppen is om geen mensen bij te maken. Als jij mensen creeert in een situatie waar ze zullen lijden, dan ben jij verantwoordelijk voor dat lijden. Als je dit niet begrijpt en daarnaar kunt handelen dat ben je niet beter dan een dier. We zijn allemaal het resultaat van mensen die er zonder acht voor de toekomst op los neuken, als dieren doen. Recht op voorplanting is een mensenrecht waar ik alvast niet akkoord mee ga.
De nieuwe tekst rechtstreeks uit de toetsen van voorzitter JahJah begint met zijn gedetailleerde herinneringen toen hij vier jaar oud was. Indrukwekkend want ik heb vrijwel geen herinneringen voor twaalf en weinig daarna. Voorzitter JahJah weet zelfs nog wat mensen toen zeiden. Hillary was al volwassen toen ze zogezegt belaagd werd door snipers in Kosovo. Wist je dat een herinnering word herschreven als je ze ophaald. Een herinnering waar je vaak aan denkt is een kopie van een kopie van een kopie van een… Herinneringen zijn daardoor heel onbetrouwbaar. Het is gemakkelijk om valse herinneringen te creeeren. Zie hier: The Memory Illusion by Dr Julia Shaw
Wanneer ik het dus over Israël heb, dan vertrek ik niet vanuit één of ander vooroordeel dat steunt op foutieve informatie. Ik vertolk geen ideologische positie die terugvalt op een dogmatisch wereldbeeld. Mijn meningen en standpunten over de Israëlische bezetting, in Palestina en elders, zijn gebaseerd op persoonlijke ervaringen met de bezetting en het geweld dat er mee gepaard gaat.
Voorzitter JahJah is duidelijk een filosoof en niet een wetenschapper. Anecdotische bewijzen hebben minder, niet meer, waarde.
Anecdotal evidence is evidence from anecdotes, i.e., evidence collected in a casual or informal manner and relying heavily or entirely on personal testimony. When compared to other types of evidence, anecdotal evidence is generally regarded as limited in value due to a number of potential weaknesses, but may be considered within the scope of scientific method as some anecdotal evidence can be both empirical and verifiable, e.g. in the use of case studies in medicine. Other anecdotal evidence, however, does not qualify as scientific evidence, because its nature prevents it from being investigated by the scientific method.
Een van de redenen waarom anecdotische bewijzen niet waardevol zijn is vanwege de onbetrouwbaarheid van de menselijke perceptie en geheugen. Mensen kunnen ook liegen. Als het zou gaan om de anecdotes van een anti-immigratie activist zouden we zeker akkoord kunnen zijn. Heeft een Vlaams Belanger “groot inzicht” in de mulitculturele maatschappij door in Brussel te wonen?
En aangezien de bezetting van Palestina in wezen een koloniale bezetting is, ben ik me er zeer van bewust dat ze een nog veel extremere vorm aanneemt dan de bezetting die we in Libanon meemaakten.
De Israelis zijn migranten die een meerderheid werden, de macht hebben gegrepen en de inheemse bevolking als een bedreiging beschouwen. Zie: de koloniale macht Movement X met hun slogan “Brussel Is Van Ons” en hun teksten die spreken van komplotten en onderdrukking vanwege de inheemse bevolking. Het bewijs voor de onderdrukking: zwarte piet. Alles lijkt wel op een vorm van iets anders. Ik denk wel dat het belangrijk is dat er afgelijnde definities zijn. Ik denk dat Israel meer gemeen heeft met de USA dan met Congo of India. Een koloniale macht lijkt meer te besturen vanuit een ander land, en de inheemse bevolking uit te buiten, dan persoonlijk het land te willen overnemen als inwoners, en de inheemse bevolking te verdringen. Het is ook zo dat koloniale machten vaak samenwerkten met bestaande inheemse klassensystemen. Maar ik ben geen expert.
Maar dan komt De Standaard aandraven met een abstracte notie over de grenzen van het debat.
Dit is een non sequitur. Het voorgaande heeft niets met DeStandaard en het ontslag te maken. Voorzitter JahJah is niet onslagen omdat hij in een land in oorlog heeft gewoond.
De manier waarop De Standaard de grenzen van het debat bepaalt is inconsistent met de internationale wetgeving. Die garandeert het recht van bezette volkeren om zich te verzetten, ook door middel van gewapende strijd.
Zoals ik eerder al schreef is dit een goed punt. Je kan inderdaad argumenteren dat het incident een daad van verzet was. Het was gericht op soldaten van een bezetter. (dat hij banden met IS zou hebben is volgens Movement X een leugen) Maar voorzitter JahJah schreef op twitter “by any means necessary”. Dat wil zeggen dat ook de aanslag op Joden in Antwerpen geldig is. Staat er in het internationale rechtboek dat verzet geldig is “by any means”? Of dat je soldaten mag aanrijden die op dat moment geen dreiging vormen? Dit is het debat dat je moet voeren. Laat je niet afleiden door persoonlijke strijdpunten en argumenten.
De manier waarop De Standaard het maatschappelijk debat invult is vooral ook inconsistent als je ziet hoe de krant een structureel podium geeft aan de apologeten van het illegale geweld tegen het Iraakse volk en het Palestijnse volk.
En een podium gaf aan voorzitter JahJah, tot hij zei “by any means necessary”. Zeiden die columnisten dat ook? Waren zij tegen terroristen of tegen het volk?
Ik was verrast dat voorzitter JahJah in de eerste plaats een column had nadat ik zijn wordsalad op facebook had gelezen. Misschien waren ze al langer op zoek naar een excuus om voorzitter JahJah te termineren. Ik kan me inbeelden dat ze al veel brieven hebben mogen ontvangen over zijn columns.
Wanneer columnisten van De Standaard in 2003 de illegale oorlog in Irak verdedigden – een oorlog die aan tienduizenden burgers het leven kostte – dan valt dat blijkbaar netjes binnen de grenzen van het debat. Maar het verdedigen van het recht van een bezet volk om zich te verzetten tegen een illegale bezetting niet. De Standaard kan zichzelf misschien gewoon De Dubbele Standaard noemen.
Columnisten hebben hun eigen opinie. Heeft voorzitter JahJah nooit mogen spreken over Palestina in zijn column? Als dat zo was dan had hij het waarschijnlijk in dit dossier toegevoegd.
Is dit een dubbele standaard? Blijkbaar zijn ze gewoon voor de illegale bezetting, volgens deze tekst. Als het een dubbele standaard was dan zouden ze voor de ene en tegen de andere zijn.
In 2003 kon niemand voorspellen dat er zoveel burger slachtoffers zouden vallen. Ze dachten dat het vlug zou gaan en dat Irak als de USA zou worden omdat iedereen eigenlijk een democratische kapitalist wil zijn. Ze hebben onderschat hoe anders de anderen zijn.
Hoeveel columnisten bij DeStandaard zijn tegen het multiculturele experiment en tegen oneindige economische groei of tegen het eten van dieren? Het is hun krant en niet iedereen zijn recht om hun opinie wekelijks gepubliceerd te zien. Hun doel is waarschijnlijk in de eerste plaats winst maken. Niet om activisten te zijn. Volgens Movement X mogen we toch geen moraalridders zijn en ons moeien als we het goed hebben. Volgens die logica mag DeStandaard zelfs niets zeggen over Palestina.
Maar wat ik nog meer aanstootgevend vind, is dat mijn recht als een slachtoffer van het Israëlisch geweld om een stevige positie in te nemen, miskend wordt. Ik heb de misdaden tegen de menselijkheid (want dat is wat etnische zuivering is) van Israël aan den lijve ondervonden. Er hebben misdaden plaatsgevonden tegen mij, mijn familie en mijn volk. En dan word ik berispt omdat ik daar een duidelijke mening over heb.
Slachtoffer zijn geeft u geen speciale rechten. Als dat zo was dan zou iedereen een slachtoffer willen zijn. Dan zouden mensen mensen zich profileren als slachtoffer wanneer ze het eigenlijk goed hebben. Dat zou irritant zijn.
Het viel me trouwens op dat voorzitter JahJah in het begin geen reden gaf voor de Israelische inval in zijn land van oorsprong. Dus ik heb het even opgezocht en de reden was dat er verzetsleden werden gerekruteerd onder de ex-palestijen in zijn land. Nu noemt hij het een etnische zuivering (want dat is wat een misdaan tegen de menselijkheid is???). Is alles wat mis gaat dan een etnische zuivering omdat iedereen etnisch is?
Het vergt veel van me om hierover openlijk te spreken of te schrijven. Ik ben me ervan bewust dat ik me kwetsbaar opstel door mezelf als slachtoffer voor te stellen.
Het lijkt Movement X, waarvan voorzitter JahJah de voorzitter is, op hun website nog gemakkelijk af te gaan. Als ik dat allemaal lees dan moet het wel verschrikkelijk zijn om niet blank te zijn in België. “Traumatiserend!” Waarom zou je jezelf en uw kinderen daaraan onderwerpen, lijkt me dan de eerste vraag.
Dat is niet makkelijk, zeker omdat aan Arabische mensen vaak verweten wordt dat ze zich wentelen in een slachtofferrol. Alsof onze ervaringen niet echt zouden zijn, of gefabriceerd worden en we onze eigen herinneringen zouden uitvinden.
Dat je erin wentelt en dat het niet zou gebeurt zijn, zijn verschillende dingen. Als je voor altijd een slachtoffer blijft, maakt niet uit waar je nu bent, dan kan je het alleen maar stopzetten door geen kinderen te maken.
Maar hoe kunnen we een echt debat hebben zonder de menselijke en emotionele aspecten te benoemen?
WTF zijn “menselijke aspecten” en wat is het verschil met “emotionele aspecten”? Dan beschuldigt voorzitter JahJah DeStandaard van abstracte noties.
Uw emoties bepalen niet de realiteit. En een mens is een primaat.
Je kan je afvragen of het zelfs moreel is om dat deel van het verhaal weg te laten.
Het afschot voor de eindconclusie. Strap yourselves in and keep your arms inside.
Het debat reduceren tot een louter politieke of juridische kwestie is niet enkel reductionistisch, het is ook een aanslag op onze menselijkheid, op collectieve herinneringen van een volk dat leed en nog steeds lijdt onder het Israëlische geweld, de bezetting en de onderdrukking.
De politiek en het gerecht, zoals DeStandaard die bedrijft, houden dus per definitie geen rekening met menselijke of emotionele aspecten. Ik denk dat dat verkeerd is. Ze houden zelfs te veel rekening met de mens.
Collectieve herinneringen van een volk? Hoe werkt dat? Bedoeld voorzitter JahJah de media?
Woont voorzitter JahJah niet in België dan?
Ook al wordt mijn verhaal gelegitimeerd door internationale wetgeving, toch wordt het als inferieur beschouwd ten opzichte van het verhaal van de agressor die iedere internationale wet met de voeten treedt. Mijn solidariteit met een volk dat het zelfde lot en dezelfde ellende ondergaat door toedoen van dezelfde agressor, wordt niet erkend als een menselijke positie.
“By Any Means Necessary”
Het wordt gereduceerd tot een dogmatisch vooroordeel en zelfs tot een vorm van racisme.
Zonder bewijs bepaalde rassen van racisme beschuldigen is racisme. Zoals beweren dat je onderdrukt word door de inboorlingen van het land dat je heeft opgevangen.
Ik word niet alleen verbannen uit wat volgens De Standaard geldt als het debat.
Hun recht. Voorzitter JahJah is een filosoof en geen wetenschapper dus is zijn bijdrage alleen maar poezie.
Door de actie die De Standaard tegen mij ondernam, draagt ze ook bij tot de criminalisering van mijn standpunt.
Aanzetten tot geweld is een misdaad.
Mijn standpunt wordt voorgesteld als een blinde steun voor geweld en zelfs gelijkgesteld aan raciale haat.
“By Any Means Necessary”
Ik word weggezet als antisemiet. Marie-Cedile Royen deed dat bijvoorbeeld in Le Vif. Maar wat ik in werkelijkheid doe is net het verzet verdedigen tegen een racistische en koloniale bezetting.
Movement X gelooft dat het ontslag van voorzitter JahJah deel uitmaakt van een “zionistsch” komplot.
Wat De Standaard uitdraagt is geen neutraliteit of respectabiliteit, het is botweg de kant kiezen van de onderdrukker.
Zijn de onderdrukker alle blanken of alleen de Joden. Ik ben verward.
Op die manier wordt niet alleen mijn menselijkheid ontkend en mijn legitiem recht om het verzet volgens internationaal recht te steunen.
De mens is een primaat.
“By Any Means Necessary”
Evenzeer wordt mij belet om me op een subjectieve en emotionele wijze te uiten, als een mens die het slachtoffer is geweest van geweld en en de herinneringen daaraan met zich meedraagt.
Anecdotal evidence.
Dit is niet enkel politiek betwistbaar, het is ook moreel verwerpelijk.
Ik dacht dat het debat voorbij politiek ging?
Het zet me aan de kant als opiniemaker en als mens.
Opinions are like assholes…
En zijn de slachtoffer van het verzet geen mensen?
Vandaag is het nogal in de mode om mensen die er als ik uitzien te dehumaniseren.
Hupla. Allemaal racisten die blanken.
Die dehumanisering maakt deel uit van de opstap naar een nieuw historisch drama. De beslissing van De Standaard om de samenwerking met mij te beëindigen is gelinkt aan dezelfde historische dynamiek. Net daarom is de eenzijdige actie van De Standaard veel problematischer en gevaarlijker dan ze op het eerste zicht lijkt.
En hier komen de nazis.
