Met een stukje poëzie uit mijn bundel “Voorbij de grens.” wil ik mijn betoog inleiden!

“Aardverschuiving.

Ik dood je, Aarde,
besproei je met kerosine van verre vluchten.
Zelfgenoegzaam keten ik je vast.

Maar jij breekt uit, overspoelt me met ijzig water
en trekt de nieuwe grens voor morgen.
Als drenkeling bijt ik in het zand.

Geen onderscheid maak je, …of toch?
De arme overlever, drijvend op het zelf gemaakte vlot,
kijkt toe vol mededogen.

Met het schuim op je lippen gooi je hem voorbij de grenspaal 
die ooit  werd vastgeklonken
als baken van de macht, voor eeuwig.

Tegen de heuvelrug kom je tot bedaren.
Je vormt met afvalflesjes en mensenbeenderen jouw boodschap:
“Tot over 100 jaar! Herdenking van een al te hongerig verleden!” 

Geen toekomst zonder  eigenzinnige dromen

Als de politici de burgers niet meer laten dromen maar hen integendeel de mond snoeren met dictaten, dan leggen zij de kiemen van destructie!
Als economen zich nog enkel bekommeren om de groeicijfers en om de bedrijfsbalans, dan versnellen ze de ondergang!
Als filosofen nog enkel boeken vullen met ego – strelend geblaat, dan verdoezelen ze waar het in het leven echt om gaat.
Als de meerderheid van de burgers zich niet meer durft te vervelen maar hotst van hot naar her, dan verliezen ze  alles waar ze ooit naar streefden.

Geen toekomst zonder  persoonlijke inspanning

Als de ontwerpers van reclameboodschappen je om de oren slaan met geschenken,
dan is de burger in zijn hemd gezet!
Als de huizen vol gestouwd zijn met fantasieloze spullen en de straten geplaveid met glimmende tegels, dan  schuift de beschaving weg van onder onze voeten!
Als we rondrijden in paleizen, gestuurd door onpeilbare systemen, dan merken we plots niet meer dat we sociale wezens zijn.
Als de mens zich verstopt achter eeuwig durende rechten voor zichzelf en plichten voor de ander, dan graaft hij mee zijn eigen put.

Toekomst  vraagt om inkeer

Wie nooit stilvalt en mijmert over zijn handel en wandel, wordt ding met de dingen!
Wie niet merkt hoe velen lachend schreeuwen om steun, zal ooit blind worden voor de eigen noden!
Wie vrede neemt met wat nu valt te rapen, komt ooit in ademnood!
Wie zich verdiept in wat gebeurde, krijgt zicht op hoop voor morgen!

Toekomst  groeit door veelzijdig engagement

Wie naast wat hij verwacht, ook een eigen bijdrage zet, brengt echte welvaart!
Wie telkens als hij iets creëert ook iets durft weg te geven, bouwt aan toekomst!
Wie wat hij bezit een derde leven gunt, schept uitzicht voor de mede – mens!
Wie  vormt een team met wie van hem verschilt, brengt echte vooruitgang!

Laten we met zijn allen een beetje “arme” overlever worden, iemand de te – vrede-n is met wat hij al heeft.
Laten we voorkomen dat we als verkleumde egotrippers ronddrijven in het kille sop van onze wereld.
Laten we tijdig beseffen dat hoogmoed leidt tot de val, dat wie niet horen wil, zal voelen!
Laten wij daarom nu samen de vluchtelingen- en de klimaatopwarmingsproblematiek aanpakken van onder uit!

Bertin Debergh, Veurne