In de media woedde deze week een korte strijd tussen het middenveld en vnl. N-VA adepten. Deze zijn er immers van overtuigd dat wanneer ze verkozen zijn ze ook voluit uit de bol mogen gaan. Democratie is dus voor hen een dag waarop je mag kiezen in welke dictatuur je de volgende 4 jaar wil leven.

Dat heeft uiteraard enkele voordelen voor de politicus die in die omstandigheden uiteraard geen enkele verantwoording dient af te leggen.

Het idee is echter niet nieuw. Ik herinner mij in deze de uitspraak van Patrick De Maeseneire, nog niet zo lang geleden CEO voor het Zwitserse Adecco en vandaag algemeen directeur bij de Zwitserse participatiemaatschappij Jacobs Holding.

“Ik ben absoluut voorstander van een geleide democratie,

van een zachte dictatuur dus.”

Patrick De Maeseneire in DM Magazine 12 november 2011

De Maeseneire riep toen ondernemers op om het land te verlaten en elders te gaan ondernemen. Ook was hij voorstander voor het afschaffen van de dertiende maand en het vakantiegeld. Vandaag is deze man merkwaardig stil geworden. Het zou mij verbazen dat dit zonder reden is maar dergelijke voorbeelden vinden we regelmatig terug bij mensen die het neoliberale gedachtegoed genegen zijn én eveneens in hun bijbel ‘Atlas staakt’ van Ayn Rand.

 Er lopen dus een heleboel mensen rond, doorgaans in de meer gegoede klasse, met deze gedachten. Ook bij politici die opkomen voor de rechten van werkgevers en hun elitaire omgeving wordt deze houding als gerechtvaardigd aanzien omdat het hen toestaat hun verantwoordelijkheid te ontlopen, iets wat je broodnodig hebt in een wereld waarin alles rond geld draait.

Een stem voor een partijprogramma of politicus

is geen vrijgeleide voor 4 jaar wanbeleid.

Nochtans moeten we vaststellen dat deze arrogante houding meer en meer de burger begint te irriteren. Daar waar ze tot voorheen konden wegkomen met de bewering dat de loonkost te duur was en dat werklozen en langdurig zieken in feite te lui zijn om te werken, kortom dat ondanks al hun inspanningen de samenleving niet deugd, is het voor velen stilaan genoeg geweest.

Mijn stem is geen verzoek om een heroische Romein te imiteren op het balkon van ’t schoon verdiep.

Natuurlijk zijn er nog steeds mensen die een langdurig en blijvend geloof in  hun meesters aanhouden in de hoop dat kruimels hun te beurt zullen vallen. Ze vallen voor de krachtdadige en heroische houding die deze politici aannemen en die hun doen geloven dat het na deze besparing eindelijk een paradijs wordt voor al dezen die meewillen behalve voor de slechte socialisten, de naïeve groenen en de communistische PVDA dan.

Mijn stem is slechts een go voor een blad vol met intenties dat gedurende de regeerperiode samen moet worden ingevuld.

Behalve voor dezen met een blind geloof dus is er inderdaad voor velen een moment gekomen van heropstanding. Een moment om na te denken over een andere samenleving. Eén waarin inderdaad het middenveld het beleid mee vorm geeft.

Voor N-VA is een vastbenoemde ambtenaar een gevaar dat dringend moet vervangen worden door een contractueel bediende met kennis van ‘ms-word’.

De opheffing van de democratie in Griekenland kwam enkele jaren geleden hard aan. Het was wrang ontwaken in een dictatoriaal Europa waarin een lidstaat zich moet onderwerpen aan de wetten van een handvol niet verkozen zieke geesten. De media werd het zwijgen opgelegd en tot vandaag laat men de bevolking aan hun lot over en desnoods creperen.

In eigen land gaat Zwarte Bever rustig verder met het ondermijnen van onze warme samenleving. Een vast benoemd ambtenaar, benoemd omdat hij ongeacht het politieke landschap van het moment in alle onafhankelijk zijn job zou kunnen verder zetten ten voordele van de volledige samenleving is voor N-VA een gevaar geworden. In de plaats moet een niet beschermd ambtenaar komen. We weten allemaal hoe dat verloopt. Ondertussen menen zijn vazallen deze week nog het middenveld op hun plaats te moeten zetten.

Het is ongeveer twaalf uur en payback time.

Vandaag zien we razendsnelle veranderingen die bijzonder hevig inwerken op onze samenleving. Minder zichtbaar is de macht die sommigen bij mekaar hebben gestolen door gedurende langere periodes geen bijdragen meer te leveren aan de samenleving. Door politici voor hun kar te spannen die allang vergeten zijn waarom ze het doen en die om niet uit de boot te vallen of omdat ook zij dromen van een geleide democratie de regels en wetten helpen uitschrijven die er voor zorgen dat belastinggeld netjes verdwijnt op palmboomrekeningen onder de zon waar ze een ongeziene waarde vertegenwoordigen voor mocht het ooit wat slechter gaan. Je koopt er wapens, macht en mensen mee. Het is dus 12 uur en payback time.