Het zijn de laatste jaren duistere periodes geweest in het Midden-Oosten, toch bleef Israël zich verzetten tegen het status quo in Syrië en was het ruzie tussen Hamas en het regime van Bashar Al-Assad. Waarom is dan de gemeenschappelijk vijand geen compromis om een vrede op te bouwen.

De laatste jaren is Israël blijven bombarderen in Syrië, ze nam hier voornamelijke Iraanse stellingen onderhanden. De Hamasleiding die tot voorkort samenwerkte met het regime van Assad is in onvrede geraakt met dat regime en wisselde van kant naar Qatar. Qatar en Saoedi zijn de twee financiers van de Syrische Revolutie. De Hamasleiding woont nu veilig en wel in Qatar.

Op deze basis zou er een compromis kunnen gebouwd worden, moest de Nakhba van 1948 niet hebben plaatsgevonden en de Palestijnse genenpool in het Nabije Oosten sindsdien verweven zit met de Midden-Oosterse. Toch is de PLO, de enige vertegenwoordiger van het Palestijnse volk, buitengeschot uit Jordanië, Libanon en Syria(?).

De vredesonderhandelingen tussen Hamas en Israël gaan over Qatar, als die overeenlijn geraken en daarbij zou de steun van Saoedi Arabië welkom zijn. Dan kan er een duurzame vrede komen tussen Israël en Hamas en oog op conflict resolutie in Syrië, want daar zijn ze weer veel obussen aan het verschieten.