Het flagrant racisme ten aanzien van Roma blijkt geen breekpunt voor Vooruit. Posterboy Conner Rousseau wordt graag terug aan boord gehesen in aanloop naar de verkiezingen. De partij houdt zo een eeuwenoud probleem mee in stand.
Een tijd geleden kwam Milan bij mij in begeleiding. Hij zocht psychologische hulp om zijn angstklachten te verlichten. Milan is een sympathieke veertiger. Arbeider. Vader van 3 kinderen. En van Roma origine.
Roma zijn de grootste etnische minderheidsgroep van Europa, zonder eigen land. Sinds ze in de Middeleeuwen in Europa terecht kwamen, waren uitsluiting en discriminatie hun steevaste reisgezellen. Van verhandeld worden als slaaf en het doelwit zijn in legale “z*geunerjachten”, de gaskamers van de nazi’s tot uithuiszettingen, gedrongen sterilisatie en segregatie in het onderwijs vandaag.
Wanneer we dieper ingaan op Milans angsten komen we tot de kern. Hij is bang dat mensen zullen ontdekken dat hij Rom is. Bang voor de gevolgen: de vooroordelen, de scheldenwoorden, de stereotypes, de uitsluiting. En het geweld dat daaruit kan volgen.
Normaal bestaat een psychologische behandeling uit het leren dat de angstige verwachtingen niet zullen uitkomen. Wanneer de uitspraken over Roma van Conner Rousseau in het nieuws komen, wordt zijn angst echter realiteit. Opnieuw. De uitspraken van de voorzitter van een zogezegd progressieve partij worden zelfs geminimaliseerd worden als “zattemansklap”. Tot zover het opzet van de behandeling.
Samen zoeken we wat er wel zou kunnen helpen om zijn angst te verminderen. “De mensen kennen enkel de slechte verhalen over Roma”, zegt Milan. “Als ze ons echt zouden kennen, zouden ze niet zo over ons denken”. We beginnen klein: met hulp van een intercultureel bemiddelaar werken we samen aan een vorming voor het team van onze praktijk. Over Roma, hun rijke cultuur, geschiedenis en de moeilijkheden waar ze tegenaan lopen. Mijn collega’s luisteren begripvol. Milan straalt.
Vandaag hoop ik dat Milan niet naar het nieuws kijkt. Gretig wordt Rousseau terug aan boord gehaald in aanloop naar de verkiezingen. Postjes pakken lijkt voor Vooruit belangrijker dan de boodschap dat iedereen gelijkwaardig. Geloofwaardig een antiracistisch beleid voeren is voor hen alleszins verleden tijd.
Milan en ik spraken af om die strijd tegen racisme, vooroordelen en discriminatie wél te blijven voeren. Bij wijze van therapie. Als de maatschappij mensen ziek maakt, moeten we immers niet enkel de mensen genezen. Vooral moeten we de onderliggende stoornis aanpakken die ongelijkheid heet.