Wat mensen met een scherpe blik al langer wisten, wordt nog maar eens duidelijk. Mensenrechten, democratie, vrijheid, waarden die het vrije Westen zo innig aan de borst drukt, blijken af en toe niet meer dan een façade te zijn.
Saddam Hoessein was een dictator die Irak onder de knoet hield. Geen democratie, geen mensenrechten. Die zouden koste wat kost in ere hersteld worden. En dus bombardeerde Junior Busch op basis van drogredenen en leugens inwoners van Bagdad morsdood. Mensenrechten! Correctie, dorst naar goedkoop afgedwongen olie.
Met de regelmaat van de klok komen mensenrechten, democratie en vrijheid tot uiting als een wapen bij het hanteren van twee maten en twee gewichten in de pers en in het politieke beleid. Neem nu China, voorzeker geen aaibare poes. En we hebben nog lang het laatste niet gezien. Als China Thailand bedreigt, komen onze kranten persinkt tekort.
Maar wanneer Frankrijk troepen stuurt naar Nieuw-Caledonië om het verzet van de autochtone bevolking gewapenderhand de kop in te drukken, wordt dit in onze media zonder commentaar ‘gemeld.’ Van China zou je nog kunnen zeggen dat het nabije Taiwan een eiland is waar indertijd Chinezen hun toevlucht namen tegen de opkomst van het communisme.
Maar hoe dan ook Chinezen. Alhoewel. Wat hebben Chinezen van het vasteland en die van Taiwan na decennia nog met elkaar te maken? Alhoewel. Wat hebben joden van vandaag na 2000 jaar te maken met Palestina? En waarom mogen ze van het Westen de lokale bevolking stelselmatig uitroken en van het grondgebied verdrijven? Twee maten, twee gewichten. Bovendien wat hebben godbetert de Fransen te maken met Nieuw-Caledonië aan de andere kant van de aardbol, tenzij om die mensen te koloniseren en hun grondstoffen weg te halen. De berichtgeving werd bij ons door de media kritiekloos verslagen. En waarom ook niet? Het is toch maar normaal dat president Macron persoonlijk eens flink orde op zaken gaat stellen. Twee maten, twee gewichten.
Frankrijk heeft tot op vandaag troepen in verschillende Afrikaanse landen, die indertijd regelrecht gekoloniseerd werden. Die troepen zijn ginder niet gelegerd om vakantie te nemen. Hun taak bestaat erin de situatie onder controle te houden. Wanneer vandaag in verschillende van die landen militairen een staatsgreep plegen, is het formaat van de kranten te klein om hen te verguizen. De hysterie stijgt ten top wanneer blijkt dat die landen bovendien de Franse troepen buiten willen om een einde te maken aan de plunderingen. Zo vond op 26 juli 2023 een militaire staatsgreep plaats in Niger. Dictatuur! Misdaden tegen de democratie! De Franse kerncentrales draaien volop op uranium uit Niger.
De situatie lijkt helemaal van de pot gerukt, daar waar het gaat over het Internationaal Strafhof in Den Haag. Het Hof stelde voor om Benjamin Netanyahu en zijn minister van defensie naast drie kopstukken van Hamas voor het gerecht te dagen voor misdaden tegen de mensheid en oorlogsmisdaden. Meer dan honderd naties hebben het Internationaal Strafhof in Den Haag erkend. Enkele landen niet, waaronder de Verenigde Staten, Rusland, China, Iran en Israël. Kort door de bocht, voor die landen bestaat het Hof niet, want ze erkennen het niet. Dus zou men besluiten: hou jullie bek over het Hof dicht. Maar wat blijkt? Gelezen in de krant De Morgen van 25 mei dit jaar: ‘… de regering van president Joe Biden overweegt zelfs sancties te ondernemen tegen het Internationaal Strafhof, omdat de aanklager van het Hof een aanhoudingsbevel had gevraagd tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu…’ Hoe kun je nu een aanklacht indienen tegen een Hof dat voor jou niet bestaat?
Als iemand zou vragen: ‘Is die Biden niet rijp om opgenomen te worden in een psychiatrische instelling,’ zou ik antwoorden: ‘Helemaal niet, het ligt immers in het historisch verloop, in de aard, in de cultuur van het VS-imperium om de hele wereld onder hun controle te houden.’
Rusland wordt hier in het westen verguisd als een internationaal geïsoleerde pariastaat. Onder meer vanwege de aanval op Oekraïne en de misdaden die daarmee gepaard gaan. Maar als je één ding kunt zeggen: ze komen tenminste botweg uit voor wat ze zijn. Terwijl voor de VS democratie, mensenrechten en vrijheid dikwijs fungeren als een dekmantel om subtiel volkeren in de pan te hakken. Nu weer in Gaza. Meer dan 30.000 burgerslachtoffers, waaronder talrijke kinderen en ouderen van dagen werden vermoord met Amerikaanse wapens. Pas begin mei dit jaar bleek president Biden dat te ontdekken. Daarop drukte hij zijn medeleven uit met de slachtoffers en besloot geen bomen meer te leveren. Maar ondertussen gaat de levering onheilspellend door. De voedselpakketten voor de bewust uitgehongerde bevolking gedropt door de geëngageerde landen riskeerden neergehaald te worden door de Amerikaanse bommen.
En nog over democratie, mensenrechten en vrijheid. In september 2023 zei de Amerikaanse Senator Bernie Sanders dat ze moeten erkennen dat de VS niet altijd de democratie in het buitenland verdedigd heeft en soms het tegenovergestelde heeft gedaan.
Een groep Amerikaanse wetgevers diende onder zijn initiatief in het Congres een resolutie in om de 50ste verjaardag van de militaire coup in Chili in 1973 te herdenken en officieel excuses aan te bieden voor de betrokkenheid van de VS bij de omverwerping van de democratisch gekozen regering in het Zuid-Amerikaanse land.[1] Sanders verklaarde in een persbericht vanuit zijn kantoor: ‘Laat ik duidelijk zijn: we moeten de democratie hier in de Verenigde Staten en daarbuiten verdedigen (…) En dat betekent dat we ook moeten erkennen dat de Verenigde Staten de democratie in het buitenland niet altijd heeft verdedigd en soms zelfs het tegenovergestelde heeft gedaan.’ De coup van 1973 in Chili luidde 17 jaar militair bewind in van dictator en generaal Augusto Pinochet (gesteund door de VS), waarbij ongeveer 40.000 Chilenen het slachtoffer werden van repressie.
In dezelfde resolutie roepen de senatoren, naast verontschuldigingen, ook op tot het ontsluiten van de resterende Amerikaanse dossiers die verband houden met de gebeurtenissen van de militaire staatsgreep, voor, tijdens en na de staatsgreep.
Jawel, decennia nadien, wanneer de tranen al lang opgedroogd zijn en het bloed stijf gestold, de kadavers verrot in hun graven en de daders van de interventie en de misdaden door het verloop van de tijd uit de wind gezet zijn. Maar wanneer door gewetensdruk geplaagde mensen, voortijdig geheime documenten over de afschuwelijke schurkenstreken van de VS openbaar maken, zitten ze, zoals Julian Assange, levenslang opgesloten in ambassades en kerkers.
Schurkenstreken en schurkenstaten. De VS hebben er een handje van weg om andere landen weg te zetten als ‘schurenstaten’ die zich van de internationale gemeenschap geïsoleerd hebben. Maar wat blijkt? Twee maten, twee gewichten. Dat wordt onder andere duidelijk ter gelegenheid van de decennialange en misdadige blokkade tegen Cuba. Elk jaar opnieuw stemmen de lidstaten van de Verenigde Naties voor het beëindigen van de decennia lange Amerikaanse blokkade die reeds talrijke levens van Cubanen gekost heeft. Elk jaar opnieuw stemt de verpletterende meerderheid, eigenlijk alle lidstaten, voor het stoppen van die misdadige interventie tegen Cuba. En elk jaar opnieuw zijn de VS, Israel en een paar kleine eilanden in de Caraïbische Zee die ervoor betaald worden om de blokkade vol te houden. In 2022 waren dat 185 lidstaten die voor de afschaffing waren, naast de Verenigde Staten en Israel die stemden om de blokkade verder te zetten, terwijl het Brazilië van Jair Bolsonaro en Oekraïne zich onthielden. Vorig jaar stemden 187 landen voor de opheffing van de blokkade. Twee landen stemden voor de voortzetting ervan: de Verenigde Staten zelf en Israël.
Elk jaar opnieuw stellen de VS zich te kijk als een rasechte schurkenstaat die zich van de internationale gemeenschap isoleert.
[1] Chile. Congresistas de EEUU piden disculpas por participación en el derrocamiento de Allende – Resumen Latinoamericano
