Elke morgen rol ik uit een te warm geworden bed voor een koude douche, een warme thee en de weg naar de werkplaats. De bakker bakt brood in de straat, de leerlingen staan aan de schoolpoort en de buschauffeur stelde mij nog nooit teleur. Ik versta ten volle dat deze dagdagelijkse sleur sommige mensen teveel wordt en zo moet het vandaag ook een 32-jarige veehandelaar uit de wijk Silwan teveel geworden zijn. “Ochtendstond heeft goud in de mond” moet hij gedacht hebben. Hij pakte zijn twee messen en een schroevendraaier en om 4 uur in de ochtend stond hij met een tiental vrienden “wegblokkade” te spelen. Hebben we dit niet allemaal eens gedaan in een moment van verveling? De weg hadden ze vakkundig afgesloten met de vuilbakken van de straat. Daar moet werk in gekropen zijn want een vuilnisbak in het oosten van Jeruzalem is een grote, open container die wij enkel kennen van containerparken. Wat leven er hier toch bezige bijen en dit reeds zo vroeg in de morgen. Nu nog enkel afwachten op de eerste wagen die zou voorbij rijden en de ochtendlijke ijver zou beloond worden. Een half uurtje later werd een Israëlische veiligheidsagent de onvrijwillige figurant van dienst. Noodgedwongen stopte hij de wagen en voor de grap en uit macht der gewoonte werden er stenen richting zijn voertuig gekatapulteerddie, afhankelijk van de nieuwsbron, al dan niet werden vergezeld van molotovcocktails. In deze spelletjes zijn er geen zekerheden , evenmin als spelregels. De huisvader die zich een weg naar kantoor baande was niet zo opgezet met zijn rol van figurant en wou wellicht een prominentere rol in dit schouwspel. Hij zal in gedachten even overlopen hebben wat van zijn bezittingen hem een promotie konden opleveren. De foto van zijn vrouw en kinderen ging de steengooiende mannen wellicht niet overtuigen om het lak op zijn carrosserie te sparen, een draai van 180 graden ging dan weer tot gezichtsverlies leiden maar dan kwam de geniale inval. Zijn revolver in het handschoenkastje van zijn wagen ging van hem een waardige tegenstander in dit toneelstuk maken. Hij nam de blaffer ter hand en met een goed gericht schot deed hij de hersenmassa van de veehandelaar met de straatstenen versmelten. Tot zover de informatie uit de krant. Ik had graag nog geweten of het gooien van stenen dadelijk stopte of ze nog samen een thee zijn gaan drinken voor een nabespreking van de wedstrijd of misschien de agenda’s samen legden voor een vervolg van dit spektakel maar ik vond hier jammergenoeg niets over terug.
Rond de middag hadden zich reeds een duizendtal andere figuranten voor het huis van de ongelukkige acteur verzameld en deze volgende scene beloofde nog spannender te worden dan wat men voordien reeds had gezien. In een vakkundig uitgekiende lichtshow gingen er enkele personen- en politiewagens in vlammen op door de licht- en warmtegevende molotovcocktails. De indrukwekkende geluidseffecten werden dan weer geregeld door de ramen van drie grote bussen die tot scherven werden verwerkt. De chauffeur en inzittenden zorgden met hun snijwonden voor het nodige drama en werden bijgestaan door wat toevallige passanten die een mes tussen de ribben kregen. De kleine straatjes kunnen hier altijd wel nog wat meer volk slikken en zo voegde ook de lokale politie en “the Israelian Defence Force” (IDF) zich bij de massa. Rubberen kogels en traangas vlogen naar de ene kan en in ruil kreeg men stenen en molotovcocktails terug. In het afdingen van prijzen ben ik ondertussen niet slecht geworden maar ik wist niet dat oude handelsgewoonten als ruilhandel hier nog steeds courant zijn.
Het theater van deze vertoning was dus de Arabische of ex-Arabische wijk Silwan in het oostelijke deel van Jeruzalem. De Arabieren mogen hier reeds jaren niet meer bouwen maar ondertussen zetten de Israëlische kolonisten voetje voor voetje nieuwe woonsten. De gespannen sfeer leidt soms wel eens tot een pittige burenruzie en om deze te verhinderen riep men de hulp in van privé bewakingsfirmas die zij aan zij met de Israëlische verdedigingstroepen de orde gewapenderhand trachten te handhaven. Zo maakte de ochtendlijke schutter een deeltje uit van dit goed georganiseerde verdedigingsmechanisme. De beslissing om in deze wijk opnieuw een twintigtal huizen met de grond gelijk te maken, het einde van de bouwstop die volgende week in voegen treed en alle berichten die een verlenging van de stop onmogelijk achten zouden de veeboer wel eens kunnen overtuigd hebben om zo vroeg uit de veren te zijn en een container dwars over straat te plaatsen. Ook hier moet over nagedacht geweest zijn. Je kan bijvoorbeeld open brieven schrijven, je kan demonstreren als de afbraak begint, je kan handtekeningen verzamelen,… maar dit brengt weinigl zoden aan de dijk, wie geeft hem ongelijk. Als al deze middelen niet werken dan moet hij gedacht hebben dat het bekogelen van de wagen van één enkele veiligheidsagent een doorbraak in het vredesproces zou teweeg brengen. Goed geprobeerd maar helaas toch net iets anders uitgedraaid dan hij had verwacht.
Had hij zijn ochtendgymnastiek overleefd dan had de man hoogstwaarschijnlijk verwonderd geweest dat ook vandaag verder gepokerd werd over vrede. De grote vier (Rusland, VS, VN en Europa) kropen nog eens op hun knieën om meneer Netanyahu te vragen om geen verdere woningen meer te bouwen.
Er kan veel gezegd worden van Netanyahu maar spelinzicht heeft hij wel in het pokeren. Als hem vriendelijk gevraagd wordt om te folden en kaarten aan de kant te leggen geeft hij niet toe aan de smeekbeden. Wie mooie kaarten in handen heeft gaat toch natuurlijk voor de jackpot. Met wat spionnen in Amerikaanse cellen als compensatie en het beknotten van bedreigende elementen in Syrië en Iran kan je natuurlijk wel eens een wedstrijdje verkopen. Rusland besloot vandaag reeds zijn raketten toch niet aan Syrië te verkopen. Hopelijk was de bouwstop het tegengewicht voor deze mondiale ruilhandel.
Het verder oprukken van de joodse nederzetting zou aan de andere kant wel een prachtige volgende scene kunnen opleveren van dit tragische strijdtoneel.
Links van incident:
http://www.jpost.com/Israel/Article.aspx?id=188921
http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2010/09/201092272213929692.html
T.T.
Deze reportage kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos:
