Nee, ik heb (nog) niet besloten om mijn auto weg te doen. Ik heb zelfs net mijn jaarlijkse verzekeringspremie betaald, dus voorlopig hou ik hem. Het is en blijft een handig vervoersmiddel, zeker voor ongebruikelijke tijdstippen naar ongebruikelijke locaties. Hoewel dat laatste met een korrel zout moet genomen worden. De organisatie van ons openbaar vervoer maakt al gauw plekken en tijdstippen ‘ongebruikelijk bereikbaar’. Zo wil ik volgende week op zondag een vriend bezoeken in Diest. Vol goede moed zocht ik de treinverbinding op. Waar de reistijd gedurende de week vanaf mijn stad zo’n dik uur bedraagt, is die op zondag meer dan 2 uur! Van Halle naar Brussel moet ik dan eerst over Antwerpen om zo naar Diest te sporen. Via Hasselt kan ook… Nu ja, via Rome om waarschijnlijk ook. Hetzelfde verhaal als ik ’s avonds naar de film wil gaan in Brussel. De laatavondfilm kan ik vergeten, maar ook na de voorstelling van 20 uur moet ik achteraf niet te lang gaan afzakken in de stad. Aan Kinepolis kan het al helemaal niet meer, want alles daaromheen wordt afgebroken voor een nieuw overbodig winkelcentrum. Maar ik geraak met de trein dus niet meer thuis. En om de nacht door te doen en de eerste trein terug te nemen, ben ik intussen toch iets te oud geworden. Dit alles om maar te zeggen dat een leven zonder auto niet zo voor de hand ligt.
Toch neem ik heel graag de trein en geniet ik meestal van de verplaatsingstijd. Hoeveel relaxer is het om iets te kunnen lezen of gewoon naar buiten te dromen in plaats van me te ergeren aan files en gehaaste automobilisten. Vroeger ervaarde ik mijn auto als mijn vrijheid. Tegenwoordig is dat nog af en toe het geval, maar steeds vaker is het mijn ergernis en een last. Voor mijn vrijheid neem ik steeds vaker de fiets. Minder snel, alhoewel. Minder veilig helaas ook, maar wel niet voor anderen. En vooral veel gezonder, relaxer en goedkoper. In combinatie met goed openbaar vervoer is de fiets niet te kloppen, tenzij het pijpenstelen regent. Maar ook dat is in 92% van de tijd niet het geval.
Eigenlijk ben ik vooral multimodaal. Ik ga te voet, met de fiets, de bus of de trein en indien nodig neem ik de auto. Gelukkig koos ik er tien jaar geleden voor om op een A-locatie te gaan wonen. Ik ben er van overtuigd dat we weinig files zouden hebben indien veel Vlamingen van hun unimodaliteit zouden afstappen. Dan zou hun auto opnieuw hun vrijheid worden; de vrijheid om te kiezen in plaats van de verslaving der gewoonte. De weg is nog lang, maar de weg naar steeds meer autokilometers loopt onvermijdelijk dood. Zinloze extra rijstroken zullen enkele jaren soelaas bieden, maar niets oplossen, en zeker niet de vervuilde lucht. Intussen rijden we van Halle naar Diest met de trein via Antwerpen. Zo zijn we er tenminste zeker van dat onze treinen niet al te vol zitten. Stel je voor dat we die extra rijstroken voor niets zouden aanleggen…
Typ of plak de tekst in dit veld…
