Slechts in drie Afrikaanse landen worden genetisch gemodificeerde
gewassen verbouwd: in Zuid-Afrika, Burkina Faso en Soedan. Het gaat om
slechts 0,54% van alle landbouwgrond.
Maar Afrika wil het niet. Het recente rapport van Friends of the Earth ‘Who Benefits from GM Crops?’ lijkt dus van weinig belang voor Afrika, kan men concluderen.

Aan de andere kant, is het toch wel interessant om te lezen over de
extreme druk op genetisch gemodificeerde gewassen. De biotech-industrie
werkt aan manieren om vitamine A en andere micronutriënten toe te voegen
aan cassave, zoete aardappel, sorghum en ander Afrikaans basisvoedsel.
De industrie heeft volgens het rapport de ambitie om haar markt uit te
breiden in Afrika, met voedingsstoffen verrijkte GM-gewassen.

Intussen heeft Kenia besloten tot een verbod op GM. De industrie reageerde met een zware lobby tegen deze beslissing.

Bij het lezen van het rapport doemt een hevige strijd op tussen de
introductie en de afwijzing van gentechnologie. Zware industriële lobby
wordt in Afrika beantwoord met toenemend onderzoek naar alternatieve
landbouwmethoden, gebaseerd op lokale kennis en onderzoek naar meer
duurzame oplossingen.
Hans Herren, winnaar van de World Food Prize en de Alternatieve
Nobelprijs, vermeldt dat een dergelijke aanpak veel meer succes boekt,
in termen van hogere opbrengsten en ongediertebestrijding.
Het rapport noemt nogmaals Kenia als voorbeeld: Studies tonen aan dat
intensievere agro-ecologische methoden in dit land de rijstopbrengst met
wel drie keer kunnen verhogen.

Een van de redenen voor het gevecht tegen de introductie van gmo zijn
de stijgende kosten van zaaizaad, kunstmest en pesticiden. Dit is
vooral een probleem voor de kleine boeren, van wie velen al worstelen
met schulden.
Een studie uit Burkina Faso wees uit dat, vanwege deze hoge kosten, de
risico’s bij verbouwen van genetisch gemodificeerde katoen ‘onevenredig
hoog’ waren. Veel boeren zitten in de schulden vanwege de kosten van de
zaden en de input die nodig is.