De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Dag 4: The ghostcity

Dag 4: The ghostcity

maandag 8 november 2010 12:23
Spread the love

Vandaag vertrekken we naar Hebron, één van de oudste steden van Israël. Stad van de aartsvaders Abraham, Isaac en Jacob.  De Israëlische en Palestijnse inwoners leven hier op zeer gespannen voet samen.  Het is dan ook de enige plaats waar een Israëlische nederzetting midden in de stad gevestigd is.

Onderweg pikken we Ayal van “Breaking the silence” op. Dit is een beweging van ongeveer 800 ex-soldaten van het Israëlische leger, die de onwetendheid omtrent  de opdrachten van de soldaten in het Israëlisch-Palestijnse concflict wil doorbreken. Elke Israëlische jongere wordt geacht zijn land te dienen als soldaat (jongens van 18 tot 21, meisjes van 18 tot 20 jaar).
In de bus vertelt Ayal ons waarom Hebron Ghostcity wordt genoemd. Er zijn hier immers drie principes van toepassing:

  • Separation principle: de strikte scheiding tussen Palestijnen en kolonisten creëert ‘steriele wegen’;
  • Dagelijkse militaire controle gekoppeld aan permanente camerabewaking;
  • Het geweld van de kolonisten.

Met deze drie principes worden Palestijnen overal in de bezette gebieden geconfronteerd, in Hebron komen ze geconcentreerd en heel uitdrukkelijk voor.

Bij het binnenkomen van de stad worden we zelf al geconfronteerd met de militaire controle. Terwijl een andere bus vlot doorrijdt, worden wij aan de kant gezet. Onze komst zou niet aangekondigd geweest zijn. Vooral de aanwezigheid van “Breaking the silence” stoot tegen de borst. Na een contact met de advocate van de beweging wordt een politiepatrouille opgetrommeld om onze veiligheid te verzekeren.

Wanneer we uit de bus stappen zien we het separation principle in het straatbeeld: betonnen stootblokken verdelen de straat in twee. De Palestijnen mogen alleen op smalle voetgangerstrook wandelen.  Auto’s  zijn voor hen niet toegelaten.

Wanneer de marktplaats van Hebron naderen blijkt pas hoe verlaten dit stadsdeel is. Dit voormalige bloeiende handelscentrum (een half miljoen bezoekers op de wekelijkse markt) is nu slechts een oneindige rij van verzegelde  winkelluiken en gebarricadeerde vensters. De enige bewoners vandaag zijn oude en arme Palestijnen. Zij kunnen hun huis enkel verlaten via de daken aan de achterkant van hun woning. De straat is immers verboden gebied.

Dan vertelt Ayal over zijn leven als soldaat. De meeste Israëlische moeders hebben geen idee wat hun kinderen tijdens hun  legerdienst doen en meemaken. De jonge soldaten zelf gaan ervan uit dat de samenleving op de hoogte is van hun activiteiten en verantwoordelijkheden in het conflict en vertellen zelf niets meer over hun dienstjaren.  Net daarom is “Breaking the silence” opgericht.  Ayal gooit immers geen steen naar de gewone soldaat die zo moreel mogelijk probeert te handelen in een immorele context.
Hij zelf zegt daarbij geëmotioneerd: “The only place were I can smile today is Hebron, because I feel it is right what I’m doing now”.

Het bezoek aan het graf van Abraham en zijn familie lijkt plots heel onwezenlijk. Wat zeggen oude stenen naast zoveel onrecht. We zijn sprakeloos….

Ongeloof, onmacht en boosheid vergezellen ons in de busrit naar Masada, een fort waar een aantal Zeloten liever zelfmoord pleegden dan zich over te geven aan de Romeinse bezetter. Het bezoek aan dit fort is enerzijds een welkome afwisseling in het programma, maar anderszijds opnieuw een confrontatie met een conflict tussen een bezetter en een bezet volk, maar dan in een ander tijdperk.

Gelukkig konden we deze trip afsluiten met een frisse duik, of liever een zoutige drijfpartij in de Dode Zee.

De ontmoeting met twee Israëlische getuigen (Parent’s Circle en Combatants for Peace)  is een hoopgevende en waardige afsluiter van een bewogen dag. Zij hebben hun pijn omgebogen in een positieve kracht in functie van de vrede.
“Thanks God for people like this”.

Ilse Verheyen
Daniëlle Colsoul

take down
the paywall
steun ons nu!