In de media verhevigt het debat over de vraag of het Westen nog meer wapens moet sturen naar Oekraïne. Twee visies staan tegenover elkaar. Vooral oud-kolonel Houben en vele politici verkondigen de harde lijn namelijk: Oekraïne meer bewapenen. Anderen, waaronder Professor historicus Idesbald Goddeeris, verkondigen dat we zo de verkeerde weg op gaan en moeten onderhandelen. Beide visies zijn nochtans niet tegengesteld.

De voornaamste vraag in deze discussie is toch:
Mag Oekraïne zich verdedigen met wapens tegen Rusland, de agressor?
Ik vermoed dat iedereen ondubbelzinnig ja zal zeggen, want dit is pure zelfverdediging.
Maar Oekraïne is wel niet in staat om zich met enige kans te verdedigen tegen een grootmacht als Rusland. Als we dan geen militaire steun verlenen aan Oekraïne zullen ze als zwakste partij, door Rusland worden vernietigd. Daar zijn ondertussen genoeg bewijzen voor.
Tezelfdertijd moeten alle partijen alles uit de kast halen om gesprekken aan te knopen voor onderhandelingen die moeten leiden naar een vredesakkoord.
Met louter theoretische benaderingen zullen we geen antwoorden vinden.
Sommigen stellen dat we door wapenleveringen de oorlog laten escaleren en we de dictator Poetin alleen maar kwaad maken. Wie weet tot wat dit leidt?
Ja maar hoe kan je de agressie en de oorlog van Rusland anders doen stoppen? Vertel het me eens.
“We moeten praten en onderhandelen” stellen velen als standpunt.
Dit moet inderdaad gebeuren. Maar het hoeft niet het een of het ander te zijn.
Zonder onderhandelingen komt er nooit vrede, maar zonder militaire steun aan Oekraïne zal Oekraïne zelfs niet meer bestaan. Bovendien moet je voor onderhandelingen met twee zijn en Poetin weigert voorlopig te onderhandelen over de stopzetting van de oorlog.
Vele gezagsdragers zijn al bij Poetin geweest om te bemiddelen maar zonder resultaat. Ook de bemiddeling van de baas van de VN haalde niets uit en de Paus wil Poetin zelfs niet ontvangen.

Je kan dan blijven verlangen en herhalen dat er alleen maar mag gepraat worden, maar Poetin wil niet. Punt. Ondertussen zet hij de oorlog voort en worden er duizenden mensen gedood, ontzettend veel gebouwen vernietigd en moeten miljoenen mensen vluchten.
“Maar wapens leveren verlengt de oorlog en sancties hebben in de geschiedenis bijna nooit iets uitgehaald” argumenteren vele analisten.
Misschien halen de sancties en wapenleveringen nu wel iets uit. Want wat is het alternatief?
Stel je eens voor dat wij en de geallieerden in de tweede wereldoorlog geen wapens hadden gebruikt en alleen maar hadden gepraat met Hitler…Denk je dat dictatoriale regimes met praten alleen, hun agressie, moorden en vernielingen stopzetten? Spijtig genoeg niet.

Het is inderdaad juist dat als Oekraïne zich overgeeft en de wapens laat zwijgen, dat de oorlog dan gedaan is. Maar iedereen beseft wat er dan zal gebeuren: nog meer oorlogsmisdaden, doden en vernielingen door het Russische leger.
De vraag is ook of we aan een agressor, die een land zo maar aanvalt, vlug alles toegeven zodat er geen oorlog komt? Voor mij niet, want waar zou dat eindigen?
Moeten we dan geen schrik hebben dat we worden meegesleurd in een wereldoorlog?
Neen, we mogen ons die schrik niet laten aanpraten. Wel moet men altijd zeer goed nadenken en voorzichtig zijn. Maar je verantwoordelijkheid ontvluchten uit schrik is geen goede zaak.

Wat is dan de oplossing voor deze oorlog en hoe kan die eindigen?
De sleutel ligt in handen van Poetin en het Kremlin. Samen met Oekraïne zullen ze een vredesakkoord moeten onderhandelen. De voorwaarden hiervoor mogen niet bepaald worden door het Westen noch door de NAVO of de VS.
Het enige waar ik zeker van blijf is dat je een gezin of een volk dat willekeurig wordt aangevallen, wordt uitgemoord en vernietigd moet helpen, desnoods met wapens.
Ook al heb je zelf veel schrik, niet helpen kan niet en is voor mij schuldig verzuim.
Ondertussen moet men alles doen om onderhandelingen op te starten en te doen lukken.
Voor de toekomst is de enige goede oplossing voor vrede, het blijven ijveren voor drastische maar wederzijdse ontwapening, wereldwijd.
Laat ons hopen dat alle wapens binnenkort zwijgen en de vrede terugkeert. Ondertussen moeten we de angst voor een wereldoorlog van ons afzetten, maar hulp aan mensen in nood moeten we opzetten…

Pol Van Camp