Op 18 mei ging de stad Buenos Aires failliet en op 22 mei ging heel Argentinië kopje onder. Toch is het geen wereldnieuws en de Argentijnse bakkers liggen er niet wakker van; dónde hay pan, hay torro caballero… (waar er brood is, is er een stier heer) en zo staat na een weekend de Argentijnse economie nog recht.
Argentininië is niet failliet door Corona, maar omwille van een noodfonds dat ex-President Macri aanvroeg bij het IMF enkele jaren terug om de rekeningen te kunnen betalen. Echter zolang dat het land meer kost dan het opbrengt zal het schulden maken, en dat is het eeuwige verhaal van Argentinië.
De Corralito (het vorige failliet) in december 2001 had een grote impact op de levensstijl van de Argentijn. De reden waarom zij massaal op straat kwamen toen, was omdat hun rekeningen geblokkeerd werden, omdat agressieve schuldeisers het geld bij de mensen gingen halen.
Dat was nog onder de regering De La Rua dat de Argentijnen de rekeningen zouden betalen, terwijl ex-President Macri die goed bevriend is ex-IMF Topvrouw Lagarde en President Macron betere voorwaarde kon afdwingen voor afbetaling van de schulden. Het probleem is dat nu juist de afbetaling valt tijdens de legislatuur Fernandez, de andere kant van La grieta of de kloof in Argentinië, de politieke vijand.
Omdat Argentinië sinds enkele jaren bij het clubje van rijke landen (OESO) zit, zal het waarschijnlijk een voordelig af los plan krijgen. Er zullen dus geen extreme maatregelen worden getroffen, zolang Argentinië kan aflossen zal het recht blijven.
Het land heeft geen wondermiddelen meer, het zit gevangen tussen rechts-populisme en socialisme en tussen een landbouw-en een industriele sector die elkaar lusten. Het land is diep verdeeld, maar het zal het land van de ploegensporten blijven en van de lekkere asado op zondagmiddag.
‘De armen smijten het geld door deuren en ramen’, zeggen de Macristen. De aanhang van Fernandez zegt dat Macri alleen enkele rijke families heeft bevooroordeeld en de kleine en middelgrote ondernemingen heeft kapot gemaakt. Daar tussen zit de economist, gediplomeerd in België en in de leergegaan bij de VN, Lavagna, met zijn partij Consenso Federal (8%), te hopen op een compromis die Argentinie vooruit brengt.
Het is een eindeloos verhaal, het luchtkasteel gaat weer plat, maar wie zal deze keer de schulden betalen…
Willemjan Vandenplas is auteur van het boek ‘Dagboek van een Wereldburger’ te verkrijgen in Brussel bij les yeux gourmands en Poëtini in Saint-Gilles en Pépites Blues, la Petite Portuguaise, Tulibris of Libre Books in de Matongé.
