Siegfried Bracke, in een vorig leven nog chef politiek bij de VRT en recentelijk gesignaleerd in een t-shirt met het opschrift ‘ik ben 99% van de tijd eerlijk’, op een voorstelling van de Bond Zonder Naam, is er in geslaagd met dat ene procentje oneerlijkheid de nieuwsredactie van de VRT een opdoffer aan geloofwaardigheid te geven volgens maar liefst 11% van de Vlamingen. En 39% van de Vlamingen vindt het zo ie zo onaanvaardbaar dat een (VRT-) journalist meeschrijft aan een partijblad. Zo blijkt uit een enquête afgenomen door iVOX in opdracht van VEPEC. De resultaten werden voorgesteld tijdens het praatcafe dat VEPEC jaarlijks organiseert, dit jaar in de foyer van de Bourlaschouwburg te Antwerpen.
Interessante resultaten enquête
De enquête afgenomen bij 3000 respondenten (representatief naar geslacht, opleiding en leeftijd), gaf een aantal opmerkelijke resultaten, ondermeer de volgende:
– 60% oordeelt dat VRT over het algemeen betere programma’s uitzendt dan VTM
– 35% meent dat de VRT meer moet investeren in cultuurprogramma’s
Dit laatste is in schril contrast met de plannen die de Vlaamse regering heeft met betrekking tot de culturele sector. Het mag duidelijk zijn dat niet alleen de getroffen cultuursector zelf, maar ook de Vlaming in het algemeen cultuur in het hart draagt en geen voorstander is van het snoeien in subsidies.
Operatie ‘ontbelgen’ VRT
Voorts toonde de enquête ook aan dat de VRT een meer uitgesproken pro-Belgisch imago heeft dan de commerciële omroep VTM. Een imago waar Bracke zelf naarstig aan meewerkte tijdens zijn vorig leven en dat hij nu maar al te graag van zich af zou willen schudden. Tevens ook een frustratie waar menig NVA’er mee worstelt. Bijvoorbeeld collega Geert Bourgeois, Minister van Media tijdens Leterme I, probeerde tijdens die ambtstermijn al om de omroep te ‘vervlaamsen’.
U herinnert zich vast ook hoe Geert Bourgeois zich weerde als een duivel in een wijwatervat toen Clouseau de singel ‘Leve België’ lanceerde. Nu, in een periode waarin de nieuwe beheersovereenkomst voor de VRT onderhandeld wordt worstelt rechts politiek Vlaanderen zich in alle bochten om de VRT te ontbelgen.
Zo was er vorige week nog de donderpreek van CD&V’er Carl Decaluwé waarin ie zich outte not amused te zijn met de spotjes op Radio 1 die de baardgroei van Koen Fillet volgen. Die baardgroei is, zoals alom bekend, een reactie op het uitblijven van het vormen van een regering, omdat voor een deel van de onderhandelingstafel de verrottingsstrategie blijkbaar primeert op het consensus model dat in tijden van crisis de economie zou kunnen veilig stellen. De regelmatige confrontatie met de harde realiteit zal Decaluwé wellicht pijn doen, wat de uitval zou kunnen verklaren.
Siegfried en het bochtige parcours
De merkwaardige politieke bocht van 180° die Siegfried Bracke maakte alvorens hij vorig jaar als wit konijn tevoorschijn werd getoverd door Bart De Wever was een mediastunt buiten proportie. Dat NVA niet vies is van een stunt bleek een paar weken terug ook al toen ex-NSV lid Kim Van Cauteren tot jong-NVA voorzitster werd uitgeroepen.
Voorzitters van jongerenafdelingen groeien meestal door tot de top van hun partij en zo zal een NSV’er het mogelijk ooit tot een ministeriële functie maken, wat ook een mediastunt buiten proportie zou zijn (en een democratisch dieptepunt). Kim Van Cauteren volgt trouwens Kim Geybels op die, zo klonk het tenminste in de wandelgangen, onder instructie van Bracke werd buitengewerkt.
Perfide nalatenschap
Het is, om even terug te koppelen naar de enquête dus bijzonder perfide dat Bracke die eigenlijk nog tijdens z’n carrière bij de openbare omroep al vlijtig buiten de lijntjes kleurde – door onder een aantal pseudoniemen bijdragen te leveren aan een manifest van een partij en het ledenblad ervan – deze scheve schaats eerst ontkende en vervolgens nog eens schade toebracht aan de goede naam en faam van het VRT-journaal, tot scha en schande van zijn collega’s die achterbleven.
Getuige hiervan de diverse reacties van ex-collega’s die in de pers verschenen. Als de zaak rond Kim Geybels ‘stevig’ genoeg gefundeerd was en juffrouw Geybels tot aftreden werd gedwongen kan men zich afvragen of dezelfde ‘dwang tot ontslag’ niet aan de orde was bij Siegfried zelf. Het is dan ook de vraag waard stellen of er nog lijken uit de kast gaan vallen rond Bracke in de aanloop naar de lokale verkiezingen van 2012 waar hij een worp doet om burgemeester te worden van de stroppendragers…
Bron: www.ivox.be
