“Palestijntjes = terroristen” “Het maakt niet uit of het volwassenen of kinderen zijn die sterven.” “Hopelijk begint Israël snel terug aan hun opkuis.” Het zijn slechts enkele voorbeelden van de reacties die ik kreeg omdat ik me uitspreek voor een staakt-het-vuren in Palestina. Al snel wordt duidelijk dat een groot deel van de verdediging van Israël gebaseerd is op onversneden racisme.
Het is gemakkelijk om smalend te doen over mensen die zich op hun anonieme accounts op sociale media verbergen achter namen als ‘Steve Tijpels’, maar achter veel van die accounts schuilen weldegelijk echte mensen. Mensen die hun racistische gedachtes ook niet zelf uitgevonden hebben trouwens, maar die hun argumenten rechtstreeks van de tijdlijn van politici Theo Francken halen.
Racisme dient een doel
Zo zien we dat racisme vandaag nog steeds dient waarvoor het altijd heeft gediend: kolonisering, etnische zuivering en oorlogsmisdaden legitimeren. Meer algemeen dient het als ideologisch wapen van de machtsverhoudingen om de ongelijke verhoudingen in stand te houden.
Natuurlijk, wanneer Bart De Wever spreekt over “de kant van het licht tegen de krachten van de duisternis”, wanneer Maarten Boudry het heeft over “de morele superioriteit van Israël tegenover het barbarisme van Hamas”; dan gebruiken ze een ander taalregister. De boodschap is wel dezelfde. Je hebt mensen die het licht vertegenwoordigen en daarom superieur zijn. En je hebt mensen die omwille van hun huidskleur, hun religie of het land waar ze geboren zijn de barbaarse krachten van de duisternis vertegenwoordigen en wiens leven dus minder waard is.
Wie de ander ontmenselijkt, ontmenselijkt uiteindelijk altijd ook zichzelf
De manier waarop het racisme vandaag wordt aangewakkerd om de genocide tegen de Palestijnen te legitimeren moet ons allen zorgen baren. Wie de ander ontmenselijkt, ontmenselijkt uiteindelijk namelijk altijd ook zichzelf. Het was voor de Frans-Martinikaanse dichter Aimé Césaire reeds duidelijk dat “de kolonisator die om zijn geweten te sussen zichzelf eraan went in de ander het beest te zien en zichzelf traint om hem als zodanig te behandelen, objectief de neiging heeft zélf in een beest te veranderen”.
De rechten van Palestijnen zijn mensenrechten
Het begint met de Palestijnen. Volgens de Israëlische minister van defensie “menselijke dieren”. Dan volgen de vluchtelingen die volgens Donald Trump “het bloed van zijn land vergiftigen” en die men ook in Europa liever terug de zee in duwt om daar een verdrinkingsdood te sterven.
Vervolgens is het de beurt aan de klimaatactivisten, de syndicalisten, de marxisten, de groenen, de wokers en iedereen die deel uitmaakt van de zogenaamde intellectuele elite die volgens iemand als Bart De Wever “een zelfvernietigingsoorlog tegen de westerse samenleving voert.” Donald Trump beloofde reeds de “radicaal-linkse schurken die als ongedierte binnen de grenzen van zijn land leven”, te zullen “uitroeien.”
En uiteindelijk zullen we allemaal verliezen. Als we zwijgen tijdens deze genocide tegen de Palestijnen omdat we geen Palestijn zijn. Als we zwijgen over de rechten van vluchtelingen, omdat we zelf niet getroffen worden. Als we niet ofpkomen voor de rechten van klimaatactivisten en syndicalisten omdat we zelf niet meteen het activistische type zijn. Dan is er straks als ze achter ons aankomen niemand meer om ons te verdedigen.
Ook daarom moeten we opkomen voor de rechten van de Palestijnen, omdat het mensenrechten zijn. Omdat de manier waarop de Palestijnen vandaag behandeld worden iets zegt over de manier waarop men mensen kan gaan behandelen als we toestaan dat men afstapt van het idee dat mensenrechten voor iedereen gelijk gelden.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
