“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr.)

 ***

“Ge moet dat niet filmen, het is ruim de waarheid wat ik vertel”, zo eindigt sterreporter César zijn interventie in de befaamde sketch van Willy’s en Marjetten. De sketch begint met César die een asbak op zijn keukentafel toont en beweert dat Al Qaida er niet veel eerder een aanslag was aan het beraden.

Realiteit overtreft de satire

De realiteit overtreft de satire. De beelden van de woordvoerder van het Israëlische leger die zouden moeten bewijzen dat er een basis van Hamas aanwezig is onder het ziekenhuis, lijken recht uit de sketch van Willy’s en Marjetten te komen. De aanwezigheid van toiletten, luiers en stoelen in een kelder worden onironisch gepresenteerd als bewijs van het feit dat er gijzelaars gevangen zaten.

This is utterly bizarre.

This clearly shows a basement in a @WHO-run hospital was being used as a bomb shelter — but the presence of toilets, showers, diapers & chairs becomes "evidence" of hostage storage.

The "hostage list" at the end is a calendar w. nothing but days/dates. https://t.co/1NFH0yYAwj

— Charles Lister (@Charles_Lister) November 13, 2023

Op het einde van de video zien we een papier waarop de namen van de gijzelaars zouden opgelijst zijn. “De bewijzen die Israël levert zijn moeilijk te controleren”, stelt de VRT. Een korte navraag bij een willekeurige persoon die de Arabische taal machtig is, volstaat nochtans om te weten dat op die lijst in werkelijkheid enkel de dagen van de week te lezen zijn.

Het mag dan wel allemaal bijzonder amateuristisch lijken, met hulp van dit soort video’s slaagt Israël er wel in om het debat in onze media te laten draaien rond de vraag of Hamas wel of niet aanwezig is in de ziekenhuizen in Gaza. De suggestie die daarbij gewekt wordt, is dat indien Israël bewijs zou kunnen vinden (of fabriceren) dat dit het geval is, dit hun bombardementen op ziekenhuizen zou kunnen legitimeren.

Dit is geen zelfverdediging

Belangrijker dan de juiste antwoorden te geven, is vaak het stellen van de juiste vragen.

Het klopt wat je in de commerciële media kan lezen dat wanneer ze gebruikt worden door gewapende groeperingen een ziekenhuis zijn beschermd statuut kan verliezen. In een discussie over de vraag of de zelfverdediging van Israël nog wel proportioneel is wanneer men ziekenhuizen bombardeert, zou die informatie relevant kunnen zijn. Dat is echter niet de juiste vraag.

Niet alleen zou de vraag of het toegestaan is om ziekenhuizen te bombarderen moreel gezien eigenlijk geen vraag moeten zijn. Ook juridisch gezien zou de hele discussie over proportionaliteit slechts relevant zijn wanneer het effectief zou gaan over zelfverdediging. Dat is bij de bombardementen van Israël helemaal niet het geval.

Zoals VN-rapporteur Francesca Albanese uitlegt, heeft Israël volgens het internationaal recht hoe dan ook niet het recht om de oorlog te voeren die ze vandaag voert. Het recht op zelfverdediging dat artikel 51 van het VN-handvest garandeert, is van toepassing wanneer een staat wordt aangevallen door een andere staat.

Israël wordt niet aangevallen door een andere staat. De aanvallen van 7 oktober kwamen van verschillende gewapende groeperingen uit een gebied dat het bezet. Dat die aanvallen zo veel burgerslachtoffers hebben gemaakt is af te keuren, maar het recht om zich met alle nodige middelen te verzetten tegen bezetting is overigens wél gegarandeerd door het internationaal recht.

Het grote geld versus het gezond verstand

De omkering van de manier waarop er naar het conflict gekeken wordt waarbij de bezettende macht, Israël, wordt voorgesteld als het slachtoffer dat zich moet verdedigen, komt er niet zomaar. Naast het massaal investeren in advertenties en het doen censureren van pro-Palestijnse stemmen op sociale media, maakt ook het vermoorden van journalisten deel uit van de informatie-oorlog die Israël voert.

De beelden van de misdaden van Israël die de wereld rondgaan en de informatie over duizenden dode kinderen, vallen steeds moeilijker goed te praten. Gezond verstand volstaat voor de meerderheid van de mensen om van mening te zijn dat dit zo snel mogelijk moet stoppen.

Daarom startte miljardair Barry Sternlicht de campagne Facts for Peace waarmee hij miljoenen steun op wil halen om het narratief weer te doen kantelen. Sternlicht benaderde meer dan 50 personen, waaronder de voormalige CEO van Google, Eric Schmidt, die samen een nettowaarde hebben van ongeveer 500 miljard dollar. Dat grote geld moet worden ingezet om het gezond verstand plat te slagen.

Wat wordt verzwegen

Dat we zullen worden platgeslagen met moeilijk te verifiëren beelden, valse bewijzen en dergelijke staat vast. Belangrijker nog dan wat gezegd wordt, is in een propaganda-oorlog echter net datgene waar niets over gezegd wordt.

Dat is in eerste instantie alles wat voor 7 oktober 2023 gebeurde. Om de etnische zuivering die Israël al meer dan 75 jaar aan het uitvoeren is voor te stellen als een oorlog tegen Hamas, is het voor Israël belangrijk om de aandacht af te leiden van alle misdaden die het pleegde nog lang voor Hamas zelfs maar was opgericht.

In tweede instantie is het daarbij ook belangrijk dat wat er gaande is op de West Bank niet in beeld komt. Dat daar niet Hamas maar Fatah aan de macht is en de etnische zuivering er net zo goed verder gaat, past niet in de framing die Israël tracht op te leggen.

Ten slotte wil Israël ten koste van alles vermijden dat Joodse stemmen die kritisch zijn voor Israël aan het woord komen. Zij maken het namelijk moeilijk om iedereen die kritiek heeft op Israël van antisemitisme te beschuldigen.

De juiste vragen

Dat maakt de opdracht voor wie het gezond verstand wil verdedigen dan ook meteen duidelijk. Het kan nuttig zijn om valse informatie die verspreid wordt te doorprikken, maar nog belangrijker is het blijven stellen van de juiste vragen.

Waarom steunen de Verenigde Staten een Apartheidsstaat? Waarom levert men vanuit de EU enerzijds in Oekraïne wapens aan het land dat werd binnengevallen, maar in Palestina anderzijds wapens aan de Israëlische bezetter? Waarom zijn er nog steeds geen sancties tegen Israël dat wereldkampioen is in het verbreken van VN-resoluties? Hoe maken we een einde aan 75 jaar etnische zuivering en 56 jaar bezetting?