Dit interview heeft een bittere nasmaak. Het werd afgenomen vanuit Brussel, de hoofdstad van een Europa waar haatzaaien tegen minderheden en tegen het Zuiden in het algemeen steeds meer geïnstitutionaliseerd wordt. Dit gesprek met een Palestijnse activist ging door terwijl zijn volk de belegering en bombardementen te verduren heeft.

Journalist Akram Jour geeft ons verslag vanuit Gaza, midden in de belegering. Het interview is echter verre van defaitistisch en bevat een oproep voor een nieuw beleid ten aanzien van de kolonisatie en normalisatie met de misdaden van extreemrechts aan de macht in Israël.

Ik kon Akram spreken terwijl hij onder Israëlisch bombardement lag in Gaza, een week na de operaties van de Al-Qassam Brigades, op zaterdag 7 oktober 2023. Hij gaf me dit interview als lid van de vereniging Maydan, die vrede bevordert en zich verzet tegen grenzen in het Middellandse Zeegebied.

Akram had leden van de vereniging ontmoet en is bekend met haar principes die broederschap tussen volkeren ondersteunen en kolonisatie in de regio veroordelen, wat het vertrouwen versterkt en het gesprek mogelijk maakt te midden van levensgevaar.

Het doel van dit gesprek is ook om stil te staan bij het heersend racistisch en fascistisch discours ten opzichte van de Palestijnen op een moment dat zij een van de donkerste periodes in hun geschiedenis doormaken.

Dit discours bevestigt de legitimiteit en wettigheid van Israël in de regio, maar negeert de rechten van de Palestijnen en vergeet hoe de bezetting haar greep op de bevolking van Gaza heeft verstevigd, waardoor de basis werd gelegd voor een gewelddadige en wanhopige reactie.

De operatie “De Vloed van Al-Aqsa” luidde dan ook de start in van hernieuwde de staatsoperaties door het Israëlische leger. Door te wijzen op de realiteit van de bezetting, de belegering van Gaza, de versplintering van het Palestijnse verzet en het feit dat de burgers van Gaza zich in de steek gelaten voelen door de vertegenwoordigers van de Palestijnse Autoriteit, dragen de woorden van Akram bij aan een hernieuwd begrip van de tragedie van de Palestijnen tegenover het Israëlische offensief.

In dit interview biedt hij zijn kijk op de mogelijkheden van vrede, die niet kan worden bereikt door de voortzetting van een koloniaal beleid dat de rechten van de Palestijnen negeert.

…/…

Montassir: Kan je de huidige situatie beschrijven?

Akram: “Israël heeft alle uitgangen afgesloten om mensen te dwingen naar het zuiden van Gaza te gaan. Ze hebben aangekondigd dat de inwoners van het midden en noorden van Gaza naar het zuiden van de stad moeten gaan. Maar er is geen veiligheidsgarantie. De Israëli’s hebben mensen gebombardeerd terwijl ze naar het zuiden gingen.”

Gaat het bombardement door?

“De bombardementen duren nu al zeven dagen. Op dit moment gaat het nog steeds door. Er is geen elektriciteit in de ziekenhuizen. Er is helemaal geen elektriciteit in de stad. De enige elektriciteitscentrale in Gaza is drie dagen geleden, op dinsdag 10 oktober, gestopt met werken.”

Oktober 2023: hele wijken in Gaza worden platgebombardeerd door het Israëlisch leger. Foto: Wafa (Q2915969) CC BY-SA 3:0

“Dit dreigt de ramp in de ziekenhuizen te verergeren. Drie ziekenhuizen zijn volledig buiten werking door hun ligging in gebieden met systematische bombardementen en conflictgebieden. Alleen het Al-Shifa ziekenhuis in Gaza functioneert nog, maar de elektriciteit is in veel delen van het ziekenhuis afgesloten om een minimale dienstverlening in de pediatrische en spoedeisende beademingsafdelingen mogelijk te maken.”

Er liggen honderden lichamen in het ziekenhuis en honderden mensen liggen op dit moment nog onder het puin. De brandweer kan hen niet redden omdat er geen zwaar materieel is om de lichamen eruit te halen. Israël heeft geen toestemming gegeven voor humanitaire hulp.”

“Geconfronteerd met deze situatie doen de Arabische regeringen niets. De ministers van Buitenlandse Zaken van de Arabische landen zijn gisteren bijeengekomen en we hebben nog steeds geen enkele verklaring gehoord of druk uitgeoefend om de humanitaire corridors voor onze mensen te openen.”

Allereerst, hoe gaat het op dit moment met je familie en vrienden?

“Er is veel angst en paniek. Mijn familie kan niet beslissen of ze naar het zuiden gaat of in het centrum blijft. Mijn moeder weigert om zonder mij naar de zuidelijke gebieden van Gaza te gaan, zoals de Israëli’s ons opdringen. Er zijn geen veilige wegen of verbindingen naar het zuiden.”

Geven ze een specifiek gebied in het zuiden aan?

“De gebieden in het zuiden van de Gazastrook omvatten de vluchtelingenkampen van Bureij en de wijken Rafah en Khan Younis. Volgens het Israëlische leger zal deze verplaatsing twee dagen duren, waarna ze ons zullen bevelen om terug te keren naar Gaza. Maar tegelijkertijd zijn ze vastbesloten om ook in het zuiden luchtaanvallen uit te voeren.”

2 miljoen mensen opeengepakt op een strook van 10 op 42 kilometer… Kaart: Gringer/CC BY-SA 3:0

“De luchtaanvallen zullen niet stoppen, niet in het noorden, niet in het zuiden, niet in het centrum. Het aantal martelaren neemt toe en binnenkort zullen we de grens van 4000 overschrijden in slechts één week. En er zijn mensen van wie we de lichamen nu nog niet kunnen vinden. Het enige wat we op dit moment kunnen doen is onze camera’s in onze handen houden, met tranen in onze ogen.”

“We zien mensen tientallen kilometers vanuit het noorden naar het zuiden lopen, te midden van de bombardementen. Velen van hen hebben gehoord over de ontheemding maar hebben het niet gezien en nu ervaren ze deze gedwongen ontheemding. Het is een andere vorm van massale volksverhuizing, vergelijkbaar met de Nakba van 1948. Wat nu gebeurt roept deze beelden op.”

Zijn alle grensdoorlaatposten vandaag (13 oktober) gesloten?

“Ze zijn allemaal gesloten. Zelfs Rafah, de grens tussen Gaza en Egypte. Er zijn geen humanitaire hulpkonvooien binnengekomen. Israël richtte zich vanaf de tweede dag op de grens en verklaarde via de woordvoerder van het leger dat het elk konvooi zou aanvallen dat de grens zou proberen te bereiken.”

“Uiteraard hebben we het over ruim 30.000 huizen die door de bombardementen zijn verwoest. Onder huizen worden hier woongebouwen en appartementen verstaan. De cijfers zijn schokkend. In een van de verwoeste gebouwen woonden 80 gezinnen.”

Controlepost Eretz in Gaza. Foto: Ludo De Brabander

“Ze vielen centraal Gaza aan met de bedoeling de bevolking uit te moorden. De regio ar-Rimal, een van de belangrijkste en meest pittoreske in de Gazastrook, werd volledig in de as gelegd. We voelen ons hulpeloos omdat we niets kunnen doen.”

“Onze angst is niet dat we op de lijst van toekomstige martelaren terechtkomen, maar eerder dat we behoren tot degenen die dierbaren en families zullen verliezen. Als we worden gedood, zullen we niets voelen, maar de angst om een ​​dierbare te verliezen achtervolgt ons. Dit is het worst-case scenario. We zijn bang voor de pijn van scheiding.”

Zijn er momenteel mogelijke onderhandelingen die kunnen beginnen?

“Er bestaat op dit moment niets dergelijks. Er zijn slechts onbeduidende uitspraken die niet opgewassen zijn tegen zelfs het kleinste bloedbad dat Israël heeft aangericht.”

“Zodat je de situatie begrijpt: gisteren, terwijl we aan het praten waren met buren, hoorden we van de dood van 41 mensen uit dezelfde familie die we kennen. Ze zijn allemaal dood. Het zijn allemaal burgers, er was geen enkele soldaat onder hen. Israël bombardeert vluchtelingenkampen, waar huizen aan elkaar geplakt zijn.”

Hoe kijken de Palestijnse Autoriteit en de mensen in het algemeen in Ramallah bijvoorbeeld nu naar de situatie?

“Er is een groot gevoel van verraad. De mensen in Gaza voelen zich verraden. Wij proberen de militaire aanvallen te weren, terwijl onze broeders op de Westelijke Jordaanoever geen concrete actie ondernemen in ons voordeel [intussen zijn er wel betogingen en opstanden geweest in de Westelijke Jordaanoever – nvdr].”

Israël zet fosforbommen in bij zijn aanvallen op Gaza. Foto: wired.com

“De Palestijnse Autoriteit heeft zich niet van Ramallah verplaatst om de situatie hier te komen bekijken. Er zijn verklaringen waarin de situatie wordt veroordeeld en waarin gesproken wordt van een dreigende humanitaire catastrofe, maar is dat voldoende?”

“Het is een schande. Ze staan ​​momenteel echt niet aan onze kant. Het is een schande. Er is niemand die ons echt steunt. Het enige wat we zien is vernietiging, chaos en gedwongen verplaatsing van bevolkingsgroepen.”

Neem me niet kwalijk dat ik, als ik mag, terugkeer naar de operaties die Hamas heeft uitgevoerd terwijl je belegerd wordt. Maakt deze operatie deel uit van een beleid dat wordt gesteund door de bevolking van Gaza of weerspiegelt het wanhoop?

“We moeten actie zoeken, geen reactie. Of het nu Hamas is of anderen, zij maken slechts deel uit van het verzet en van het Palestijnse volk. Sinds het begin van het jaar tot vandaag zijn er 137 Palestijnse martelaren geweest zonder de geringste geldige reden. Het is Israël dat de actie leidt.”

“En het is deze actie die we moeten zien. Er zijn dagelijks daden van ontheiliging van de Al-Aqsa-moskee en een verbod op gebeden. Er zijn provocaties en moorden. Eerlijk gezegd wisten de mensen hier dat de vijand sowieso van plan was Gaza aan te vallen. Met of zonder Hamas. Misschien hoefde het niet op zo’n wrede manier te gebeuren, maar ze moesten Gaza toch aanvallen omdat de aanvallen en de blokkade nooit ophielden.”

Bestaat er onder de bevolking het gevoel dat de huidige Israëlische bloedbaden het resultaat zijn van de omleiding van de internationale publieke opinie, die hun offensieven koppelt aan Hamas-operaties?

“De Westerse steun is een schande. De Verenigde Staten, zelfs Frankrijk en Italië, stellen de mediamachine ten dienste van Israël. Zij steunen Israël met alle macht. De landen die Palestina vandaag de dag steunen, zijn slechts een handjevol van alle landen in de wereld.”

Is er in Gaza dan geen debat over het verzet?

“De wereld handelt met dubbele maatstaven. Vandaag hebben we het over de Amerikaanse interventie in Palestina. Welke weerstand is mogelijk tegen hun gevechtsvliegtuigen?”

“Tijdens de oorlog in Oekraïne bleef de Amerikaanse interventie beperkt tot humanitaire hulp op afstand. Maar nu grijpen ze rechtstreeks in door hun wapens en straaljagers te sturen, omdat ze geloven dat hun aanwezigheid in het Midden-Oosten op het spel staat. Ze beschouwen Israël als hun buitenpost in het Midden-Oosten.”

In je gesprekken met mensen die onderworpen zijn aan dit criminele beleid, denk je aan andere politieke actiemogelijkheden vanuit  Gaza die kunnen worden voorgesteld in het licht van de bezetting?

“Zelfs de opperbevelhebber van de Al-Qassam Brigades was duidelijk en zei voor het eerst in het kader van het Palestijnse verzetsdiscours dat “de vijand internationale overeenkomsten heeft geschonden en het besluit om de Palestijnen hun rechten te geven niet heeft gerespecteerd” en eist “dat Israël terugkeert naar de grenzen van 1967.”

“Het is een duidelijk standpunt en een belangrijke koerswijziging met de heersende slogans van het verzet. Wij Palestijnen zien Palestina als één gebied dat zich uitstrekt van de zee tot aan de rivier (de éénstaatoplossing voor alle inwoners, Joden en Palestijnen, nvdr), maar als de wereld ons op deze manier afwijst en onze rechten met zoveel vastberadenheid ontzegt, en oorlog tegen ons voert, dan accepteren we deze overeenkomsten en deze grenzen van 1967 (de tweestatenoplossing met een afzonderlijke Israëlische en een Palestijnse Staat, nvdr). Maar misschien moeten we doorgaan met de slogan ‘van de rivier tot aan de zee’ (de eis voor de éénstaatoplossing, nvdr) om iets uit Israël te krijgen.”

Dus terugkeren naar de voorstellen van de Palestijnse Autoriteit?

“Dit zou een terugkeer naar de Oslo-akkoorden en het Arabische Initiatief betekenen.”

Is er vandaag een dialoog tussen Hamas, de Palestijnse Autoriteit en andere verzetsfracties?

“Er is geen precieze informatie of gezamenlijke verklaringen. Ze laten Israël doen wat het wil. Dit is het overheersende gevoel hier in Gaza. Ze laten Israël in het Palestijnse bloed sijpelen totdat het zijn dorst en woede lest. Dit is hoe wij de situatie vandaag de dag in Gaza zien.”

Hoe was de situatie in Gaza vóór de aanval door Hamas?

“Het was explosief en zeer kritisch. We spreken over 16 jaar belegering en blokkade. Een openluchtgevangenis. Het Al-Shifa-ziekenhuis dat ik eerder noemde, heeft zestien jaar lang slechts op een capaciteit van 40% gefunctioneerd.”

“De crisis is diep en iedereen hier weet dat dit komt door de blokkade. Hoe kun je een volk zestien jaar lang belegeren en verwachten dat er geen reactie komt?

Kan je de blokkade verder toelichten? Bestond er een mogelijkheid om Gaza te verlaten?

“Nee, de uitgang was moeilijk. Israël controleert de grensovergangen en aan de andere kant ligt Egypte. Aanvankelijk werkte de doorgang aan de Egyptische kant helemaal niet. Toen begonnen de Egyptenaren het gedeeltelijk te openen. Na 2017 begon de Gazastrook inkomsten te genereren, wat mogelijkheden creëerde voor meer reizen.”

“De grensovergangen naar de Westelijke Jordaanoever worden gecontroleerd door Israël. Alles wat de voedselvoorziening betrof behandelde Israël vanuit een overlevingsoptiek. Dit was een beleid dat Netanyahu tijdens de blokkade van Gaza had verklaard.”

“Hij verklaarde: “Ik zal ze niet laten verhongeren, maar ik zal ze alleen geven wat ze nodig hebben om te overleven.” Dit betekent dat Israël berekent hoeveel calorieën een gemiddelde Palestijn elke dag nodig heeft en de regering gaat op basis daarvan zetmeel en rijst toelaten, meer niet.”

“Op dezelfde manier werden bouwmaterialen tegengehouden en mochten er slechts beperkte hoeveelheden binnenkomen, onder het voorwendsel dat sommige materialen voor militaire doeleinden zouden kunnen worden gebruikt.”

“Er is ook een dagelijks sterfte bij de kankerpatiënten omdat er onvoldoende medicijnen zijn. En al 16 jaar hebben we regelmatig last van stroomstoringen. In het beste geval hebben we 12 uur elektriciteit per dag.”

Is er sprake van immigratie en vlucht uit het land als burgers Gaza kunnen verlaten?

“Ja, natuurlijk is er immigratie voor degenen die Gaza kunnen verlaten richting Turkije en andere landen om in hun levensonderhoud te voorzien. Er is frustratie en een gebrek aan werkgelegenheid als gevolg van de bezetting.”

“Wij hebben sowieso geen fabrieken. De industrie wordt belemmerd door de blokkade. Natuurlijk begrijpen we dat de interne verdeeldheid tussen de Palestijnen gedeeltelijk verantwoordelijk is voor de problemen, het ligt vooral aan de blokkade.”

Is het nog een optie om de terugkeer naar de grenzen van 1967 te bespreken?

“Ik zal je mijn persoonlijke mening geven en die van enkele mensen die ik vandaag in Gaza ken, terwijl we onder vuur liggen. Als we de witte vlag hijsen en naar Israël gaan en vragen om in twee aangrenzende staten te wonen, zal Israël dat niet accepteren. Ze zal het niet accepteren.”

“We hebben te maken met een staat die een zionistisch plan heeft om zich van rivier tot rivier uit te breiden. Vandaag is Palestina “een beloofd land”, morgen is Egypte een beloofd land, de Emiraten zijn ook een beloofd land, enzovoort.”

“Wat de bevolking van betreft: zij denken niet na over een politieke oplossing. Ze willen vooral een einde maken aan deze agressie. Iedereen denkt hier vooral aan overleven. Niets meer. We moeten weten dat de situatie hier, en ik bied mijn excuses aan voor de vergelijking, behoorlijk apocalyptisch is.”

“Mensen lopen op blote voeten, met alleen wat ze kunnen dragen. Ik zweer bij God dat de meesten van hen niet weten waar ze heen gaan. We zitten in een koers waarvan we het einde niet kennen.”

“Misschien zal het Israëlische leger deze gebieden bombarderen. Misschien zal het ons verder belegeren zoals het eerder onze families en onze voorouders belegerde en hen van hun land verdreef. We zijn vandaag machteloos en we kennen ons lot niet.”

Akram Jour is journalist en activist bij het Civitas Institute Gaza. Interviewer Montassir Sakhi is onderzoeker en medevoorzitter van de Maydan-vereniging. Dit is de vertaling door Nadia Fadil van Aujourd’hui, l’apocalypse, Revue Conditions, 13 oktober 2023.