Meer dan de helft besmet

Wanneer de noodtoestand uitgeroepen werd ging ze naar huis in haar dorp: “Ik zat thuis opgesloten en vroeg mij af wat te doen? Ik peilde bij mijn buren of ze iets nodig hadden en belde ook burgemeester Juan Carlos Pérez Carrasco, om hem te vragen of ik met iets kon helpen. Hij antwoordde dat hij dringend op zoek was naar materiaal voor het plaatselijke bejaardentehuis: mondmaskertjes, beschermpanelen, … een hele waslijst”. De burgemeester was ten einde rade want zelfs met geïmproviseerde noodhulp van de inwoners bleef de situatie zorgwekkend

Alles moest snel gaan want op 28 maart waren er reeds 4 bewoners overleden, 2 bejaarden werden in allerijl naar hospitaal gebracht en 60 anderen vertoonden de eerste Covid-19 symptomen. Tot overmaat van ramp werd onder het zorgpersoneel 15 zieken geteld.

Toen waren er nog geen cijfers bekend van het aantal dodelijke slachtoffers in Spaanse bejaardentehuizen als gevolg van coronavirusbesmetting, maar nu wordt het meer dan duidelijk dat rusthuizen helemaal niet op de epidemie voorbereid waren en op korte tijd de belangrijkste besmettingshaarden werden.

Politie en burgemeester als koeriers

Muriel maakte zich zorgen over de toestand van de 102 bejaarden in het rusthuis van haar dorp en schoot in actie. Op het internetplatform ‘foro.coronavirusmakers.org’ vond zij de nuttige tips die zij nodig had: van hoe je zelf een mondmasker maakt tot het zelf in elkaar knutselen van een beademingsmasker met een speelgoedduikbril en een 3D-geprinte filter. Muriel zette haar vriendinnen aan om thuis mondmaskers te maken. Zelf knipte ze 40 beschermingspakken uit plastieken verpakkingen van autozetels die ze van een garage kreeg.

Tussendoor begon zij contact op te nemen met particulieren en bedrijven zoals warenhuizen om hen te vragen dringend materiaal te doneren. Ze kreeg zeer snel reactie in de vorm van de levering van 40 3D-geprinte beschermende vizieren, 700 paren handschoenen, 160 chirurgische maskers en een hele reeks materiaal dat mensen her en der thuis vervaardigden.

Lokale politie van Quijorna zorgt voor distributie 3D-geprinte beschermende vizieren

Toen de eerste leveringen arriveerden vond Muriel dat het geschonken materiaal niet enkel voor het bejaardentehuis moest dienen maar dat ook de geïsoleerde bejaarden in het dorp dringend hulp nodig hadden. Want hoeveel mensen hebben het thuis op hun eentje moeten uitzweten? Omdat Muriel en haar buren enkel buiten mogen om eten of medicijnen te kopen, kon zij op de burgemeester en de plaatselijke politie rekenen die overal materiaal gingen oppikken om het naar het bejaardentehuis te brengen.

Sociale ongelijkheid

Door de gezondheidscrisis komt sociale ongelijkheid des te meer aan het licht. Van de school van haar dochter kwam het bericht dat er na de paasvakantie via internet les zou worden gegeven. Voor Muriel en haar dochter loopt die aanpassing vlotjes, maar zij weet dat er in haar dorp heel wat kinderen zijn die thuis niet over internet beschikken en het hooguit moeten stellen met de 2Gb van hun telefoon. De school wenste dat de leerlingen e-books zouden gebruiken, maar nu blijkt dat heel wat ouders niet met internet overweg kunnen omdat ze het gewoon nooit gebruiken. Muriel schrok toen ze te weten kwam hoeveel worstelden met de internetlessen omdat ze gewoon niet weten hoe computers werken.

Voedselbank

Net zoals steeds meer Spanjaarden maakt Muriel zich nu zorgen over wat er na de lockdown gaat gebeuren. Zij vreest dat veel mensen die nu een statuut van tijdelijke werkloze hebben, definitief werkloos zullen worden.

Na een maand in lockdown zegt zij dat sommige buren haar nu om kleding en voedsel beginnen te vragen. Volgens haar “is dit nog maar het begin” en om in te spelen op wat nog moet komen richtte zij een voedselbank contacteerde warenhuizen, Cáritas en ander ngo’s om nu al een voorraad aan te leggen. Dit is België niet”, zegt Muriel: “Hier gaat het niet lang meer duren voor de mensen honger beginnen te krijgen”.

Muriel Van Riet

Sinds maandag 13 april mogen mensen die niet prioritaire beroepen uitoefenen terug naar het werk en voor het eerste keer sinds het begin van de gezondheidscrisis raadt de regering aan om mondmaskers te dragen. In Madrid deelt de politie die gratis uit aan busstations, maar in Quijorna doet de burgvader dat zelf tot grote verrassing van Muriel: “Op maandag stond die man al om zes uur ‘s ochtends aan de bushalte van het dorp mondmaskertjes uit te delen. Dat is pas inzet!”.

Muriel vraagt zich af wanneer zij terug haar naar haar laboratorium zal kunnen. Terwijl de vaste kosten zoals huur verder blijven lopen, blijft zij als zelfstandige haar sociale bijdrage en belastingen betalen voor een activiteit waarvan ze niet weet of ze er ooit nog winst mee zal kunnen maken. “In België kregen kleine zelfstandigen meteen 4.000 euro, maar hier moeten we blijven betalen zonder dat we inkomsten ontvangen”, zegt Muriel die positief wil blijven: “Ik zou kunnen klagen over hoe slecht de overheid reageert, maar daarmee schieten we niet op. Ik wil mijn graantje bijdragen, al is het niet veel. Ik vind het is geweldig mee te mogen maken hoe solidair dit volk wel is. Het is hartverwarmend te zien hoeveel mensen hun steentje hebben bijgedragen. Uiteindelijk zijn we hier om elkaar te helpen, want welke zin zou het leven anders hebben?”