Wat wel duidelijk is, is het enorme contrast tussen de woorden van de premier en de ronkende verklaringen van de N-VA-excellenties. U kent ze ongetwijfeld ook nog: “Een buitenlands conflict importeer je niet”, toen de situatie in Turkije net iets spannender werd twee zomers geleden, om er maar eentje te noemen. Of daarentegen het complete stilzwijgen wanneer in Polen  – in de EU zelf dus – een nationalistische regeringspartij de rechtsstaat systematisch onderuit haalt of in Hongarije een autoritaire leider een muur bouwt om mensen in nood tegen te houden. Nope, tot vandaag kraait werkelijk geen enkele N-VA’er daarover. Dan zijn onze Europese democratische normen en waarden – in tegenstelling tot de Catalaanse kwestie – van geen tel meer. 

Die Europese waarden waren evenmin van tel, toen de vluchtelingencrisis haar hoogtepunt bereikte. N-VA was nergens te bespeuren toen tienduizenden mensen verdronken in de Middellandse Zee. Dat was het moreel failliet van de Europese Unie. Toen hadden die excellenties, ministers en staatssecretarissen moeten ingrijpen. Toen hadden we collectief met het schaamrood op de wangen moeten staan.

Mensen op de vlucht voor oorlog werden toen afgeschilderd als diegenen die onze welvaart in gevaar zouden brengen. Onze staatssecretaris voor Asiel en Migratie hield kloek de wacht aan onze poorten en slaagde er zelfs in om Artsen zonder Grenzen te brandmerken als een organisatie die mensensmokkel ‘stimuleert’. Diezelfde staatssecretaris die het best oké vindt om deals te sluiten met een corrupt dictatoriaal regime in Soedan om mensen te laten oppikken in ons land door een buitenlandse geheime dienst.

De repressieve houding van de Spaanse regering in de Catalaanse kwestie valt niet goed te praten – werkelijk iedereen is het daarover eens – en is een aanfluiting van de rechtsprincipes, maar ziet u Puigdemont manu militari op een vlucht naar Madrid worden gezet? Om dan nog maar te zwijgen over het instrument van een referendum om je democratische gelijk te halen: in ons land is er één partij die zich met hand en tand blijft verzetten tegen referenda, jawel hoor, de N-VA. De hypocrisie ten top.

Intussen draait de wereld lustig voort, en worden we nog maar eens overspoeld met onheilsberichten die wél de kern van onze samenleving aantasten. Zo gaat N-VA minister van Financiën Johan Van Overtveldt de Paradise Papers “eens rustig en grondig bekijken”. In plaats van eindelijk eens serieus werk te maken van het sluiten van fiscale vluchtwegen of de afkoopwet – waardoor de allerrijksten die frauderen hun straf gewoon afkopen – naar het verleden te bannen.

Of hebt u al een N-VA’er iets horen zeggen over de blaam die de Europese Commissie ons land zal geven voor haar kaduke begroting? Nog maar eens een begroting met kraters van miljarden, terwijl de facturen voor zorg en onderwijs vandaag de pan uit swingen en de besparingen in uw en mijn sociale zekerheid nog nooit zo hoog zijn geweest? Neen, wederom blijft het dan oorverdovend stil.

Vandaag heeft de Belgische regering en de grootste partij van Vlaanderen andere katten te geselen dan de Catalaanse kwestie. Als in 2018 in België een situatie van armoede en sociale uitsluiting dreigt voor 2.232.000 mensen zoals het Jaarboek ‘Armoede in België’ vorige maand concludeerde, dan is er werk aan de winkel, me dunkt.

Is het in deze tijden niet gepaster om een échte drang te ontwikkelen naar een zorgzame samenleving in plaats van een symbolische drang naar onafhankelijkheid elders in Europa? Is het zoveel gevraagd om solidariteit te handhaven als kostbaar goed, en de doelstelling te verzekeren dat iedereen een menswaardig bestaan garandeert in dit land?

?Aaron Ooms is voorzitter bij Jongsocialisten vzw.