Schoenmaker, blijf bij je leest!

Als academicus heb je de plicht om met alle elementen rekening te houden als je een verklaring wil vinden voor een probleem. Maarten Boudry probeert in de hoofden van de IS-strijders te kijken en meent de verklaring gevonden te hebben voor de “gratuite gruwel”: het is hun religieuze ideologie, de islam dus. Dat beweert hij in een interview met De Morgen van 20 augustus, getiteld: “Bij nazi’s zag je die gratuite gruwel zoals bij IS niet”

Boudry: “Religieuze ideologieën zoals het jihadisme zijn in regel haatdragender. Dat komt omdat dat soort ideologieën in heel absolute categorieën denkt. Er is het absolute goede en daartegenover staat het absolute kwade. Je hebt de perfecte beloning aan de ene kant, de hemel met de 72 maagden. En je hebt de ultieme bestraffing in de hel. Er wordt heel zwart-wit gedacht. Als je met zo’n sacrale absolute waarden zit, dan zijn die heel moeilijk onderhandelbaar.” 

“Om dat te zien moet je je durven verplaatsten in hun hoofden, hoe moeilijk dat ook is. De angst voor de hel, waar ongelovigen en zondaars in terechtkomen, is heel belangrijk. Je hebt namelijk een perfect opperwezen dat zich barmhartig noemt en dat toch ongelovigen in de hel met eeuwige foltering bestraft. Hoe slecht moeten die ongelovigen dan niet zijn als de barmhartige God zelve hen voor eeuwig wil straffen? En waarom zou je nog wachten met folteren als dat hetgeen is wat die ongelovigen toch te wachten staat na hun dood? Die waanbeelden geven een perfecte legitimatie voor blinde haat en ook foltering.”

Wat een hoop onwetenschappelijke nonsens! Van de nazi’s naar IS springen en de gruwel van de door de VS gecreëerde doodseskaders “vergeten”? Faut le faire!

Situaties waar je niets over weet, hoe kan je daar een gefundeerde “academische en wetenschappelijke” opinie over geven? Het zou beter zijn om nog wat te studeren over wat de VS heeft uitgevreten in Irak en andere oorlogsgebieden, of wordt er a priori van uitgegaan dat Amerikaanse strategieën altijd een uiting van “welwillende hegemonie” zijn, die dus met de mantel der liefde mogen worden bedekt?  

De bokkensprong van de nazi’s naar IS  

Over de vergelijking tussen nazi’s en jihadi’s wil ik me niet verder uitspreken, want dat is niet echt mijn kennisgebied. Volgens mijn bescheiden mening zijn nazi’s en jihadi’s andere categorieën en kan je niet zeggen dat de enen “haatdragender en gevaarlijker” zijn dan de anderen. Er zijn academici die Boudry’s bewering hierover met meer autoriteit kunnen beoordelen.

PhD-researcher Jelle Versieren: “De Holocaust en zijn daders is zowat het meest onderzochte onderwerp in de historiografie. En nog slaagt Boudry er in om zaken te zeggen die compleet onwaar zijn. Zelfs de justitie van de SS moest geregeld optreden tegen het frequent sadisme (samen met corruptie) van zowel Duitse als Oekraïense kampbewakers. Er bestaan volledige archiefseries van de SS-Justitie over het sadistisch gedrag van haar kampbewakers. Die archieven zijn al talloze keren bestudeerd. Er bestaat geen regel om iemand te verbieden om ongefundeerde zaken te spuien. Maar iemand zou toch Boudry uit menslievendheid eens moeten duidelijk maken dat hij zijn ‘ego & id’ beter in het gareel houdt, dit is rationalisatie van pseudowetenschappelijke gissingen.”

Het sadisme dat de VS-bezettingsmacht in Irak heeft geïmporteerd met zijn counterinsurgencypolitiek en doodseskaders, is de belangrijkste inspiratiebron voor IS. De “gratuite gruwel” is geen uitvinding van IS, maar van de psychopatische doodseskaders van de VS. En daar zwijgt Maarten Boudry zedig over.

De doodseskaders die Boudry vergeten is

Weet Maarten Boudry niet dat de architecten van de doodseskaders in Midden- en Latijns-Amerika naar Irak werden gestuurd om er dezelfde wreedheden te begaan?

Heeft Boudry ooit gehoord van James Steele (El Salvador) en Steven Casteel (Colombia), die de nationale politie in Irak hebben “gereorganiseerd”? 
Weet Maarten Boudry niet dat tussen 2005 en 2007 tot 180 lichamen per dag in de straten van Bagdad werden geworpen met wrede verminkingen, onthoofd, met zuren en drilboren bewerkt? Weet Maarten Boudry niet dat moeders in Abu Ghraib werden verkracht voor de ogen van hun kinderen?

De lijst met gruwelijkheden is oneindig. En ziet Maarten Boudry niet dat verschillende IS-strijders, waaronder de kalief van IS – Abu Bakr Al Baghdadi -, gevangen hebben gezeten in Camp Bucca, Abu Ghraib en andere van die Amerikaanse helleoorden, dat ze de wreedheden herhalen die hun Amerikaanse kampbewakers hun hebben voorgedaan?  

Preventieve mensenjacht

De Amerikaanse en Britse legers, geconfronteerd met een felle weerstand, maar niet bereid om hun nederlaag toe te geven, veranderden drastisch hun tactiek, zoals beschreven door Seymour Hersh in The New Yorker op 15 december 2003: “Een Amerikaanse adviseur zei: ‘De enige manier waarop we kunnen winnen, is om over te schakelen op onconventionele middelen. We zullen hun spel moeten spelen. Guerrilla versus guerrilla, terrorisme versus terrorisme. We moeten de Irakezen terroriseren en tot onderwerping dwingen.”

(…) “De voorgenomen nieuwe operatie, de zogenaamde ‘preemptive manhunting’: ‘preventieve mensenjacht’, zoals een Pentagon-adviseur het noemde – heeft het potentieel om Irak in een (Vietnam) Phoenix Program-scenario te doen belanden’ (…) We hebben een meer onconventionele reactie nodig, maar het zal ‘bloedig’ worden”.

Bloedig … Inderdaad. En niet gerapporteerd in de westerse mainstream pers. De Verenigde Staten en Groot-Brittannië organiseerden een ‘preventieve mensenjacht’ en gebruikten Israël, Iraanse en Iraakse proxykrachten om miljoenen Irakezen te brutaliseren, gevangen te zetten, te martelen en te vermoorden. Miljoenen anderen werden verdreven uit hun huizen, ontheemd en in ballingschap gedreven.

Op 6 november 2003 kopte The New York Times dat de VS had besloten om Iraakse milities in te zetten: “De Amerikaanse bewindvoerder in Irak, Paul Bremer, heeft voorwaardelijke steun verleend aan de oprichting van een Iraaks-geleide paramilitaire strijdkracht om verzetsstrijders op te sporen die ontsnappen aan Amerikaanse troepen. Het zou bestaan uit voormalige leden van de veiligheidsdiensten en milities van politieke partijen.”

IS heeft de wreedheden geleerd bij de VS-oorlogsmachine en het is dom om dat niet mee te nemen in een zogenaamde “analyse” en de wreedheden van de VS in Irak te ‘vergeten’. Er blijken grote gaten te zijn in het geheugen, of Boudry weet niet welke sadistische wreedheden de VS heeft begaan om het verzet in Irak te breken. Waarschijnlijk is Maarten Boudry toch de recente geschiedenis van Midden- en Latijns-Amerika niet vergeten?

Doodseskaders: een creatie van de VS

In de loop van de jaren 60 functioneerden Latijns-Amerika en Zuidoost-Azië als de twee primaire laboratoria voor de Amerikaanse counterinsurgencystrategie, met steeds meer inzichten en verfijnde tactieken. In de vroege jaren zestig waren de executies van de doodseskaders een standaard kenmerk van de Amerikaanse counterinsurgencystrategie in Vietnam, het beruchte Phoenix-programma, dat tussen 1968 en 1972 meer dan 80.000 Vietnamezen “neutraliseerde” en 26.369 “permanent elimineerde” .

Net zoals in Latijns-Amerika, was in Viëtnam het doel van doodseskaders niet alleen om verdachten te elimineren, maar om potentiële sympathisanten bij de burgerbevolking in een staat van angst te houden. Om dit te doen, verspreidde de U.S. Information Service in Saigon duizenden exemplaren van een flyer met een spookachtig oog. De ‘terreur eskaders’ legden dat oog op de lijken van degenen die ze vermoordden of plakten ze ‘op de deuren van huizen van vermoedelijke Viet Cong-sympathisanten.

In Guatemala werd dezelfde tactiek ongeveer gelijktijdig opgestart. Daar werd een “witte hand” op het lichaam van een slachtoffer gelegd of de deur van een potentieel slachtoffer genageld.

Washington ontkende steeds publiekelijk zijn steun voor de door hen gecreëerde paramilitaire groepen, maar de praktijk van politieke verdwijningen nam in 1966 in Guatemala een grote sprong met de oprichting van een doodseskader dat door de Amerikaanse veiligheidsadviseurs werd opgericht en direct onder hun toezicht stond. In de eerste twee maanden van 1966 voerde een geheime operatie-eenheid, bestaande uit politie- en militaire functionarissen onder de naam “Operation Clean-Up” een aantal buitengerechtelijke executies uit.

Tussen 3 en 5 maart van dat jaar deed de eenheid zijn grootste vangst. Meer dan 30 linksen werden gevangen genomen, ondervraagd, gemarteld en geëxecuteerd. Hun lichamen werden dan in zakken gestopt en in de Stille Oceaan uit Amerikaanse helikopters gegooid. Ondanks de pleidooien van de aartsbisschop van Guatemala en meer dan 500 petities door familieleden, bleef de Guatemalteekse regering en de Amerikaanse ambassade oorverdovend stil over het lot van de geëxecuteerden.

In de daarop volgende tweeëntwintig jaar lieten door de VS gefinancierde en getrainde Centraal-Amerikaanse veiligheidsstrijdkrachten tienduizenden burgers verdwijnen en executeerden ze honderdduizenden anderen.

Naar aanleiding van door Amerika ondersteunde staatsgrepen in Brazilië, Uruguay, Chili en Argentinië werden de doodseskaders niet alleen geïnstitutionaliseerd in Zuid-Amerika, ze werden transnationaal. In de late jaren zeventig en tachtig jaren steunde de CIA “Operation Condor” – een intelligentieconsortium dat was opgericht door de Chileense dictator-generaal Augusto Pinochet, die de activiteiten van veel beveiligingsagentschappen van het continent synchroniseerden en een internationale campagne van terreur en moord orkestreerden.

Volgens de ambassadeur van Washington in Paraguay bleven de verantwoordelijken van deze agentschappen “in contact met elkaar door middel van een Amerikaanse communicatie-installatie in de Panamakanaalzone die heel Latijns-Amerika overzag.” Dit zorgde ervoor dat “intelligentie-informatie werd gecoördineerd tussen de zuidelijke Latijns-Amerikaanse staten.” In februari 2013 had de veiligheidssecretaris-generaal van Pinochet, Manuel Contreras – die in Chili een 240-jarige gevangenisperiode uitzit voor een breed scala aan mensenrechtenschendingen – een televisiegesprek, waarin hij bevestigde dat de CIA’s toenmalige adjunct-directeur Generaal Vernon Walters (die onder leiding van George HW Bush stond) volledig op de hoogte was van de “internationale activiteiten” van Condor.

De gruwelijke folteringen van de VS in El Salvador 

Van 1984 tot 1986 had de toenmalige kolonel Steele de US Military Advisory Group in El Salvador geleid, waarbij hij tijdens het hoogtepunt van het conflict instond voor de ontwikkeling van speciale operatietroepen op het brigadeniveau. Deze troepen waren samengesteld uit de meest brutale beschikbare soldaten, en vergelijkbaar met het soort van kleine eenheidsoperaties die Steele kende uit zijn diensttijd in Vietnam.
In militaire kringen was de toepassing van zulke tactieken bepalend om de guerrilla’s uiteindelijk te verslaan. Voor anderen, zoals de katholieke priester Daniel Santiago, had de aanwezigheid van mensen zoals Steele een heel andere betekenis:

“In El Salvador worden mensen niet zomaar gedood door doodseskaders. Ze worden onthoofd, waarna hun hoofden worden opgespiest en gebruikt om het landschap te vullen. Mannen werden door de Salvadoraanse politie niet enkel afgeslacht; hun afgesneden genitaliën werden in hun mond gestopt.”

“Salvadoraanse vrouwen werden niet enkel door de Nationale Garde verkracht; hun baarmoeders werden uit hun lichaam gesneden en gebruikt om hun gezicht te bedekken. Het volstond niet om hun kinderen te doden; ze werden over prikkeldraad gesleept tot het vlees van hun botten viel, terwijl de ouders gedwongen werden toe te kijken.”

De Salvador Optie in Irak

De Iraakse politiecommando’s zijn grotendeels het geesteskind van die andere Amerikaanse antirebellenveteraan, Steven Casteel, een voormalige topfunctionaris van de DEA die als hoofdadviseur in dienst was van het ministerie van Binnenlandse Zaken.

Het onthult de fundamentele aard van de ‘vuile oorlog’, zoals in Latijns-Amerika en de ergste uitwassen van de oorlog in Vietnam. Het doel van de vuile oorlog is niet om de echte verzetsstrijders te identificeren, te arresteren en vervolgens te vermoorden. Het doel van vuile oorlog is de burgerbevolking te treffen.

Het is een strategie van staatsterrorisme en collectieve bestraffing tegen een hele bevolking met het doel ze te terroriseren tot onderwerping. Het is een strategie om de band van de mensen met het verzet af te snijden en de steun van het volk voor de guerrilla te breken.

Dezelfde sadistische tactieken, gebruikt in Centraal-Amerika en Colombia, werden geëxporteerd naar Irak. Zelfs de architecten van deze vuile oorlogen in El Salvador (ambassadeur John Negroponte en James Steele) en in Colombia (Steven Casteel) werden overgebracht naar Irak om hetzelfde vuile werk te doen. De beruchte Special Police Commandos, waarin doodseskaders zoals de Badr Brigades en andere Iraakse milities werden opgenomen, werden door hen aangeworven, opgeleid, bewapend en ingezet tegen de Iraakse bevolking.

“Blackwater USA heeft rekruteurs gestuurd naar Chili, Peru, Argentinië, Colombia en Guatemala om één enkele reden”, aldus een inlichtingenofficier. “Al deze landen hebben ervaring met vuile oorlogen en ze hebben militairen die goed getraind zijn in het omgaan met interne subversieve elementen. Ze zijn goed thuis in het afdwingen van bekentenissen van gevangenen.”

Celerino Castillo, een Senior Drug Enforcement Administration special agent die naast Steele werkte in El Salvador, zegt: “Toen ik hoorde dat kolonel James Steele naar Irak ging zei ik dat ze zouden uitvoeren wat bekend staat als de ‘Salvador Option in Irak’ en dat is precies wat er gebeurd is. En ik was er kapot van, want ik wist dat we spoedig dezelfde wreedheden zouden zien gebeuren zoals in El Salvador”

De Amerikaanse troepen rekruteerden de meest criminele lagen van de Iraakse bevolking. Deze Pentagon-huurlingen, getraind door private security companies zoals DynCorp, vormden de sektarische milities die werden gebruikt om Irakezen te terroriseren en te vermoorden en om een burgeroorlog uit te lokken in Irak.

Amerikaanse troepen zetten een high-tech operationeel centrum op poten voor de Special Police Commandos op een ‘geheime locatie’ in Irak. Amerikaanse technici installeerden satelliettelefoons en computers met uplinks naar het internet en het American Forces Network. Het commandocentrum had directe verbindingen met het Iraakse ministerie van Binnenlandse Zaken en met alle Amerikaanse basissen in het land.

Het rapport van het Human Rights Bureau van UNAMI (United Nations Assistance Mission for Iraq), uitgebracht op 8 september 2005, geschreven door John Pace, was zeer expliciet en koppelde de campagne van arrestaties, marteling en buitengerechtelijke executies rechtstreeks aan het ministerie van Binnenlandse Zaken en indirect aan de door de VS geleide multinationale strijdkrachten.

Het Taguba onderzoek naar folterpraktijken

Lees even het Taguba Report over Abu Ghraib en het soort martelingen die daar en in andere gevangenissen door de VS-bewakers werden uitgevoerd. De onwetendheid van Boudry over deze periode in de recente geschiedenis is ontnuchterend.

General Antonio Taguba, aangesteld om het onderzoek te leiden, dat was bevolen door het Pentagon, naar beschuldigingen, martelingen en mishandeling in Abu Ghraib (beperkt tot onderzoek naar de leden van de 800ste Militaire Politie Brigade), stelde vast dat Amerikaanse soldaten hadden deelgenomen aan verkrachting in de gevangenis. Generaal Taguba verwees naar beelden van Amerikaanse bewakers die ‘seks’ hadden met vrouwelijke Iraakse gevangenen.

De beelden toonden duidelijk gewelddadige seksuele misdrijven, en een congreslid die toegang had tot deze beelden die door het Pentagon waren verzameld, zei dat de release massale demonstraties in het buitenland zou veroorzaken en de Amerikaanse troepen in gevaar zou brengen. Taguba erkende ook dat ten minste twee zwangerschappen bij vrouwelijke gedetineerden in Abu Ghraib het gevolg waren van deze seksuele misdrijven.

In zijn vaststelling van de feiten, schreef generaal-majoor Taguba onder andere:

Dat tussen oktober en december 2003 in de Abu Ghraibgevangenis talrijke incidenten hadden plaatsgegrepen van sadistische, schaamteloze en moedwillige criminele daden, toegebracht aan verschillende gedetineerden. Dit systemische en illegale misbruik van gevangenen werd opzettelijk gepleegd door verschillende leden van de militaire politie en soldaten. De beschuldigingen van misbruik werden gestaafd door gedetailleerde getuigenverklaringen en de ontdekking van uiterst bezwarend fotografisch en videomateriaal.

Daarnaast vermeldde hij:

“… dat de opzettelijke mishandeling van gedetineerden door het militaire politie-personeel onder meer bestond uit de volgende handelingen:

– video-opnamen en fotograferen van naakte mannelijke en vrouwelijke gedetineerden;

– gewelddadig plaatsen van gedetineerden in verschillende seksueel expliciete posities voordat ze gefotografeerd werden;

– gedetineerden dwingen om hun kleren uit te doen en hen meerdere dagen naakt laten rondlopen;

– mannelijke naakte gedetineerden dwingen om vrouwenondergoed te dragen;

– mannelijke gedetineerden dwingen om zichzelf te masturberen terwijl ze gefotografeerd en gefilmd werden;

– naakte mannelijke gedetineerden opeenstapelen en er vervolgens op springen;

– het plaatsen van een naakte gevangene op Box, met een zandzak op zijn hoofd, en elektrische draden bevestigen aan zijn vingers, tenen en penis;

– een mannelijke bewaker heeft seks met een vrouwelijke gedetineerde;

– militaire waakhonden (zonder muilkorf) gebruiken om gevangenen te intimideren en bang te maken, en in ten minste één geval werd een gedetineerde gebeten en ernstig verwond

– foto’s nemen van dode Iraakse gevangenen.

– TL-verlichting breken en de fosforhoudende vloeistof op gedetineerden gieten

– gedetineerden bedreigen met een geladen 9mm-pistool;

– koud water gieten op naakte gevangenen;

– gedetineerden slaan met een bezemsteel en een stoel;

– mannelijke gedetineerden bedreigen met verkrachting;

– gedetineerden sodomiseren met een TL-lamp en een bezemsteel.

Het rapport gaf de aanbeveling om een betere opleiding en training aan ondervragers te geven en informatie te verstrekken over een correcte behandeling van gevangenen, zoals voorgeschreven in de Conventies van Genève.

Maar van die Conventie heeft de VS zich nooit iets aangetrokken.

Foltering onderwezen door de CIA

Op 27 januari 1997 publiceerden Baltimore Sun-journalisten Gary Cohn, Ginger Thompson, en Mark Matthews een artikel in hun krant onder de titel “Foltering werd onderwezen door de CIA”. De verslaggevers baseerden zich op twee CIA-handboeken vrijgegeven onder de freedom of information act. Het eerste handboek, getiteld KUBARAK Counterintelligence Interrogation (July 1963) samen met de bijgewerkte Human Resources Exploitation Training Manual (1983) schetsen een beeld van tientallen jaren van CIA-folteringen.

Het is belangrijk op te merken dat het geactualiseerde 1983-handboek voor het eerst in de openbaarheid kwam toen het door het verzet in Guatemala werd afgenomen van de door de VS gesteunde militaire doodseskaders in dat land, die deze handleiding hadden gekregen van de van het beruchte CIA School of the Americas training camp in Fort Benning, Georgia. Het is ook belangrijk om te weten dat de Amerikaanse ambassade in buurland Honduras het hoofdkwartier was van de CIA-operaties in Centraal-Amerika, met John Negroponte als ambassadeur, tijdens de bloedige jaren 1980. Dezelfde Negroponte werd benoemd tot ambassadeur in Irak toen de folteringen voor het eerst aan het licht kwamen.

Deze twee handleidingen en het jarenlange folteringsbeleid in Vietnam onder het toeziend oog van de CIA, laat geen spaander heel van het argument dat “enkele rotte appels” bij de veiligheidsdiensten verantwoordelijk waren voor deze “aberraties”.

Tijdens de laatste jaren van de Amerikaanse bezetting van Vietnam lanceerde de CIA een massale intelligentie-campagne gericht tegen het Zuid-Vietnamese verzet, codenaam Phoenix.

De CIA begon met lijsten aan te leggen van Vietnamezen die moesten worden opgespoord voor “ondervraging”. Deze lijsten waren samengesteld op basis van verzamelde gegevens uit ‘interviews’, en bevatte mannen en vrouwen van 15 tot 70 jaar oud.

Het programma werd gezamenlijk beheerd door Amerikaanse inlichtingenagenten en soldaten die ze rekruteerden onder de Zuid-Vietnamese troepen. Het beheer van dit programma werd uiteindelijk helemaal overgelaten aan Zuid-Vietnamese troepen, die geen gegevens van hun slachtoffers bijhielden. De CIA deed dat echter wel, en aan het eind van de officiële CIA betrokkenheid bij operatie Phoenix, waren meer dan 20.000 Vietnamezen die op die lijsten stonden, gemarteld en vermoord.

In 1971 vertelde Bart Osborn, een voormalig CIA-agent aan het Amerikaans Congres: “Ik denkt niet dat er in de loop van al die operaties één gevangene zijn verhoor heeft overleefd. Ze zijn allemaal dood. Er is nooit een redelijk bewijs gevonden dat één van die individuen samenwerkte met de VietCong, maar ze stierven allemaal en de meerderheid werd ofwel doodgemarteld of … uit helikopters gegooid. “

Gedetineerden tijdens Operatie Phoenix werden gemarteld met elektrische schokken op hun geslachtsdelen, terwijl vrouwelijke gevangenen meestal werden verkracht, soms met vreemde voorwerpen. Perfect vergelijkbaar dus met de behandeling van gevangenen in Irak en Afghanistan.

Wie zijn de bedenkers van de “gratuite gruwel”?

Het moge duidelijk zijn dat Maarten Boudry zich danig heeft vergist. Het grootste gevaar komt niet van IS, niet van religieuze ideologieën, maar van de Amerikaanse strategen, die àlle middelen zullen inzetten, inclusief foltering en moord, indien ze geconfronteerd worden met verzet. En als dat over het hoofd wordt gezien, zijn alle conclusies over “gevaarlijke en religieuze ideologieën” fout. En wat eigenlijk nog erger is: dat foute besluit opent de deur voor nog meer islamofobie.