Als co-ouder schrik je er allang niet meer van. Je bent eraan gewend geraakt dat met de regelmaat van de klok je verblijfsregeling opnieuw in vraag gesteld wordt. Dat verschillende hoeken van het maatschappelijk spectrum een terugkeer bepleiten naar de situatie van toen. Een situatie waarin het verblijf van de kinderen in belangrijke mate afhing van het vaak conservatieve optreden van rechters. En waarin kinderen vooral werden toegewezen aan hun moeders.
Je schrikt er niet meer van als co-ouder, maar het contrast met wat je ziet en ervaart in je onmiddellijke omgeving is toch telkens weer groot. Op een aantal punten gaat het debat zelfs regelrecht voorbij aan de realiteit op het terrein.
1/ Dat de week-weekregeling gepaard zou gaan met minder ritme en voorspelbaarheid in hoofde van het kind, is niet wat co-ouders vaststellen. Eén van de grote voordelen van het gelijkmatig verdeeld verblijf is net dat het rust, stabiliteit en duidelijkheid brengt voor kinderen. Twee warme nesten, waartussen flexibel maar voorspelbaar wordt gewisseld. Het lijkt in elk geval te verkiezen boven het ‘theoretische’ alternatief van het ouderbezoek, dat de spanning en de onzekerheid opnieuw in de huiskamer importeert.
2/ Dat het co-ouderschap zich vooral afspeelt in een sfeer van vetes tussen twee partners is evenzeer de werkelijkheid geweld aandoen. In mijn directe omgeving alleen al zie ik tientallen co-ouders die hun emoties aan de kant zetten, die afspraken maken en hun ouderschap gezamenlijk opnemen. De ruzies die nu in verband worden gebracht met het co-ouderschap komen óók voor in gezinnen met een ongelijk verdeeld verblijf en misschien nog meer in de klassieke gezinnen die “samenblijven in het belang van het kind.”
3/ Ook agressiviteit, angst en depressieve gevoelens kunnen niet uitsluitend worden toegeschreven aan de verblijfsregeling. Het zijn gevoelens waar vele jonge kinderen mee worstelen en die hun oorsprong kennen in uiteenlopende verschijnselen. Dat ze vaak voorkomen in co-ouderschap is zeker een vaststelling waar we niet blind voor mogen zijn. Maar komen zij niet even vaak voor in “klassieke” gezinnen waar het partnerschap naar de kinderen ontbreekt, waar ouders structureel afwezig zijn of waar de nodige zorg niet wordt opgenomen?
4/ Als gevolg van de wet op het co-ouderschap zijn vaders en moeders, zich vaak heel bewust van hun opdracht, in gelijkere mate zorg gaan opnemen naar de kinderen. Het gelijkmatig verblijf werd destijds opgeworpen als een dam tegen conservatieve rechtspraak waarvan vooral vaders de slachtoffers waren. Maar vaders én moeders wonnen bij een wet die de toewijzing van de kinderen regelde en de zorg in de feiten gelijker verdeelde. Wie er vandaag voor pleit om de wet opnieuw aan te passen, moet zich dus heel goed bewust zijn van de gevolgen.
5/ Co-ouderschap gaat tenslotte niet alleen over het recht voor de ouders op hun kinderen, maar ook over het recht van de kinderen op hun ouders. Een gelijk verdeeld verblijf geeft, hoe je het draait of keert, de beste garanties om als kind voldoende tijd door te brengen bij mama én papa.
Als co-ouder ervaar ik elke dag hoe co-ouderschap veel vraagt van jonge kinderen: de moeilijkheden, de hindernissen en de praktische bezwaren … Maar ik stel ook vast hoe zij, dankzij het systeem, de beste zorgen kunnen blijven krijgen van mama én papa. Ik stel vast hoe co-ouderschap het mogelijk maakt dat kinderen zich nestelen in verschillende werelden waar zij telkens liefde en geborgenheid mogen ervaren. En hoe afspraken tussen co-, plus- (en zelfs grootouders) ervoor zorgen dat de schotten tussen die werelden niet waterdicht zijn.
Daarom, in naam van de co-ouders en hun kinderen: doe iets aan de ongelijke behandeling van co-ouders (er zijn nog heel wat regelingen die geen rekening houden met de gewijzigde samenstelling van onze gezinnen). Neem maatregelen om de kwetsbare positie van alleenstaande ouders en hun kinderen te versterken. Maar stop de aanval op een systeem dat dag in dag uit voor heel veel mensen zijn merites bewijst. In het belang van onze kinderen.
Willem De Klerck, co-ouder
