Van sommige ministers kan je moeilijk bevatten, dat zij het zover hebben kunnen schoppen, zich minister te mogen noemen. Nu nemen wel vaker mindere goden plaats in dit parlement. Af en toe kun je je echter niet aan de indruk onttrekken, dat zo een mindere god juist is gekozen vanwege gebrek aan kwaliteiten.

Nadat ze al eerder had gezeteld in het parlement en grappen over haar onkunde internet-hits werden (en nog altijd zijn, zoals deze) had het van goede smaak getuigd, als zij voor een nieuwe termijn stilletjes aan de kant was geplaatst. Zo niet de huidige, rechtse Vlaamse regering, die alles wil doen, behalve over het klimaat nadenken. Voor zo een regering was Schauvliege, uiteraard, een uitermate geschikte kandidaat.

Schauvliege is geen jammerlijk gefaalde invulling van een erg belangrijke ministerpost. Schauvliege is bewust beleid.

Ze is al meermaals aangevallen voor hoe zij als klimaatminister met hand en tand arbeidsplekken verdedigt in ruil voor het kappen van een bos; hoe ze de initiatiefnemers van een klimaat-rechtzaak op al te lage wijze afviel; hoe onder meer haar gebrekkige communicatie en daadkracht een klimaatakkoord voor Belgie danig heeft vertraagd; hoe ze motorcrossers helpt zichzelf te greenwashen; hoe ze opmerkelijk weinig deed aan het Dieselgate-schandaal; en zo kan ik een erg lange lijst opstellen.

Momenteel zou ze op de klimaattop in Parijs moeten zitten. Gisteren is ze er immers achter gekomen dat ‘deze top toch anders is dan alle andere‘. Maar wat jammer! Ze was opgevorderd door andere partijen rond het meest recente milieu-debacle shoppingcenter UPlace en moest zich verdedigen in het parlement. UPlace is immers veel belangrijker dan het klimaat.

Maar door wie is ze dan opgevorderd? Dat is de vraag. Noch oppositiepartijen, noch de kamervoorzitter hebben weet van een opvordering: Schauvliege had gewoon in Parijs moeten zitten.

Dit is niet meer gewoon een kwestie van onkunde, dit heeft steeds meer te maken met onwil.