Op dertien juli werd de democratisch verkozen Griekse regering van Alexis Tsipras op de knieën gedwongen door de Europese Unie. Het “akkoord” van dertien juli was in feite een staatsgreep. Die staatsgreep werd uitgevoerd door middel van de sluiting van de Griekse banken door de Europese Centrale Bank (ECB) en de dreiging om de Griekse banken niet te heropenen zolang de regering niet een programma doorvoerde dat zijn failliet reeds lang bewezen had.
Waarom gebeurde dat? Omdat Europa het idee niet kon verdragen dat een bevolking die gebukt ging onder een falend besparingsbeleid het aandurfde een regering te verkiezen die ‘nee’ zei.
Het nieuwe Memorandum brengt nog meer austeriteit, nog meer uitverkoop van publiek eigendom en een nog irrationeler economisch beleid. Op vlak van sociaal beleid grenst het aan de complete misantropie. De Griekse recessie wordt enkel dieper door dit Memorandum en Griekenlands rijkdom wordt leeggekocht door Griekse en buitenlandse investeerders.
Financiële coup d’état
We moeten leren uit deze financiële coup. De euro is verworden tot een middel gvoor de economische en politieke dominantie van een Europese oligarchie die zich verstopt achter de de Duitse regering. Die oligarchen zijn maar al te blij dat Merkel het vuile werk verricht waar andere regeringen niet toe in staat zijn. Dit Europa genereert enkel geweld binnen de verschillende Europese naties en tussen deze naties onderling.
Er ontstaat massale werkloosheid, er vindt sociale dumping plaats en er zijn voortdurende beledigingen vanuit Duitsland richting de periferie van Europa. Die beledigingen worden gretig overgenomen door verschillende nationale elites, inclusief die uit de perifere landen zelf. Zo is de Europese Unie een vehikel geworden voor een extreem-rechts discours en draagt het bij tot de afbouw van de democratische controle over productie en distributie in Europa.
Het is gevaarlijk om er vanuit te gaan de EU en de euro de Europeanen dient en behoedt voor de crisis. Het is een illusie te denken dat de belangen van Europa kunnen gevrijwaard worden binnen de stalen kooi van het beleid van de Eurozone en binnen de huidige verdragen. De Franse president Hollande en de Italiaanse premier Renzi proberen zich te gedragen als modelleerlingen binnen dit kader.
Modelgevangenen
Het is correcter om ze modelgevangenen te noemen. Dit is een vorm van overgave die hen geenszins clementie zal opleveren. Jean-Claude Juncker, voorzitter van de Europese Commissie, zei het immers duidelijk: “Er kan geen democratische keuze tegenover de Europese verdragen gesteld worden.”
Dit komt neer op de neoliberale toepassing van het principe van “beperkte soevereiniteit”, een principe dat uitgevonden werd door Sovjet-leider Brezhnev in 1968. Kort daarop verpletterden de Sovjets de Praagse Lente met hun tanks. Afgelopen zomer verpletterde de EU de Atheense Lente met haar banken.
We zijn vastbesloten om te breken met dit Europa. Een breuk met dit Europa is de basisvoorwaarde om samenwerking tussen de verschillende volkeren en landen opnieuw vorm te geven. Binnen dit Europa is het immers onmogelijk een beleid te voeren waarin rijkdom herverdeeld wordt, waarin degelijke jobs gecreëerd worden, waarin werk wordt gemaakt van ecologische transitie en de heropbouw van de democratie.
We moeten de onmenselijkheid en de krankzinnigheid van de huidige Europese verdragen teniet doen door ze in een nieuwe vorm te gieten zodat het keurslijf van het neoliberalisme kan doorbroken worden.
We leven in buitengewone tijden. We hebben te maken met een noodtoestand. Lidstaten hebben beleidsruimte nodig zodat hun democratieën kunnen floreren. Het moet mogelijk zijn om een binnenlands beleid te voeren zonder angst om neergeslagen te worden door een autoritaire eurogroep, gedomineerd door de sterkste lidstaten en de zakenwereld. Of zonder angst voor de ECB die er steeds mee dreigt om een onwelwillend land plat te leggen, zoals dat gebeurde met Griekenland en Cyprus.
Plan A
Dit is ons plan A: elk van ons zal in zijn of haar eigen land en samen over geheel Europa, streven naar een volledige heronderhandeling van de Europese verdragen. We willen ons samen met andere Europeanen engageren in een strijd van burgerlijke ongehoorzaamheid tegen arbitraire Europese praktijken en irrationele regels opgelegd door Europa.
Onze eerste opdracht is om de Eurogroep tot verantwoording te roepen. De tweede opdracht is de mythe te beëindigen die stelt dat de ECB een “apolitieke” en “onafhankelijke” instelling zou zijn, terwijl het in werkelijkheid een zeer toxische, politieke instelling is, volledig afhankelijk van failliete bankiers en politieke vertegenwoordigers van die bankiers en steeds bereid om het democratische spel met één vingerknip een halt toe te roepen.
De meerderheid van de Europese regeringen die de Europese oligarchie vertegenwoordigen en zich verbergen achter Frankfurt en Berlijn, hebben echter ook een plan A. Zij willen de vraag van de Europese volkeren om meer democratie niet tegemoet komen en willen ieder verzet brutaal de kop indrukken.
Dat is wat er in juli 2015 gebeurde in Griekenland. Waarom slaagde men erin om de Griekse regering vleugellam te maken? Omdat Europa ook een plan B had, namelijk Griekenland uit de Eurozone stoten op de meest onzachte wijze. Door het banksysteem te vernietigen en de economie te verstikken.
Plan B
Geconfronteerd met dit soort chantage, hebben we ook een plan B nodig om het plan B van Europa’s meest reactionaire en anti-democratische krachten te bevechten. We hebben een plan B nodig tegenover een beleid dat het lot van de meerderheid wil opofferen ten gunste van dat van een kleine minderheid.
We hebben bovendien ook een plan B nodig om te herbevestigen dat Europa er moet zijn voor de Europeanen. We moeten benadrukken dat een munt dient om gemeenschappelijke voorspoed te bewerkstelligen, en geen middel is om de democratie te verstikken.
Als de euro niet gedemocratiseerd kan worden, als zij de euro blijven gebruiken om ons te wurgen, dan zullen we opstaan, Europa in de ogen kijken en zeggen: haal de ergste middelen boven. De bedreigingen schrikken ons niet meer af. We zullen een manier vinden om te verzekeren dat de Europeanen een monetair systeem hebben dat ten gunste van hen werkt en niet ten koste van hen.
Ons Plan A voor een democratisch Europa, geruggensteund door een Plan B dat the powers that be duidelijk maakt dat ze ons niet blijvend kunnen terroriseren, is inclusief en heeft als doel de meerderheid van de Europeanen achter zich te scharen.
Internationale top
Dit zal veel voorbereiding vergen. Debat is nodig om de technische kant van de zaak uit te klaren. Vele ideeën liggen reeds op tafel: de introductie van een parallel betalingssysteem, parallelle munteenheden, digitalisering van euro-transacties, lokale ruilsystemen, een exit uit de euro of een transformatie van de euro naar een echte gemeenschappelijke munt.
Geen enkele Europese natie kan zijn bevrijding op eigen houtje bereiken. Onze visie is internationalistisch. In afwachting van wat er kan gebeuren in Spanje, Ierland, Frankrijk – en afhankelijk van hoe de zaken evolueren, mogelijks ook opnieuw in Griekenland – moeten we samenwerken in de richting van een Plan B. Daarbij moeten we rekening houden met de specifieke karakters van de verschillende Europese landen.
We stellen voor om een internationale top te organiseren over dit Plan B voor Europa. Een top die openstaat voor enthousiaste burgers, organisaties en intellectuelen. Deze top kan al plaatsvinden in november 2015. We zijn reeds aan de voorbereiding begonnen op het Fête de l’Humanité van 11-13 september in Parijs. Doe mee!
- Yanis Varoufakis is gewezen Grieks Minister van Financiën en lid van het Griekse Parlement
- Stefano Fassina is lid van het Italiaanse Parlement en gewezen Minister van Economie en Financiën
- Zoë Konstantopoulou is voorzitster van het Griekse Parlement
- Oskar Lafontaine is gewezen Duitse Minister van Financiën en oprichter van Die Linke
- Jean-Luc Mélenchon is lid van het Europese Parlement en mede-oprichter van de Franse Parti de Gauche
This is the ?Plan B? Submitted by Melenchon, Fassina, Konstantopoulou, Lafontaine and Varoufakis werd vertaald door Thomas Decreus