foto: Frederik Sadones

BERLIN NO MORE WALLS IN CALAIS, hoe wij het ervaren…

Vorig weekend, waren wij de vrijdag in Calais, het liep niet allemaal op wieltjes, maar het hoofddoel, hulp werd bereikt. Hou er rekening mee dat misschien een 5tal auto's op zo'n 50 problemen hadden.

dinsdag 8 september 2015 23:59
Spread the love

SOS CALAIS met Berlin no more walls 

Anderhalve week geleden las ik het burgerinitatief van Peter Terryn en de FB groep: ‘Wij gaan naar Calais … en nemen mee …. Via de facebookgroep met de gelijknamige benaming kon ik de evolutie en concrete afspraken volgen.

Wij hebben geen vleugel: noch een rechter- of linkervleugel.

Als voorzitter van onze vereniging ‘Berlin no more walls’, en eigenlijk is de volledige naam : ‘Berlin no more walls, hope, peace and freedom all over the world’brengen wij al jaren onze boodschap via onze website www.berlinnomorewalls.be , waarop zeer regelmatig het laatste nieuws over Berlijn verschijnt. Tijdens de Arabische lente volgden wij ook de arabische landen, maar gezien de toen snelle evolutie was dit niet vol te houden.

Onze vereniging wil vooral onze boodschap overbrengen. Zowel via de website, groep, organisatie van tentoonstellingen ivm de Berlijnse Muur, nieuwsberichten, persberichten enz. Wat ik noem op een theoretische wijze. Zo was er dit jaar in het CC van Menen ………………… een grote tentoonstelling van 5 weken en speciaal gericht op bezoeken van scholen met een lerarendag ism Klasse en Lerarenkaart.

Tussendoor hebben wij met ons team een fotoboek ‘Berlin no more walls’ uitgegeven om te tonen wat sedert 1977 gebeurd in Berlijn gebeurd is. Alle foto’s heb ik zelf gemaakt. Over het boek kan u info vinden op onze website …

Men zegt dikwijls na de ‘theorie’ komt de ‘praktijk’. Dus besloot ik om aan bovenvermelde actie deel te nemen. De eerste dagen kregen wij weinig reactie. Na een tweede oproep steeds via FB en onze website stond onze telefoon niet meer stil.

De donderdag hebben wij met ons team alles gesorteerd en geladen. Wij konden maar de helft meenemen.

Vrijdagmorgen naar de parking van Mannekensvere gereden waar de samenkomst was met de collega’s van Leuven, Mechelen, Antwerpen, Gent, Diksmuide, Brugge enz. In kolomme met een maximumsnelheid van 90 km reden wij naar een parking in Calais van Carrefour. De meeste wagens hadden een zelfgemaakte wimpel met een teken van vrede en solidariteit.

Eens aangekomen werd er met de ‘food’, individuele voedselpakketten gemaakt en vertrokken die  naar het kamp van de vluchtelingen. Daarna vertrokken 3 vrachtwagens met kleding naar het kamp. Aanvankelijk was er discipline tot een vrachtwagen bestormd werd en zelfs schoongeveegd. Mensen van ons werden ook uitgenodigd op de thee.

Ikzelf vertrok met een andere groep, die zowel voeding, slaapzakken, dekens, keukengerief, hamers, opbergtassen, enz  bij had. Bij aankomst in het kamp moesten wij terugkeren naar onze eerste parking, omdat er problemen waren. Als je voor de rode lichten achter bleef, gaf dit wel problemen. We konden niet meer volgen en van de overblijvende wagens wist niemand de weg … dus zoeken.

Daarom werd beslist om de vele overblijvende bestelwagens en wagens, na telefonische contacten, naar Les Attaques, Emmaeus te brengen. Rond 17 uur kwamen we daar aan en werd alles in een grote container opgeslagen. Het was me snel duidelijk dat het onmogelijk was daar de resterende hulp daarin op te slaan. Na een gesprek met Peter Terryn en telefoons werd beslist dat we met 5 personenwagens terug naar het kamp konden, daar het rustig was.

Wij kwamen aan, aan de brug waar ook de toiletten staan. Er was een korte weg waar wij alle 5 konden parkeren. Uitgestapt en even poolshoogte genomen bij de collega’s. Toen ik mijn achterdeur opende was er discipline, ook omdat 2 vluchtelingen eisten dat de anderen in een rij zouden gaan staan. Op deze manier konden wij onze voeding, kaarsen, hygiëne per persoon uitdelen, tot het te opdringerig werd. Toen heb ik de wagen gesloten en gevraagd dat de collega’s zouden helpen om de rest van mijn auto te verdelen. En zo gebeurde: aan iedere deur stond een collega, vooral voor de plaats naast de bestuurder: daar lagen mijn persoonlijke spullen en vooral mijn camera.

Wij openden onze deuren en al vlug was het een bestorming. Alle dozen en zakken werden uit de auto gerukt, zonder te weten wat men meenam. Zo zal één vluchteling duizenden stuks suiker hebben. Cynisch: ‘niet goed voor de gezondheid van zijn tanden’. In een paar minuten was mijn auto leeg, maar mijn camera had ik nog … Achteraan was ik wel mijn verbandkist, gevaarsdriehoek en reserve-olie kwijt, maar dat is niet zo erg. Ook een fles water en mijn paraplu…  Om gewonden of schade aan auto te vermijden heb ik mijn bewakingscollega’s gezegd: ‘Laat maar begaan, we zorgen voor de auto en persoonlijk materiaal’. In Calais zijn het voornamelijk mannen. Wat me opviel was de zeer jonge leeftijd.

Ik moet daarbij wel opmerken dat er misschien met een 5 auto’s/bestelwagens problemen waren. Maar in totaal waren we met +- 50 vrachtwagens, bestel- en personenwagens… Ik bedoel maar, we moeten de zaak niet overdrijven maar ook relativeren.

Wat later kwam nog een VW Transporter met een aanhangwagen. Hij moest op de openbare weg blijven staan, aangezien er in het straatje naar het kamp geen plaats meer was.

De aanhangwagen werd onmiddellijk bestormd met gevaar voor ongevallen, door achterkomend verkeer. De collega met de Transporter heeft dan maar het hazepad gekozen en weggereden. De goederen van zijn aanhangwagen vooral matrassen en zijn dekzeil waren al weg. Ik vergeet niet het beeld dat er bij het wegrijden nog 1 vluchteling op de aanhangwagen stond.

Toen alle wagens leeg waren hebben we met de vluchtelingen nog wat nagepraat. Twee vluchtelingen zijn zich bij mij komen excuseren, wegens hun radicale manier van werken… Allen willen naar Engeland, 1 wilde naar Duitsland. Een andere vluchteling had jaren in Eeklo verbleven. Zijn commentaar: ‘Belgium no good’. Ik vroeg waarom? Hij had geen documenten bekomen, vandaar.

En dan maar de terugweg aangevat. Op de parking van Mannekensvere, ontmoette ik nog enkele collega’s van de dag, die ook wat wilden eten. Zij hadden nog 2uur voor de boeg. Tegen 21 uur bereikte ik veilig Zwevezele en een uitzonderlijke ervaring rijker.

Niettegenstaande de problemen, die er waren, nen dikke proficiat aan Peter Terryn, zijn team en de vele vrijwilligers. Volgens mij is het grote probleem dat de Franse overheid niets doen. Alles moet gebeuren door een beperkte groep van hulporganisaties.Mijn voornaamste besluit is dat de Jungle in Calais aan zijn lot overgelaten wordt. Voor mij zijn de grote schuldigen Calais zelf en de Franse overheid en UK.  Als je dit vergelijkt met ons land, en vooral Duitsland en Oostenrijk is Calais, lees Franrijk : een ramp. En door deze eerste levering heeft iedereen veel geleerd.

Bovenstaand verslag bewijst ook nog eens: ‘ga niet alleen’ en slechts na contact met een organisatie van daar. O ja, de bewaking van de Carrefourparking had het nogal moeilijk met onze aanwezigheid. Zij zouden ook nummerplaten genoteerd hebben.

O ja, de voorbije week, was ik woedend. Caritas schreef in grote letters: Ga niet naar Calais en MO schreef: 9 m3 hulp is niet genoeg.  Dat ze de kubiek maar eens komen tellen … en dat zijn uitspraken van hulporganisaties? Voor mij geldt nog altijd: ‘vele kleintjes maken één geheel of groot event’.

Wij zijn in ieder geval blij dat wij konden bijdragen aan deze onmenselijke omstandigheden, niettegenstaande de problemen. En zoals de geschiedenis leert zijn er in dergelijke regio’s, mogelijke risico’s. Maar ik ben ervan overtuigd dat Calais en Peter en medewerkers de gepaste besluiten zullen trekken.

Morgen, zaterdag gaat een tweede kolonne naar Calais. De vrijdag zal in ieder geval leerrijk geweest zijn, voor de organisaties. Voor de zaterdag werd vooraf bij Emmaeus eerst kleinere pakketten gemaakt en met een beperkter aantal wagens in 1 keer gereden.

Nu ik dit document bijwerk is er weer al veel veranderd. Peter heeft intussen ook zijn commentaar gegeven en de minpunten aangeduid.

Vereniging Berlin no more walls

Ricksteenweg 6

8750 Zwevezele

Lode Anseel, voorzitter

BIJKOMENDE INFO: Peter Terryn …

VLUCHTELINGENCRISIS: oa Calais

**INZAMELEN IS STOPGEZET. NIETS MEER BRENGEN AUB**

Dit geldt voor de meeste hulporganisaties, ook Sijsele, Brussel en zelfs München, waar er dit weekend naar schatting 10.000 vluchtelingen zullen aankomen. Dus afwachten hoe alles zich ontwikkelt.

Hierna reactie van Peter ivm vrijdag: Wij gingen naar Calais… en namen mee … :

De toestand is chaotisch en moeilijk maar dat wisten we al. Mehdi van Ouverture en Humanité zei over onze actie “on n’a jamais vu un telle solidarité” en we hebben gesproken over samenwerking op lange termijn.

Dit is een strijd, geen grapje. Het is een (vermoeiende en uitputtende) actie, geen fait divers.

Marion zei over vandaag:”we leren alle dagen bij en wij maken ook elke dag nieuwe fouten.”

Dat hebben wij vandaag ook gedaan. Allebei. Peter, iedereen denk ik.

Ter zijde: we waren met veel volk, de sfeer was fantastisch, solidariteit is een wapen.

AAN ALLE ENTHOUSIASTELINGEN:

Alvast bedankt voor alle steun, in welke vorm dan ook; u bent geweldig!

En nog een raad van mij persoonlijk: ga niet op je eentje … : voorbereiding van indivduele pakketen zoals op zaterdag bij Emmaüs, Les Attaques gebeurde is noodzakelijk om problemen te vermijden

Berlin no more walls, Lode

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!