Vijf jongeren tussen 15 en 17 jaar hebben op woensdag 18 februari voor grote opschudding gezorgd in Frankrijk toen bekend werd dat ze in de
gemeente Sarre-Union in de Elzas op een joodse begraafplaats 250 grafstenen
vernield hebben, waarbij ze nazigroeten uitgevoerd hebben, op joodse
symbolen gespogen hebben en een aandenken aan de holocaust vernield hebben.

Blijkbaar heeft de aanvoerder van de groep, een 17-jarige die in de franse
krant Le Monde bekend is als Pierre B., en als antifascistische
metal-liefhebber met gothic-look wordt beschreven, een mededeling op Facebook geplaatst waar hij zijn vrienden oproept gemeenzaam spannende
activiteiten te beleven tijdens de schoolvakantie: “Goed jongens, ik wil
binnenkort een groep organiseren om enkele verlaten plaatsen te ontdekken
(huizen, villa’s, kastelen, stationsgebouwen, enz,…). Wie doet mee? Als
jullie een paar ideeën hebben, laat het me weten.”

De door de jongeren als verlaten beschouwde locatie waar ze hen
verwerpelijke avontuur uitvoerden werd uiteindelijk de joodse begraafplaats
van Sarre-Union, die uit de achttiende eeuw dateert en die zich zoals de meeste
joodse begraafplaatsen in Frankrijk aan een afgelegen plek gebouwd is. Men
heeft het tijdens de achttiende eeuw in Frankrijk wegens antisemitische motieven
vermeden joodse begraafplaatsen in het centrum van steden of dorpen te
bouwen, of op andere goed bereikbare plaatsen. Dit was voor de joodse
begraafplaats van Union-Sarre ook het geval, de begraafplaats bevindt zich
aan een steile rivier-boord met veel vegetatie. De begraafplaats is wegens
de vochtigheid op een eerder ongeschikte locatie gebouwd en is enkel via
een kleine weg en een gesmeden poort bereikbaar.

De vijf jongeren hebben een blanco strafregister, en worden door hun
klasgenoten als normale jongeren beschreven. Alleen een beetje bizar wegens
hun liefde voor metal-muziek en gothic-look. Wegens deze interesse hielden
ze zich ook wat afzijdig van de andere jongeren.

De oudste dader heeft zich
als antifascistische activist bekend. Volgen zijn klasgenoten werd er
tijdens de les eerder weinig over politiek gesproken, maar zo dadelijk het
over de extreem rechtse Front National ging, ging de jongen op zijn
achterste benen staan.

De Franse media berichten tegenwoordig over een gevoel van een extreem in
aantal groeiende antisemitische misdaden in Europa. Denken we maar aan de
aanslagen in Parijs door Koulibali, de aanslag op het Joodse museum door
Nenmouche en de antisemitische moordpartij in Toulouse, gepleegd door
Merrah, en talloze andere aanslagen op joodse gedenksymbolen en synagogen
die men bijvoorbeeld in de statistieken van de franse joodse
instellings-beweging “Crif” vermeld.

De heiligschennis van de begraafplaats
in Union-Sarre draagt daar ook zeker bij, maar deze keer wordt deze misdaad
ook door de pers uitgebuit om tegelijkertijd de antifascistische
groeperingen uit te hollen en een antisemitische imago te geven, en dit
terwijl de anti-fascistische beweging zich vandaag wegens groeiende
repressie bereids in een diepe crisis bevindt.

Jawel, vele antifaschisten zijn aanhangers van extreem-links en
anarchisten, maar die doen er niets verkeerd aan een overigens mooie
levensovertuiging te hebben en zich daarvoor in te zetten. Dat bepaalde
antifascisten geloven dat de strijd sneller gestreden is wanneer men veel
stenen gooit en vernielingen aanricht vind ik net zo verwerpelijk als
stenengooiende als “als antifascisten vermomde staatsagenten” die de staat
een grond leveren een politieke strijd te criminaliseren en met geweld te
bestrijden.

Ik maak me verder ook zorgen over fenomenen waar de grens
tussen bijvoorbeeld antisemitisme en antizionisme in de pers en in
religieuze publicaties genegeerd wordt.

Als radicale linkse activisten bijvoorbeeld daartoe oproepen om
Israëlische producten te boykotteren omdat vele producten uit onrechtmatig
verworven gebieden stammen en dankzij slavenarbeid aan goedkope prijzen
verkocht worden, kan een dergelijke actie door extreem-rechtse en andere
bewegingen misbruikt worden om de Israëlische economie te treffen, alleen
omdat ze hoofdzakelijk joods is. Zoiets is onvermijdbaar, maar het is
gelijktijdig veel te eenvoudig links-radicalen van dergelijk misbruik te
beschuldigen waar ze helemaal niet voor verantwoordelijk zijn.

Nu terug naar Sarre-Union: het lijkt me zeer bizar dat uitgerekend een
antifascistische jongere samen met zijn vrienden zo een grote misdaad
begaat, het gaat hier over een zeer extreme daad van antisemitische
heiligschennis in Frankrijk die normaal aan neo-nazi’s wordt toegeschreven.
Volgens mij gaat het, zonder de antisemitische kenmerken te negeren, om een
zeer uit de hand gelopen kwajongensstreek. Ik twijfel ook aan de politieke
overtuiging van deze 17-jarige antifascist, en ik betwijfel het net daarom
omdat ik zelf een antifascist ben en mezelf pas op latere leeftijd
politiseerd heb, nadat ik eerst de tijd en de kans kreeg mij dieper met
thema’s zoals fascisme en racisme uiteen te zetten.

Dat sluit
niet uit dat ik regelmatig aan de politieke overtuiging van
intellectuelere antifascisten twijfel, een antifascist die niets anders is
als een antifascist is overigens helemaal geen antifascist.

Er zijn bijvoorbeeld veel antifascisten die anti-religieus zijn, en in
deze zin zijn ook antisemiet, anti-islam en anti-christelijk. Maar daar ben
ik als agnost niet mee akkoord en ben in deze zin natuurlijk niet tegen
godsdiensten. Het mag dan wel zijn dat de thora, de bijbel en de koran
volstaan met gewelddadige taferelen. Dat wil daarom niet zeggen dat ze ook
tot dergelijk geweld oproepen. En als dan blijkt dat vertegenwoordigers
van een godsdienst tot geweld en onderdrukking oproepen, of verzoeken zulke
misdaden te verzwijgen, dan vind ik dat deze godsdienst een serieuze
hervorming verdient. Zo is er in verband met onderdrukking van homoseksuelen,
criminalisering van andersdenkenden en xenofobie veel werk aan de winkel,
niet alleen in de kerk, de moskee of de tempel maar vooral ook in onze
samenleving in het algemeen. Alleen vraagt zoiets heel veel tijd; net zoals
het duizenden jaren tijd gevraagd heeft om na WO II de universele rechten
van de mens te verklaren en dat het ondertussen ook al lang duurt en nog
lang zal duren voor men deze behoorlijk zal toepassen…

Bronvermelding: de informatie uit de eerste vier alinea’s zijn door mij
vertaald en komen oorspronkelijk uit de franse krant Le Monde, uitgave
20/02/2015, pagina 13: “L’antisémitisme impulsif de cinq gars ordinaires”
door Marion van Renterghem.