Volgende week is de eerste dag van het proces tegen de Belgische overheid en de Brusselse politie, aangespannen door mijzelf en vier anderen preventief gearresteerd op 29 september 2010, voor en tijdens de grote Europese vakbondsmanifestatie in Brussel. Die dag werden ongeveer 300 mensen gearresteerd, op deze demonstratie aanwezig of ernaar op weg, enkel omdat ze er “alternatief” uit zagen.
Zelf was ik op weg naar deze demonstratie van het No Border Camp op de Tour & Taxi site, samen met een groep clowns van het Rebel Clown Army. Ik sloot me bij hen aan, ook al was ik zelf niet als clown verkleed, omdat er al berichten circuleerden van arrestaties op weg naar de demonstratie en dacht veiliger te zijn in groep. Op het perron van metrostation Ribaucourt werden we omsingeld door politieagenten, op de vraag waarom antwoordden ze enkel: “Voor je eigen veiligheid”.
Wat later werd heel het metrostation afgesloten, blijkbaar omdat het politieoptreden te veel argwaan van omstaanders opwekte in wat enkele politieagent onder elkaar een probleembuurt noemden. We werden geboeid met plastic bandjes en op een rij gezet, met onze benen gespreid. Op mijn vraag naar het waarom, werd me toegesnauwd of ik niets beters te doen had dan hun tijd te verdoen door te demonstreren. Waarna nog enkel opmerkingen over mijn haar, dat zou stinken en dat ik zeker noot waste.
In een politiebus werden we naar de politiekazerne van Etterbeek gebracht, waar we in een grote cel gezet worden. Hier blijkt dat we allesbehalve alleen zijn, deze en andere cellen zitten overvol, mensen die op of op weg naar de demonstratie gearresteerd werden, soms zeer hardhandig. Blijkbaar werd het hele blok van de betoging dat als No Border werd bestempeld gescheiden van de rest van de betoging, vooral door agenten in burger, gebruik makend van wapenstok en peperspray.
De rest van de dag brengen we door in deze cel of, na administratief verwerkt te worden, in andere groepscellen. Pas rond middernacht, wanneer de demonstratie al vele uren ontbonden is, worden we eerst verplicht gefotografeerd en dan in een politiebus terug afgezet nabij Tour & Taxi.
Pas in de weken nadien daagt het me dat zowel de politiechef als minister van Binnenlandse Zaken dit alles afdoen als een totaal te rechtvaardigen. Op getuigenissen in de media over fysiek en mentaal geweld, zoals van Marianne Maeckelbergh, reageert politie enkel dat dit om lasterlijke leugens gaat. Dat er vele getuigenissen, foto en video beelden zijn blijkt van geen tel.
Dat de politie zonder enige reden en op zo’n grote schaal mensen kan terroriseren. Dat dit een geplande actie blijkt, tegenover het No Border Camp en iedereen die hier deel van zou kunnen maken, iedereen die er alternatief uit ziet. Dat minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom op een parlementaire vraag hierover antwoord dat het politieoptreden “noodzakelijk, proportioneel en efficiënt” was. Al deze zaken laten me met geen andere conclusie dan in een poltiestaat te leven.
Vandaar mijn persoonlijke reden om in deze rechtszaak tegen de Belgische staat en de Brusselse politie. Een gerechtelijke weg die pas vier jaar na datum start en waarschijnlijk nog ettelijke jaren zal aanslepen, indien nodig tot op Europees niveau.
