Deze keer is de vijand ISIS, dat indertijd gecreëerd, bewapend, gevoed en gepamperd werd door de VS. Vliegtuigen en raketten vliegen en de bommen vallen. Kortom: de oorlog is begonnen. Maar is het echt een oorlog, of gewoon een brutaal spel, een gigantische PlayStation bediend door duizenden verslaafde maniakken in het Pentagon en in heel Washington, Brussel en in enkele slaafse hoofdsteden in het Midden-Oosten?
In een oorlog staan gewoonlijk twee partijen tegenover elkaar en er wordt van twee kanten gevochten en beide partijen riskeren hun leven. In deze surrealistische en postmoderne ‘oorlog’, zullen de enige slachtoffers de mensen in het Midden-Oosten zijn, waarschijnlijk burgers. Enkel zij riskeren hun leven, terwijl de andere partij veilig in zijn destroyers of controlekamers verblijft, honderden en duizenden mijlen ver weg, terwijl men koffiedrinkt en grapjes maakt.
De Übermenschen van het Westen zullen niet neerdalen uit de hemel, om te vechten – man tegen man – waardoor ze zoveel mogelijke onschuldige burgerslachtoffers hadden vermijden. De moorden zullen gebeuren door Tomahawk-raketten en vanuit F22-vliegtuigen (daarin zitten tenminste echte piloten) en door drones.
Dit is eigenlijk geen oorlog, maar een bloedbad, een massamoord. Het zoveelste bloedbad in het Midden-Oosten. Deze keer kan het erg lang duren en het miljoenen mensenlevens kosten in de meest brutale omstandigheden. Onze westerse leiders zijn klaar … om het leven van de “anderen” op te offeren; het regime staat paraat. U kan het aflezen van de gezichten van Obama en Cameron.
ISIS: een creatie van het Westen
Het westers Imperium is de aanval gestart tegen zijn eigen schepping: de Islamitische Staat. Of ISIS, zoals men het hier in het Midden-Oosten noemt. Talloze ISIS-kaders werden bewapend en getraind in vluchtelingenkampen – onder leiding van de NAVO – in Turkije en Jordanië, pal aan de grens met Syrië. Het hoofddoel van ISIS was en is om het land te destabiliseren en de regering van Bashar al-Assad in Damascus te vernietigen.
ISIS is niet uit de lucht komen vallen. Het is ook geen spontane volksbeweging. Net als de Mujahedeen-troepen in Afghanistan, die zowel vochten tegen de Democratische Republiek Afghanistan (DRA) en later tegen de Sovjets in Afghanistan, werd ook ISIS betaald, bewapend en getraind door de Verenigde Staten en hun bondgenoten.
Het is een veelgebruikte tactiek van het Westen om de meest radicale uitingen van de islam op te zoeken en in de watten te leggen, met inbegrip van het wahhabisme dat nu Saoedi-Arabië en andere landen in de regio verstikt. De vooraanstaande Turkse documentairemaker Serkan Koc van Ulusal TV, die enkele baanbrekende reportages over de “Syrische oppositie” heeft geproduceerd, vertelde me in Istanbul:
“Je moet natuurlijk beseffen dat deze mensen niet kunnen beschouwd worden als een echte ‘Syrische oppositie’. Ze zijn hedendaagse huurlingen uit verschillende Arabische landen, waaronder Qatar en Saoedi-Arabië en zij worden betaald door westerse imperialistische mogendheden. Sommigen zijn leden van al-Qaeda en andere terroristische organisaties. De meesten van hen zijn militante soennitische moslims. Men kan hen best omschrijven als ingehuurde schurken om het regime van Assad te bevechten.”
Ikzelf heb gedurende twee jaar reportages gemaakt in de grenskampen. Dit was vaak levensgevaarlijk en af en toe werd ik lastiggevallen of gearresteerd door de Turkse inlichtingendienst. Zo bezocht ik in 2012 en 2013 de regio in de buurt van de Turkse stad Hatay en kampen zoals Apaydin, waar verschillende ISIS-strijders werden getraind door westerse en Turkse inlichtingendiensten. Ik onderzocht de situatie aan de grens en ook in de regio rond de luchtmachtbasis Incirlik nabij Adana, die zowel door de RAF als de USAF wordt gebruikt. Ik bezocht ook de kampen in Jordanië, die openlijk worden gebruikt voor de opleiding van de ‘Syrische oppositie’, een feit dat niet wordt verborgen gehouden, zelfs niet door de regionale pers.
Ik ging ervan uit dat mijn rapporten en de verslagen van Serkan Koc, Huseyin Guler en anderen, de mythe van een ‘spontane opstand tegen president al-Assad’ hadden ontkracht. Uiteraard konden onze inspanningen het niet halen tegenover de enorme propagandacampagene, de hersenspoeling die ontketend werd door de westerse commerciële media. In een totaal irrationele en vanzelfsprekend bizarre pirouette, beschuldigde de VS Syrië ervan de Islamitische Staat, die wansmakelijke creatie van de westerse imperialistische politiek, niet vernietigd te hebben.
Reuters rapporteerde: “In een brief aan de secretaris-generaal van de VN Ban Ki-moon, schreef de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties, Samantha Power: ‘Het Syrische regime heeft getoond dat het de veiligheid van deze toevluchtsoorden zelf niet kan en niet zal garanderen.’ De luchtaanvallen waren nodig om de dreiging voor Irak, de Verenigde Staten en zijn bondgenoten te elimineren.” Daarbij vermeldt Power dat “artikel 51 van het VN-charter het recht geeft aan individuen en gemeenschappen om zich te verdedigen tegen een gewapende aanval.”
Ik zou hetgeen zij schrijft als volgt interpreteren: ”Geachte Bashar al-Assad, wij hebben ertoe bijgedragen dat ISIS werd opgericht om u omver te werpen … Nu stellen we u verantwoordelijk omdat u er niet in geslaagd bent onze creatie te vernietigen … Daarom gaan wij nu uw land bombarderen, duizenden van uw landgenoten vermoorden en tegelijkertijd kunnen we misschien ook uw regime omverwerpen.”
Het westerse publiek is volledig onwetend; het wordt geïndoctrineerd en gehersenspoeld, anders zouden nu honderden miljoenen Europese en Noord-Amerikaanse burgers over straat rollen en zich dood lachen. De verklaringen van Obama en Power zijn zo absurd en filosofisch fout, dat ze zelfs Orwell en Huxley zouden doen blozen van verlegenheid. Zelfs de meest briljante romanschrijver had nooit zulke omkering van elke logica kunnen verzinnen.
Wat wil het “Imperium” realiseren in het Midden-Oosten?
In het Midden-Oosten is men goed geïnformeerd en men is zich bewust van het spel dat wordt gespeeld. Hier in vele westerse landen zijn de mensen bang om te protesteren of zelfs maar luidop te zeggen wat ze denken. Het Westen heeft progressieve en echt patriottische regimes omvergeworpen en de meest onderdrukkende tirannieën overeind gehouden.
Vanzelfsprekend is er nog een beetje gezond verstand aanwezig. In Libanon blafte Hezbollah terug en vertolkte hierbij waarschijnlijk de gevoelens van een groot aantal mensen in het Midden-Oosten. Sayyed Hassan, de leider van Hezbollah, heeft in zijn televisietoespraak duidelijke taal gesproken:
“De VS is niet moreel gekwalificeerd om een antiterroristische coalitie te leiden. Volgens ons is Amerika de moeder van het terrorisme en de oorzaak van het terrorisme in de wereld … Iedereen weet dat Hezbollah een tegenstander is van ISIS en van de Takfiri-groepen en tegen hen strijd voert … Toch betekent dit niet dat we de militaire VS-interventie in de regio steunen. Hezbollah is tegen elke door de VS geleide coalitie die het terrorisme gebruikt als excuus voor een militaire interventie in Syrië en Irak.”
En we zouden hieraan kunnen toevoegen: en waarschijnlijk op zekere dag ook in Iran…
Het is duidelijk dat in deze regio omzeggens niemand zich laat misleiden door lege clichés en verbloemend taalgebruik. ISIS is een multifunctionele, flexibele stick in de handen van het Westen. ISIS blijft ‘nuttig’, ook als het autonoom functioneert en men er de controle over is kwijtgespeeld. Het is opgericht als een wapen tegen de heer al-Assad en nu is het getransformeerd in de perfecte vogelverschrikker en dus een rechtvaardiging voor de directe invasie van Syrië, voor een herschikking. Of beter gezegd: voor het opdrijven van de westerse militaire macht in de regio, voor de creatie van een prowesterse Koerdische marionettenstaat en heel waarschijnlijk ook voor het afzetten van de regering in Damascus.
De strijdlustige Turkse regering laat reeds verstaan dat ze belooft mee te doen met de militaire actie, maar enkel als het doel ervan concreet en openlijk wordt gedefinieerd, namelijk: de heer al-Assad ten val te brengen. De regering in Damascus omverwerpen is natuurlijk ook voor Washington het belangrijkste doel, maar Obama is niet zo eerlijk en open als zijn tegenhanger en bondgenoot in Ankara.
De totale destabilisering van het Midden-Oosten
Dit alles zou wel eens het begin kunnen zijn van echt afschrikwekkende ontwikkelingen. Men mag nooit vergeten dat het Imperium en zijn Saoedische, Qataarse en Israëlische bondgenoten altijd ‘groots denken’. Er is altijd meer om te destabiliseren, te vernietigen en te veroveren – Iran ligt reeds in het verschiet en er is nog veel meer.
Voor hen – voor het Imperium – betekent het niets dat Syrië of Iran de bakermat zijn van de oudste en grootste culturen op aarde, bewoond door vriendelijke en rustige mensen. Het Imperium beschouwt deze locaties enkel als buit: natuurlijke hulpbronnen en strategische locaties. Mensen betekenen niets. Als een miljoen mensen sterven, als er twee of drie miljoen verdwijnen, het maakt niets uit. Culturen betekenen niets. Hun cultuur is niet westers, want het zijn geen Christenen en … ze zijn niet “blank”.
Obama en Cameron bouwen voort op die grote, oude traditie van het ontspoorde Britse koloniale rijk. Het is immers pas 80 jaar geleden, dat de toenmalige Britse premier Lloyd George reageerde op het succes van Groot-Brittannië in het ondermijnen van een ontwapeningsconferentie, die het inzetten van de luchtmacht tegen burgers zou verbieden, meer in het bijzonder tegen burgers in het Midden-Oosten. Hij noemde deze ondermijning een succes. Zijn secretaresse, tevens zijn tweede echtgenote, schreef:
“In Genève waren andere landen overeengekomen geen vliegtuigen in te zetten voor bombardementen, maar wij hebben erop aangedrongen dit recht te behouden, zoals D(avid) het uitdrukte: om negers te bombarderen. Hierdoor ging de hele zaak niet door en wij verhoogden onze uitgaven voor luchtbewapening met 5 miljoen …”
Decennia later behoud het Imperium dit recht en vele andere soortgelijke rechten.
De Arabische Wereld: vroeger en nu
Wat en hoeveel rest er nog van de Arabische wereld? En dan bedoel ik niet die paar flitsende luchthavens, aangevuld met zessterrenhotels, winkelcentra voor de elites en de Europese limousines. Ik bedoel niet enkel de oliebronnen en kunstmatige eilanden met villa’s onder de palmbomen.
Dit deel van de wereld was vroeger een baken, één van de vuurtorens van de mensheid. Hier werden de de eerste universiteiten opgericht, de eerste openbare ziekenhuizen, en hier kwamen de eerste ideeën van ‘sociale’, van ‘egalitaire’ en van de ‘barmhartige’ waarden tot leven.
In de Arabische wereld en in Perzië vertoefden en creëerden de grootste artsen, architecten, astronomen, wetenschappers en dichters. Hier verdedigden grote mannen, zoals de eerste sultan van Egypte en Syrië – Salah ad-Din – de wereld tegen die brutale Europese horden, die binnenvielen in de naam van het kruis, terwijl ze geobsedeerd waren door plundering en verkrachting.
Na eeuwen van koloniale oorlogen haalden westerse wreedheid en militarisme uiteindelijk de bovenhand. Zij veroverden Arabië, evenals de rest van de planeet. De Arabische wereld werd gereduceerd tot onderdanige koninkrijken en staten, geregeerd door een paar schandalig rijke en meedogenloze families.
In Egypte en Iran werden de heldhaftige pogingen om een egalitaire en socialistische samenleving te creëren in het naoorlogse tijdperk, bloedig neergeslagen door de westerse mogendheden. Nihilisme, cynisme, corruptie en militarisme werden ingevoerd en gehandhaafd.
Vandaag de dag worden zelfs de relatief sociaal georiënteerde landen als Irak en Libië vernietigd, ten koste van honderdduizenden, zelfs miljoenen mensenlevens. Olie moest toebehoren aan internationale bedrijven, niet aan de staat, niet aan de mensen. Vandaag zien we verschillende landen die herschapen werden tot ruïnes, zoals Irak, Libië en Syrië. Het Westen heeft meerdere trouwe bondgenoten, zoals als Qatar en Saoedi-Arabië, die geregeerd worden door gesloten en onderdrukkende monarchieën die de meest tirannieke vorm van de islam verspreiden over de hele regio, zelfs tot in het verre Zuid-Oost Azië. Intussen genieten ze wel van de volledige steun van het Westen en van straffeloosheid.
Wat zien we nog in dit verwoeste deel van de wereld? Egypte, waar de prowesterse elites en de militairen erin geslaagd zijn om alle hoop te verstikken die de ‘Arabische Lente’ kon brengen: een strijd voor sociale rechtvaardigheid en de ware bevrijding van van buitenlandse dictaten.
Dan is er nog Bahrein, waar een sjiitische meerderheid wordt geïmmobiliseerd door angst, Jemen, ooit een socialistisch staat, maar nu een repressief, “extremistisch” en ellendig regime. In landen zoals de Verenigde Arabische Emiraten zijn er zakken vol luxe voor de rijken en de hel op aarde samen met de vernedering voor de migranten werknemers, die het land hebben opgebouwd maar meestal over geen rechten beschikken.
Palestina’s wonden bloeden reeds gedurende talloze decennia. Israël en zij die Israel steunen blokkeren elke oplossing voor een volledige Palestijnse onafhankelijkheid. Bijna de hele wereld is voor een Palestijnse staat en bijna de hele wereld veroordeelt Israël. Maar dit illustreert ten overvloede wie de leiding heeft over deze de planeet en deze regio: het Imperium dat vastberaden zijn veto stelt tegen elke resolutie en alles verhindert dat zou kunnen leiden tot rechtvaardigheid voor het Palestijnse volk.
Jordanië heeft iets van een enorm vluchtelingenkamp voor Palestijnen, Syriërs en Irakezen, maar het is eveneens een servicestation voor de westerse belangen, zowel de militaire als deze van ‘ontwikkelingsagentschappen’.
Libanon, ooit de parel van de regio, is het slachtoffer van de doorsijpeling van diverse conflicten en ook van Israëlische invallen. Het heeft omzeggens geen functionerende overheid, en de sociaal georiënteerde en antiwesterse Hezbollah staat op de “lijst van terroristische organisaties”, opgesteld door de VS en een aantal Europese landen. Uiteraard is dit in overeenstemming met de verwrongen logica van het westerse regime: zorgen voor het welzijn van zijn volk wordt gezien als de ergst denkbare misdaad, waarop de doodstraf staat.
Dit alles behoort integraal tot de erfenis van het kolonialisme, het neokolonialisme en het imperialisme. Het Imperium verkeert in zijn finale fase: het is gek geworden. In de beginfase, ook de sterkste periode, kwam deze staat tot leven dankzij mensen als Jefferson en Lincoln (geen heiligen, maar in ieder geval reuzen). Nu wordt de staat geregeerd door de souk, door marktkramers. En dat is eraan te zien.
Als men de zaken op een afstand bekijkt, lijkt het allemaal zo komisch, zo grotesk. Het is ook enorm vulgair. Men moet ermee lachen, zoals men sarcastische grappen ontkracht. Maar eigenlijk bevriest de lach in onze geesten. Dat gebeurt als we plotseling beseffen dat dit alles de rauwe werkelijkheid is. Raketten vliegen naar Syrië en ook de bommenwerpers. En kinderen huilen met afgrijzen. En lichamen worden aan stukken gescheurd. Miljoenen vluchtelingen zijn onderweg. Miljoenen mannen, vrouwen en kinderen hebben hun huizen verloren. Vrouwen worden verkracht. Hele gemeenschappen hebben opgehouden te bestaan.
Vroeger waren er landen zoals Irak, zoals Libië, zoals Syrië. Inderdaad, Irak werd geschapen door het Britse kolonialisme, ook Koeweit, maar die landen hebben tientallen jaren bestaan. Nu niet meer. Vandaag herschept het westerse imperialisme het gebied nogmaals en dit tegen een verschrikkelijke kost voor de lokale bevolking.
Het Imperium “experimenteert”. Het maakt gebruik van een trial and error-tactiek. “We hebben de Syrische oppositie geschapen en laten we nu eens zien wat er gaat gebeuren? De ‘oppositie’ muteert tot een militante regionale kracht, die het aandurft om onze belangen te dwarsbomen? Laten we hen bombarderen en laten we ook de Koerden bewapenen, zodat ze hun eigen, prowesterse staat kunnen vormen, midden in deze regio. Laten we eens zien hoe het gaat … En nu we toch bezig zijn kunnen we misschien Assad omverwerpen … En wie weet, misschien vinden we ook wel een reden om Iran binnen te vallen.”
Het Imperium gebruikt mensen als proefkonijnen. Er is geen aandacht voor het welzijn van de Arabische bevolking, er is geen respect voor mensenlevens. Alle elementaire artikelen over mensenrechten worden geschonden; de meeste clausules van de Conventie van Genève worden uitgespuwd.
Intussen in het Westen
De wereld is zo geconditioneerd, zo geketend, dat de recente aanval wordt geaccepteerd zonder grote protesten of debatten. Als er al vragen worden gesteld in het openbaar, dan zijn het geen essentiële vragen. Het hele debat wordt omgekeerd. Men gaat ervan uit dat het Westen de juiste dingen doet en dat betekent: de wereld verdedigen tegen het terrorisme.
Dit wordt ook aanvaard door een grote meerderheid van mensen en landen. Het Imperium geniet van absolute straffeloosheid, het staat boven de wet, het kan door geen enkel internationaal orgaan worden uitgedaagd of aangemaand zijn verwoestende en vernietigende koers te keren.
Het Westen heeft uiteindelijk het hoogste niveau van ‘vrijheid’ bereikt. Het is een vrijheid voor zichzelf – de vreselijke vrijheid om te spelen met de wereld alsof het een bal is: een goedkoop en onbeduidend ding.
Besluit
Zoals al-Qaeda een derivaat is van de Mujahedin-strijders in Afghanistan, gesteund door de VS, zo was ISIS een deel van de anti-Assad-oppositie gesteund door het Westen en zijn regionale bondgenoten. Het Westen bespeelde meesterlijk de lokale onverdraagzaamheid: de Syrische president Bashar al-Assad is over het algemeen seculier, maar behoort tot de Alawieten-sekte, die in sommige soennitische kringen, vooral in de meest radicale, als ketters wordt beschouwd. Dat hielp om extreem religeuze kaders te mobiliseren en aan te werven. En religieuze kaders, zo bewijst de geschiedenis, zijn zeer vastberaden strijders.
Het Imperium verzorgde zowel al-Qaeda (of beter gezegd, zijn voorgangers) en ISIS als groepen die echt voor verschillende doeleinden kunnen worden gebruikt. De eerste hielp mee om de Sovjet-Unie te vernietigen en de laatste verwondde Syrië en daarna werd ISIS een rechtvaardiging voor de Global War on Terror en uiteindelijk voor een een aanval op Syrië.
Beide organisaties kunnen we omschrijven als de vijfde colonne van het Westen in de Arabische wereld. Net zoals het Westen, trekken zij zich niets aan van het welzijn van de mensen in deze regio. De ware sociaal georiënteerde groepen hier, zoals Hezbollah, vechten in feite tegen ISIS, maar worden door het Westen ‘terroristische organisaties’ genoemd. En zo gaat de kafkaëske vernietiging van de regio door westerse krankzinnigen verder.
Natuurlijk is dit allemaal niets nieuws. Dit is hoe, al eeuwen, de Europese en later ook Noord-Amerikaanse koloniale terreur functioneerde: verdeel en heers, vernietig alles dat u in de weg staat. Offer miljoenen mensen op voor uw economische en geopolitieke doelen, zelfs als u nog niet helemaal zeker bent wat deze doelen precies zijn.
Zonder het westerse krankzinnige, racistische, playstationachtige en genocidale Imperium, zouden er geen al-Qaeda en geen ISIS bestaan. Er zou wel een aantal weliswaar autoritaire, maar rijke en sociaal evenwichtige landen bestaan, zoals Irak en Libië, net zo goed als een goed opgeleid en seculier Syrië. Als het Westen de regio niet had geteisterd met zijn invasies en staatsgrepen na de Tweede Wereldoorlog, zouden er minstens twee krachtige en socialistische landen zijn geweest: Egypte en Iran. In feite – en dat lijkt erg waarschijnlijk – zou de hele regio nu socialistisch zijn geweest.
ISIS is een implantaat, dat nu dienst doet als rechtvaardiging voor een invasie.
Het is zo duidelijk en dit niet willen zien vraagt veel discipline. Maar de wereld, of in ieder geval toch Europa en de Verenigde Staten, lijken uitermate gedisciplineerd, gehoorzaam en zelfs onderdanig te zijn. En dus zijn de westerse kruisvaarders weer op hun paarden gestegen en verspreiden ze, net als eeuwen geleden, overal waar ze langs komen verwoestingen en angst.
Maar nu is er geen moedige, verlichte en medelevende Sultan – geen hedendaagse Salah ad-Din – om hen te stoppen: in de naam van het leven zelf, in naam van de gerechtigheid en van onze hele mensheid.
Andre Vltchek (Leningrad 1963) is een schijver, filmmaker en onderzoeksjournalist. Hij coverde oorlogen en conflicten in tientallen landen. Een resultaat is zijn nieuwste boek: Fighting Against Western Imperialism. “Pluto” publiceerde zijn discussie met Noam Chomsky: On Western Terrorism. Zijn veelgeprezen politieke roman Point of No Return werd herwerkt en is beschikbaar. Oceania is zijn boek over het westerse imperialisme in de Stille Zuidzee. Zijn provocerende boek over post-Soeharto Indonesië en het marktfundamentalistische model heet Indonesia – The Archipelago of Fear. Zijn documentaire Rwanda Gambit gaat over de Rwandese geschiedenis en de plundering van de DR Congo. Na vele jaren geleefd te hebben in Latijns-Amerika en Oceanië, woont en werkt Vltchek momenteel in Oost-Azië en Afrika. Hij is te bereiken via zijn website of via Twitter.
Dit artikel werd eerst gepubliceerd op http://www.informationclearinghouse.info/article39796.htm en http://www.counterpunch.org/2014/09/26/syria-the-latest-crusade/