Nu het er sterk begint op te lijken dat de doorsnee Vlaming in
plaats van Vette Vissen de Botte Bijl gaat krijgen, heb ik een voorstel dat de regering
Bourgeois I ongetwijfeld zal zinnen: kort de zomervakantie voor kinderen en
tieners met één maand in, en trakteer ze in de plaats op een maandje Discipline.
Met hoofdletter. Jaarlijks, dat spreekt. De nieuwe Vlaamse regering zou hiermee
ineens haar visitekaartje afleveren. ‘Disziplin
muss sein!’

Laat ons immers wel wezen, veel kinderen en zeker de
gemiddelde tiener weten toch niet wat aangevangen met hun twee maand vakantie, en
als er iets is wat een groot deel van deze generatie ontbeert is het wel
discipline. Creatief zijn ze genoeg, en een grote bek hebben ze doorgaans ook.
Maar Discipline? … De gemiddelde N-VA-aanhang zal me niet tegenspreken.

Welaan, laat onze jongelui dus maar elk jaar een maand afzien,
met vroeg opstaan, sportactiviteiten, lange bergwandelingen, … onder deskundige
begeleiding. Geen sociale media toegelaten, dat spreekt – alleen de kleinsten
mogen ’s avonds eens kort bellen met het thuisfront -, en computergames zijn al
helemaal uit den boze.

Nu we met zijn allen leven in een fijn kapitalistisch
systeem waarvan het einde nog niet in zicht is, lijkt me voor onze kinderen en
tieners het aankweken van een beetje discipline van vitaal belang om met de talloze
zegeningen van dergelijk door en door commercieel systeem te leren omgaan.
Leren matigen dus. Het schijnt niet meer van deze tijd te zijn, maar sommige
zaken zijn nooit voorbijgestreefd – call me an old fart.

Om maar iets te zeggen: dit lijkt me een efficiënter aanpak
van bijvoorbeeld niet-overdraagbare ziektes (non communicable diseases – NCDs ) zoals diabetes en cardiovasculaire
aandoeningen, of  van risicofactoren
zoals obesitas en dergelijke, dan regulering, belastingen heffen en/of
bestrijden van ‘conflicts of interest’ in relevante multilaterale fora (zoals
WHO, Gates Foundation etc).  Of toch zeker een complementaire strategie. In
mijn hoogstpersoonlijke en weinig wetenschappelijke ‘Theory of Change’ lijkt
het me van langsom meer onbegonnen werk om aan het kapitalisme, multinationals &
vested interests zelf paal en perk te stellen – die grote jongens beschikken over
veel meer resources dan hun tegenstrevers – beter is om het systeem van
onderuit te ondergraven. Enter het opnieuw aanleren van discipline en matiging
aan het jonge grut. Tomorrowland en ‘League of Legends’ zijn oké, maar met een
jaarlijks weerkerende ‘Bourgeoismaand’,  gekenmerkt
door soberheid, discipline en andere oerdegelijke West-Vlaamse deugden, zouden
we Vlaanderen pas echt wapenen voor een glorierijke toekomst.   

Sommige kinderen krijgen discipline van thuis uit mee, maar van
langsom minder, zo lijkt het me (en ik pleit zelf schuldig in dat verband);in
nieuw-samengestelde gezinnen ligt een en ander nog minder voor de hand dan in
conventionele gezinnen en sowieso is de peer pressure om te consumeren in
onze samenleving – of het nu gaat om K 3-prullaria, dan wel om Superdry, Hollister, River Woods,
en andere Abercrombie & Fitch outlet-stukken , gewoon enorm. 

Enter een Spartaans maandje dus, elk jaar opnieuw. Een
beetje zoals de Hitlerjugend indertijd, maar dan maar één maand per jaar, en zonder
brullende instructeurs en endoctrinatie. Wél zouden we hiervoor massaal beroep willen
doen op de Vlaamse turnleraars (die nog wat energie over moeten hebben van het
gewone werkjaar), psychologen (het moet allemaal pedagogisch en psychologisch
verantwoord blijven, en het gros van de pas afgestudeerden smeekt toch om een
baan); Lieven Maesschalck kan er misschien ook een deel van zijn vakantie voor
vrijmaken om een en ander te coördineren. En voor de kleine Marc Reynebeau’s
die een hartgrondige hekel hebben aan fysieke inspanning, zouden we ‘s avonds
een paar uur ’s vrije tijd kunnen voorzien, met boeken over de klassieke
oudheid of andere wereldklassiekers.  

Voor wie nog niet overtuigd is van de zegeningen van dergelijke
Spartaanse opvoeding, nog een beetje  ‘evidence base’.  De
gemiddelde Israëlische recruut bijvoorbeeld: elke backpacker zal getuigen dat
de conditie van de gemiddelde Israëlische backpacker benijdenswaardig is (ze
komen vaak recht van het leger), na 2-3 jaar dienst. Vaak zijn ze ook een stuk matuurder dan hun
leeftijdsgenoten uit Europa (al zou je dat durven betwijfelen als je de headlines
in het nieuws volgt).

De Chinese universiteitsstudenten daarentegen die eerst een
tiental dagen bij het Volksleger mogen gaan drillen voor ze aan de univ/hogeschool
beginnen, tonen daarentegen aan dat één doorgedreven training van korte tijd
niet volstaat. De Chinese jongelui  klagen doorgaans steen en been over het regime
dat ze te verduren krijgen, en spurten na afloop stante pede terug naar de
internetbar. Mission not accomplished.

Vanuit het standpunt van politici en ouders bekeken zijn de
voordelen van dergelijke Spartaanse opvoeding, zelfs al zou het maar gaan om
één maand per jaar,  legio: enorme budgetbesparingen
op NCDs, de ouders zijn blij dat ze één maand minder opvang moeten regelen voor
hun kroost, en dat die zich in het algemeen minder onledig houden met
computergames en aanverwanten, hun studieresultaten gaan normaliter, on average, ook beter worden (en willen
we niet allemaal meer productieve leerlingen, Geert?) (allemaal vette vissen
voor politiek rechts, zo lijkt het me).

Voor links oogt het plaatje ook positief: het mag duidelijk
zijn dat het kapitalisme en multinationals overal ter wereld (Coca Cola, Mc …,
Apple …) niet staan te springen om meer matiging bij de gemiddelde jongere. Liever
hebben ze jongeren die verslaafd zijn aan instant gratification.

Toegegeven, sommige kinderen voelen zich sowieso als een vis
in het water in een kapitalistisch systeem, en hebben geen moeite om het perfide
systeem te doorzien en er zelfs gebruik van te maken. Maar velen zijn, helaas,
een vogel voor de kat. Een jaarlijkse Bourgeoismaand moet daar paal en perk aan
stellen.

Ten slotte, mijn voornaamste motivatie voor dergelijk
jaarlijks weerkomend disciplineringsritueel. Om Perkamentus te citeren, ‘Dark times lie ahead of us’, zowel
geopolitiek als op financiëel-economisch en ecologisch gebied. Laat ons de
kinderen dus voldoende wapenen voor de barre tijden die eraan komen.

Al was het maar om ze voor te bereiden op de mini-jobs waar
velen in verzeild zullen geraken. Hard werken, weinig verdienen.

Spartaans, ik zei het al.