loesje

Vanaf het universum gezien komen we allemaal uit hetzelfde dorp

Met de Europese verkiezingen voor de deur lijkt het alsof wij maar twee opties hebben: je stemt voor één Europa waarbij de economie boven alles gaat, of tégen één Europa waardoor elk volk zich terug moet trekken achter zijn oude grens. Van beide word ik niet vrolijk. Ik wil een Verenigd Europa van Mensen.

woensdag 21 mei 2014 13:55
Spread the love

Je
kent mij misschien wel van de posters, ik ben Loesje. Ik
reis veel om vrienden op te
zoeken, nieuwe mensen te leren kennen, met hen teksten te schrijven
en de scherpste daarvan op straat te verspreiden. Reactie, een
glimlach uitlokken, aan de praat raken.

De
wereld is leuk, mooi en uitdagend, maar kan ook naar, ingewikkeld en
oneerlijk zijn. Hetzelfde geldt voor Europa. Ik maak me daar zorgen
over. Om mijn vrienden in Oekraïne, om de extreemrechtse partijen
die steeds meer zetels winnen in Europa en in het algemeen om de
positie van de mens in de Europese Unie.

Nu,
met de aanstormende Europese verkiezingen, hoop ik je aandacht te
kunnen trekken en mijn idee over Europa te vertellen. Hebben
we een Europese Unie nodig? Nee, we hebben een verenigde wereld
nodig. En ja, op weg naar die verenigde wereld kan een Verenigd
Europa een goede tussenstap zijn. Niet één waarin de economie
centraal staat, maar waarin mensen centraal staan: een
Europa dat staat voor ontmoeten, doen, ontdekken en uitwisselen.

Een
Verenigd
Europa van Mensen

Een
tijdje geleden had ik een Bosnisch vriendje. Zijn naam was Farouk en
hij vertelde hoe hij als kind de oorlog in Joegoslavië had
meegemaakt. En dat je niet zomaar buiten kon spelen. Er waren
sluipschutters, mensen die zonder reden op iemand schoten, ook op
kinderen. Zijn vader vertelde hem na de oorlog hoe onschuldig
een granaat klinkt die in de zompige modder aan het front bij
Sarajevo neerkwam: als een olifant die een dikke scheet laat na 23
kilogram savooiekool gegeten te hebben.

Ik
realiseer me dat het heel bijzonder is dat er sinds de Tweede
Wereldoorlog vrede is binnen het Verenigde Europa. Na twee
wereldoorlogen was Europa er eindelijk van overtuigd dat samenwerking
een betere optie is dan ieder land voor zich.

De
mogelijkheden om Europa te ervaren zijn eindeloos. Hoe vaak pak ik de
trein niet of ga ik al liftend naar mijn vrienden toe. Als we voor de
val van de muur hadden geleefd, had ik die niet kunnen bezoeken. Als
je net toevallig Bulgaarse vrienden hebt, kunnen ze sinds 1 januari
zonder visumgedoe langskomen om te zien waar jij nou precies vandaan
komt.
Mensen
zoeken elkaar op, leren van elkaars cultuur en gaan samen op avontuur
en je hoeft niet bang te zijn dat je meteen in de gevangenis wordt
gegooid voor illegaliteit of Europapropaganda. Mensen inspireren
elkaar en dat zal altijd zo blijven.

Klop
klop

Toch
word ik soms ook een beetje bang van Europa. Vooral als politici
erover praten. Dan wil ik onder mijn bed kijken of daar geen Europa
ligt dat me een hele nacht wakker houdt. Het lijkt in deze tijd
vooral over de centen te gaan. Tientallen jaren hebben de economische
belangen voorop gestaan bij het uitbouwen van de EEU. Als er maar
groei was, dan kwam alles goed. Goedkope arbeidskrachten worden
gebruikt en misbruikt om de economie maar te blijven aanjagen. De
wensen van de mensen komen er op de laatste plaats.
Als wij ontevreden zijn, worden we balorig.

Onderbroeken
snuffelen

De
steeds groter wordende anti-Europa-beweging roept hard: Nee!
Stop! Halt!
Maar
het internet houdt niet op bij Venlo. Moet er bij Lobith weer een
echte Tolkamer komen? Als Ingrid nu de Afsluitdijk verdedigt, doet
Henk dan met twee F16’s de Waterlinie?

Zie
je het voor je? Bij
elke grensovergang weer een uur in de rij staan om je paspoort te
laten zien, een speurhond die op de achterbank springt en aan je
onderbroeken snuffelt. Straks word ik verliefd op iemand uit het
buitenland en dan zegt de ondervragende douanier: “Liefde? Maar
daar is de wereld niet voor bedoeld.” Daar weegt een stoere
verzameling stempels niet tegenop. Eigen
volk eerst
is
toch geen optie.
Dat
is tobben in eenzaamheid. De stroom is juist de andere kant uit.

Andermans
volk

Ik
word zelf juist altijd heel nieuwsgierig naar andermans volk.
Iedereen weet dat de mens vooruit wil, evolueren, progressie
maken.

Als
je twee multinationals bij elkaar zet krijg je keiharde concurrentie.
Als je twee presidenten bij elkaar zet krijg je moeilijke
onderhandelingen. Als je twee mensen uit verschillende landen bij
elkaar zet krijg je nieuwsgierigheid, een gezellig
gesprek
en misschien
een uitnodiging om te komen eten en een glaasje thuis gestookte
slivovitsj te drinken of
heerlijke Zweedse blauwebessensap.

Wijde
blik

We
staan nu op een kruispunt. De bureaucratische, stoffige breilaag
die
op begrippen als Europa en democratie ligt … daar moeten we vanaf.
We moeten er juist zin in krijgen. Zin in mensen. Europa is geen
kwestie van stemmen. Europa is een kwestie van meedoen. Wat is de
Europese gedachte, de Europese identiteit, het Europese gevoel?
Ontmoeten, doen, ontdekken en uitwisselen denk ik. Een Verenigd
Europa van Mensen. Want een wijde blik verruimt het denken (en je
vakantieadressen). Ga en praat met vreemden, laat je verrassen. De
toekomst van Europa en de wereld is te belangrijk om over te laten
aan economisten, conservatieven en retro nationalisten. Aan ons, jij,
ik, eenieder de keuze of de verkiezingen eind mei nog ergens naar
gaan smaken. De wereld heeft een slinger nodig. Een duwtje in de
goede richting.

Loesje

take down
the paywall
steun ons nu!