Jean-Luc ‘Let the
Beast Go’ Dehaene: met vele anderen de ultieme bevestiging van de stelling
dat politiek en esthetiek ten enen male heterogene domeinen zijn en ook dienen
te blijven. Neemt als de bomen jaarlijks in omvang toe, en geneert zich terecht
niet voor noodzakelijke lichaamsfuncties. Gaat glimmen in het licht van de
camera en draagt kleren zonder verder commentaar en enkel als het
kledingprobleem zich stelt. Moeiteloos de briljantste premier van de voorbije
kwarteeuw. Liet Vlamingen praten met francofonen, roden met gelen en groenen.
Gunde elkeen zijn scorend vermogen, maar ramde er waar nodig binnen de seconde
zélf de winning goal in. Geveld door dioxine, maar welgemoed ten hemel
opgenomen in de zaligheid van Celie, de Club en de Caprice des Dieux (zie ook:
‘Europese Wijk’).
Dit lemma werd gepubliceerd
in Revolver 139 (sept
2008), p. 33-34.