De clip is afkomstig van het nummer ‘The Generation Chasm’ uit het album ‘Downpours of Disaproval’. Waar gaat de tekst over?

“De tekst van ‘The Generation Chasm’ gaat over de economische crisis en de gevolgen daarvan voor mijn generatie. Jonge dertigers zijn al vaak met besparingen geconfronteerd geweest, die het voor hen moeilijk maken om een eigen woning te kopen of een goede job te vinden.”

“Vele zaken binnen de sociale zekerheid, die de vorige generaties hebben opgebouwd, worden nu langzaamaan afgebouwd. Ik zat al een tijdje met het gevoel om daar iets over te schrijven, maar pas toen ik een artikel vond waar ik mezelf in kon vinden, kon ik mijn tekst schrijven. Bij Crimson Falls worden eerst de teksten geschreven en daarna op muziek gezet.”

Komen je teksten vaak uit krantenartikels voort?

“Onze teksten kunnen in drie categorieën ingedeeld worden: de algemene sociale thema’s komen vaak uit de actualiteit, dan heb je de meer persoonlijke thema’s, zoals een positieve levenshouding en tot slot de scene-gerelateerde thema’s. Mensen appreciëren onze houding en onze teksten ook fel!”  

Het album ‘Downpours of Disaproval’ is in vele opzichten een compleet album: artwork, muziek, teksten, foto’s, sfeer,… alles klopt in het plaatje. Is dat een bewuste keuze?

“Album na album streven we dat inderdaad na: het presenteren van een perfect totaalconcept. Zo zijn de ondertitels van de nummers telkens een verwijzing naar de titel van het album. Het mooie en sfeervolle artwork werd gedaan door de ervaren Dennis Sibijen. Op onze vraag om passende foto’s en tekeningen bij de teksten te gebruiken, verweefde hij alles tot een mooi geheel.”

Hoe verloopt bij jullie het creatieproces van een album?

“Zoals ik eerder al aangaf, vertrekt het meestal vanuit mijn teksten. Tijdens het schrijven komt dan geleidelijk aan de titel van de plaat naar boven. Tot slot bouwen we samen rond de teksten de juiste muzikale sfeer bij elk nummer. Dit wordt stap voor stap gedaan tijdens het spelen, het repeteren, het weggooien, het herwerken… Deze keer werkten we ook pre-producties uit, die samen met de huidige line-up, ervoor zorgden dat deze productie de best ooit is.”

Waarom hechten jullie zoveel belang aan de teksten?

“Bij Crimson Falls is het altijd zo geweest dat de teksten ergens over moesten gaan. Ik luisterde vroeger ook altijd al meer naar groepen als Heaven Shall Burn, Shai Hulud, Earth Crisis of het Belgische Facedown. Groepen die ergens voor stonden! Bovendien studeerde ik journalistiek en hoewel ik er uiteindelijk niet mijn beroep van maakte, kan ik op die manier mijn ei wel kwijt. Ik schrijf eigenlijk altijd de teksten en dat werkt wel goed.”

Het nummer ‘Culture Of Cancellations’, over de eigen muziekscene, heeft wel een bijzonder onderwerp!

“Er is een periode geweest dat door allerlei omstandigheden de helft van onze optredens afgelast werden, niet door ons welteverstaan. Voor de tekst van ‘Culture Of Cancellations’ putte ik zelf ook inspiratie uit mijn eigen moeilijke ervaringen bij het organiseren van concerten, waar groepen afzegden of weinig publiek op afkwam. Ik vraag mij daarbij af waar groepen mee bezig zijn, als ze afzeggen.”

“Voor mij is dat een soort laksheid, zowel bij organisatoren, bands als publiek. Voor het overleven van een underground metal-scene is dat nefast. Tegenwoordig komt er minder en minder volk opdagen. Daar zijn wel een aantal bijkomende redenen voor: teveel buitenlandse – vooral Amerikaanse – bands, te veel optredens, te weinig reclame… Met deze tekst wou ik de mensen die me omringen aan het denken zetten.”

Hoe kwam je er toe om een tekst te schrijven over een mijnramp in Chili in 2010?

“Als tekstschrijver ga ik wel vaker op zoek naar dingen om over te schrijven. Na het lezen van een artikel over dit onderwerp in de krant, wou ik daarover iets schrijven. Ik stelde me zelf voor hoe angstwekkend dat moest zijn, zo’n 600 meter onder de grond met een 30-tal andere mensen gevangen zitten. Ik werd helemaal gegrepen door die gebeurtenis, dat ik er artikels van ging bijhouden. Nadien verbond ik het nog met twee andere aspecten: de vechtlust van mensen en de economische uitbuiting.”

Doorheen het album worden de boodschappen en de teksten ook steeds scherper, heb ik de indruk?

“Vooral het laatste nummer ‘Show Me Your Hands That Strangled My Child’ is tekstueel gezien een mokerslag. Wellicht komt dat ook omdat ik zelf intussen twee kindjes hebt. Je moet de tekst dan ook zien als een erg emotionele reactie van een ouder. En bovendien past bij krachtige muziek een krachtig statement. Je moet het dus niet zien als een oproep om het recht in eigen handen te nemen. Want voor het overige ben ik een vrij rustige jongen, hoor!” 

Tot slot een woordje over de gastbijdrages?

“Voor elk album nodigen we steeds een aantal mensen uit om mee te zingen of te spelen: leuk voor ons als muzikanten, het maakt de nummers vaak interessanter en uiteraard is er ook steeds het promotioneel aspect. Toen we Brent Vanneste^[1] contacteerden, hapte hij meteen toe. We kozen voor ‘How Much Does Life Weigh?’ omdat dit minder een deathcore–nummer is.”

“Het was een hele leuke samenwerking omdat wij alles grondig voorbereiden en hij eigenlijk zonder het nummer te horen de studio inkwam. Na een eerste luisterbeurt zat zijn zang al meteen goed. Toppunt was dat het nummer gaat over het verlies van een dierbaar iemand en dat ik achteraf te weten kwam dat Brent zijn broer verloren had. Misschien droeg dat ook bij aan dat magische moment?”

Videoclip ‘The Generation Chasm’:

Voetnoten

• [1]Zanger/gitarist van Steak Number Eight.