Waarom op Erasmus?

5 jaar lang heb ik altijd gezegd dat ik geen Erasmus wou doen. Mensen van andere landen kun je ook in Gent leren kennen, uitgaan ook, waarom dan naar een andere plaats trekken?

De eurocrisis deed me echter van mening veranderen: plots bleek Erasmus de ideale gelegenheid om te ontdekken hoe het daar in de PIGS aan toe gaat.

Ik koos Portugal uit: mooie muziek, mooie taal, warm weer… een enorme neoliberale regering en moedig verzet al 2,5 jaar lang!

Waarom bloggen?

Ik ging dus op Erasmus om iets bij te leren over politiek. Ik wou aan den lijve ondervinden hoe een economische crisis een heel segment van de samenleving letterlijk in de armoede duwt. Ik wou begrijpen hoe mensen hier op verschillende manieren op reageren en welke invloed een georganiseerd verzet hierop kan hebben.

Ik wou dit echter niet voor mezelf houden, ik zou een blog schrijven.

Een blog, ja. Verrast? Had ik ook nooit van mezelf gedacht. Tegen mijn 6e jaar (moment om in de geneeskunde op erasmus te gaan) had ik mijn buik vol van alle Erasmus-blogs van vrienden. Drie jaar lang had ik niets anders gelezen dan telkens hetzelfde verhaaltje: spanning om te vertrekken, moeite om te integreren, zotte feestjes, lekkere restaurantjes, leuke verborgen plekjes, bezoek van mama en papa, toeristische trekpleisters, gemis om te vertrekken…

Volgens mij kan een Erasmusblok echter ook anders zijn. Ik had drie doelen voor ogen met mijn blog over Portugal.

• Getuigen

Veel mensen in België vinden dat de problemen in het zuiden van Europa hun eigen schuld zijn, dat ze te lang teveel schulden gemaakt hebben. Anderen vinden niet noodzakelijk dat het hun schuld is, maar geloven wel dat er nu toch geen andere oplossing meer is dan besparen.

Door te getuigen over de concrete problemen, wou ik enkele mensen de ogen openen wat de effectieve gevolgen zijn van dergelijke standpunten. Met bijgevoegde achtergrond over het ontstaan van de crisis kon ik hen dan hopelijk overtuigen dat de Portugezen net helemaal niets konden doen aan de schuldencrisis.

• Verslag brengen

In België wordt bijna geen verslag uitgebracht van de vele (grote en kleine) vormen van verzet in de andere landen, meestal enkel uitgebreide aandacht als er geweld geweest is. Zo wordt het moeilijker voor ons hier om echt mee te leven met de strijd daar. Door vanop de eerste rij verslag uit te brengen door de ogen van een Belg wou ik de Portugese realiteit tastbaarder maken voor de Belgen hier.

• Analyseren

Schrijven helpt ook om je gedachten te ordenen. Aangezien ik zelf naar daar ging om te snappen hoe ze daar het verzet zo georganiseerd krijgen, hoopte ik door te schrijven sneller de rooie draad te zien. Bovendien helpt het excuus van een blog heel erg om mensen ter plekke aan te spreken: voor een interview, voor een getuigenis, voor een verslag van een betoging…

Bloggen in een ander land, hoe eraan beginnen? Lessen uit mijn eigen ervaringen.

1. Neem geen Erasmus kot, probeer bij een local te gaan wonen.
   Ze helpen je met de taal, ze geven je uitleg over actualiteit, ze brengen je in contact met andere locals… Alleen maar voordelen

2. Leer de taal.
   Spreekt voor zich.

3. Koop de krant.

4. Doe aan toerisme.
   Door de stad lopen kan nooit geen kwaad. Je komt posters tegen met reclame voor acties, je loopt toevallig in op een betoging… En via stadsgidsen leer je ook de geschiedenis van het land, de stad kennen, en iedereen weet: geschiedenis leren om het heden te begrijpen!

5. Energie in organisaties mailen is verloren tijd.
   Tientallen mails heb ik verstuurd, naar allerlei organisaties. Nooit kreeg ik antwoord. Heeft volgens mij echt geen zin.
   Wil je in contact komen met de vakbond? Wacht dan niet op een antwoord op je mail, maar ga eens ter plekke, zoek waar hun secretariaat is. Of ga naar een activiteit en spreek daar wat mensen aan.

Hoe schrijven?

Een traditionele blog schrijven werkt heel goed.

Een blog is volgens mij een onderschat middel om een politieke boodschap over te brengen. Door te vertrekken vanuit een concrete ervaringen, de concrete getuigenis van een ‘slachtoffer’ ter plekke, maak je het relaas van een onrecht in een ander land veel doorleefder.

Klassiek bestond mijn blog uit: eerst een verhaal over iets meegemaakt, dan wat theoretische achtergrond, en dan een eigen persoonlijke beschouwing.

Op de duur voelde ik mezelf echter wat uitverteld. Toen heb ik ontdekt dat er ook vele andere manieren van bloggen bestaan.

• Je kan mensen gaan interviewen, en dat neerschrijven.

• Je kan verslagen maken van betogingen, op 1001 manieren:

  • Ik ging willekeurig mensen aanspreken op een betoging en vroeg hun waarom ze daar waren.

  • Ik trok foto’s van de vele originele en vaak grappige pancartes.

  • Ik maakte een overzicht van Portugese slogans voor wie solidair wou zijn in België

  • …

Lees hier nog enkele schrijftips