Zowel de Europese Unie als de Verenigde Naties zijn gemachtigd om militaire of economische embargo’s uit te roepen tegen staten of organisaties. Er werden de laatste jaren al tientallen embargo’s uitgeroepen . Zo riep de VN sinds 2010 op tot een militair embargo tegen Libië. De Europese Unie stelde één in tegen Wit-Rusland (2011), Eritrea (2011), Libië, Zuid-Soedan (2011) en Syrië (2011). Als we verder in het verleden kijken zien we dat dergelijke maatregelen veel vaker werden afgeroepen. Zo werd een embargo uitgeroepen tegen Irak tijdens de eerste Golfoorlog, in 2006 tegen Noord-Korea, in 2007 tegen Iran … De ministers van Buitenlandse Zaken van de Europese Unie besloten onlangs het embargo tegen Syrië te verlengen omdat het regime van Assad zich schuldig maakt aan oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.
Israël blijft buiten schot
Verschillende internationale instanties beschuldigden Israël ook van zware misdrijven. Een rapport van de Verenigde Naties na operatie ‘Gegoten Lood’ in 2009 besloot dat Israël oorlogsmisdrijven en mogelijks ook misdaden tegen de menselijkheid beging. Het Israëlisch leger maakte gebruik van disproportioneel veel geweld, heeft bewust burgers aangevallen wat gezien wordt als ‘collectieve bestraffing’ en illegaal is en maakte er volgens datzelfde rapport bewust burgerslachtoffers.
De nederzettingen die Israël bouwt op Palestijns grondgebied zijn volgens een resolutie van de VN-veiligheidsraad illegaal. De annexatie van Oost- Jeruzalem (Palestijns grondgebied die door Israël werd overgenomen en als “eeuwig en ondeelbare hoofdstad” werd gezien) werd ook door de Verenigde Naties nietig verklaard en de afscheidingsbarrière die voor meer dan 85% over Palestijns grondgebied loopt en dus duizenden Palestijnen van hun landbouwgronden en waterbronnen scheidt werd door het Internationaal Gerechtshof “in strijd met het Internationaal Recht” verklaard.
Hoewel de lijst van misdaden nog doorloopt worden er toch geen sancties getroffen tegen het land. In tegendeel zelf. Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren schreef Elsschot. De wet van vraag en aanbod om concreet te zijn. Momenteel is er binnen de EU een grote discussie aan de gang over ofwel besparen of investeren om zo groei te creëren. Wapenhandel wordt daarbij gezien als dé manier om voor groei te zorgen. Vergunningen voor wapenexport naar Israël worden, hoewel de Europese Unie dit officieel verbiedt nog steeds goedgekeurd en de Europese Unie gaat zelfs een handelsakkoord aan met Israël. Het Europees Parlement keurde het Protocol inzake de overeenstemmingsbeoordelingen en de aanvaarding van industrieproducten (ACAA) goed. Die zou de laatste handelsbarrières tussen Israël en de Europese Unie wegnemen.
De houding van de Europese Unie op dit dossier is op zijn minst hypocriet te noemen. Naar de buitenwereld toe wordt het Israëlisch regime verweten oorlogsmisdaden te begaan maar we zien dus in concrete handelingen en afspraken dat deze houding enkel schone schijn is. De eis naar een militair embargo tegen Israël is dus ook een eis naar een consequente houding van Europa en België. De oorlogsmisdaden van Israël zijn even bewezen als die van andere landen die wapenembargo’s opgelegd krijgen.
Meer informatie en de petitie over een militair embargo tegen israël vind je hier
