De verwarrende crisis

De verwarrende crisis

woensdag 20 februari 2013 17:31
Spread the love

Het straalt als een jonge stier, zijn levenskracht is legendarisch. Het wordt gekoesterd meer dan een kleinkind. Velen geraken zelfs de kluts kwijt met hem, verwarren het met God en gaan het aanbidden.

Voor de meesten van ons ontpopt het zich als een permanente reisgezel. Overigens geen gemakkelijke kameraad, eerder een wispelturige en onberekenbare oude snoeper. Naarmate de tijd verstrijkt, krijgt het alsmaar meer promotie.  In ons tijdsbestel werd het  gepromoveerd tot een snuivend, lillend orgaan, boordevol levenssappen, dat  geluk kent in zijn bestaan maar soms door een lijdensweg moet gaan zoals eender welke sterveling op aarde.  De media, als rasechte hospitaalsecretariaten,  lichten ons dagelijks in over zijn medisch dossier. Als het gezond wil blijven, moet het constant groeien. Het legt reserves aan. In de luwte van een kluis kan het ongestoord liggen aandikken. Rust roest. Daarom wordt, indien nodig, opgeroepen: Haal ze uit hun winterslaap. Vooral in fiscale paradijzen all-in onder palmbomen floreert het. Op zijn best getuigt het van een weergaloze veerkracht. In dat optimaal klimaat gedijt het en vermenigvuldigt zich als een heuse eicellenpopulatie. Wanneer het in de lift zit, gaat het jodelen en kan soms erg agressief worden. Het loert op overnameprooien en wordt ingeschakeld om een vijandig bod uit te brengen. Brutale kerel. Met hem worden wurgprijzen gehanteerd. Het zou toch maar beter uitkijken. Het veiligste is dat het stabiel blijft. En dan nog, soms moet het in eigen vlees snijden. Het kan beginnen afkoelen. Tijdens zijn onstuimig bestaan staat het af en toe onderhevig aan een devaluatie. Wie krijgt tegenwoordig  al niet  een depressie? Het is niet uitgesloten dat het wel eens begint te verwateren. Te veel water in de wijn moeten doen, dat komt er van. Het roept bij wijlen: blijf van mijn lijf, want de crisis vreet aan de cijfers. Het kan met verlamming geslagen worden. Er ontstaat al paniek bij de eerste symptomen die  een nulgroei voorzien. Maar als prognoses nog maar een krimp voorspellen, wordt er deskundig  ingegrepen. Die lage bloeddruk wordt onverwijld aangepakt. Daarom is een gezonde of een defensieve belegging ten allen tijde belangrijk. Als het nodig blijkt, zal de regering het bijtijds door een renteverlaging of een miljardentransfusie een injectie zuurstof  toedienen. Aan het infuus van de staat liggen is ronduit zalig, zoals met de blote bast onder de zon in een kuuroord. Desnoods komt de   centrale instelling over de brug en pompt liquiditeit, vers bloed  in zijn aderen, om zijn balans aan te sterken, een doeltreffend shot om er van kop tot teen van op te peppen. Dan wordt het weer opgewaardeerd en kan het als gerevalideerd patiënt  huppelend de kliniek verlaten. Onze fameuze reisgezel wil liefst met velen zijn. Wij vinden dat zelf ook niet slecht. Een bloeiende kameraad is te verkiezen boven een armoedzaaier. Op zeker ogenblik worden er dus meer van gecreëerd, meer aangemaakte  bloedlichaampjes geven de broodnodige veerkracht. Voorzichtigheidshalve moet op tijd en stond een stresstest voor de portefeuille uitgevoerd worden. Hoever staat het met het resistentievermogen van de patiënt? Om er goed uit te zien kan een ander jasje al volstaan, de mode en het oog willen ook wat. Dus wordt het al eens herverpakt. In bepaalde gevallen brengt dit een nevenwerking mee: niemand herkent het  nog en zo sluipt het ongezien van de ene binnenzak in de andere tot men plotseling ontdaan vaststelt dat men met rommel opgescheept zit. Ook een afslankingskuur doormaken is heilzaam, zelfs als het pijn doet. Dan worden delen van zijn kernactiviteit afgestoten en verkocht.  Liposuctie, te veel vet is nooit goed. En organen verkopen is tegenwoordig een lucratieve bezigheid. Maar soms loopt het toch uit de hand en geraakt het in crisis of erger nog: het loopt risico’s om ineen te klappen. Het wordt een zichzelf voedende spiraal. Instellingen brachten een infectie binnen en daardoor is het besmet geraakt, met het kaliber van een ziekenhuisbacterie,  en vervolgens uitgekleed, in zijn blootje gezet. Instellingen moeten de giftige producten afzonderen en afstoten om de solvabiliteit te beschermen. Uitsnijden maar, die kankergezwellen! Toxische activa worden van de hand gedaan, anders rotten ze. Wat nu gedaan om erger te voorkomen? Genezing dringt zich op. Uiteindelijk wordt er beslist over te gaan tot een operatie van de patiënt, die ettelijke miljoenen moet opbrengen. Amputatie is wel een van de extreme ingrepen, maar als het moet, moet het. Op de beurs speelt zich een bloedbad af. Arbeiders worden weggesaneerd als virussen, die het door hun te talrijke aanwezigheid bedreigen. Na verloop van tijd duiken tekenen van herstel op. “De hele crisis zal zijn weerslag op het gemoed hebben,” besluit men zuchtend. Je zou van minder. Maar de plastichandschoenen van de chirurgen zijn nog niet in de afvalbak gegooid of de krant vroeg zich af: “Een jaar na de crash, hoe stelt de patiënt het?”  Wie had dat gedacht? Uit elkaar gespat  als een zeepbel, krabbelt het langzaam weer overeind. Men kan nu al gewag maken van een nieuw leven. Maar om het te vrijwaren van nieuwe crisissen dient  onder meer dopingcontrole op de beursvloer uitgeoefend te worden. Anders gaat het terug de gort op. Dat zijn zorgen voor later, want nu is er weer leven na de dood. En dus  bij de eerste tekenen van herstel, blijkt dat verslaving van alle tijden is en mensen geen hoogtevrees kennen. En dus maar opnieuw gokken en beleggen en halsbrekende toeren uithalen.   

Op een morgen zit ik onder merelgefluit in de tuin de krant te lezen bij een kwak overgebleven koffie na het ontbijt. Nog maar eens onrustwekkende berichten. Ik ben er niet goed van, voel me bedreigd, tast een voor een mijn organen af en sla alarm.

‘Wist jij dat we ons best zorgen maken over de crisis in de gezondheidszorg? Als het zo  voortgaat kunnen we binnenkort de kwaliteit van de verzorging op onze buik schrijven en fluiten naar heilzaam en waardig oud worden, en dat noemen ze hier dan het landje van belofte,’ roep ik haar toe.

Ze schuift langs mij heen en werpt een blik over mijn schouder.

‘Hoe zo gezondheidszorg? Je bent wel aan het grasduinen in de Sectie Financiële Wereld. Daar komen  al die schuingeletterde woorden uit, verstrooide professor!’ 

take down
the paywall
steun ons nu!