Opinie, Nieuws, Samenleving, Politiek, Cultuur, België, Hiphop, Bart de wever, Dossier N-VA - Mani De Bard

Brief van hiphop-filosoof aan Bart De Wever

Een brief van hiphop-kenner Mani De Bard aan Bart De Wever.

vrijdag 18 januari 2013 12:06

Spread the love

Decipimur specie recti, 16 januari 2013

Geachte heer De Wever,

Ik sta niet toe dat u mijn cultuur beledigt ten voordele van uw populistische politiek. Mag ik u er aan herinneren dat u politicus bent; u bent geen muzikant, poëet of literator. Politiek staat niet aan de basis van verandering, literatuur en muziek wel (cfr. zowat de hele geschiedenis). Lieven De Cauter heeft zich terecht verzet tegen uw onzin toen hij als een ware Battle-emcee reageerde met “I eat you for breakfast”.^[1]

Want laat dat nu net grappig zijn. De Wever zegt: “We zijn niet rijp voor kritiek op dingen die we als vanzelfsprekend beschouwen en waarvan velen genieten”. Toch raar dat als de intellectuele- en/of kunstwereld kritiek geeft op uw politiek dat u deze kritiek niet aankunt en dat u begint te jammeren als een puppy die geen aandacht krijgt.

U denkt doordachte kritiek te kunnen geven op deze samenleving? Luister dan eens naar bewuste rap – u kunt er nog wat van leren. Er bestaat inderdaad een sterke link tussen rapmuziek en deviante gedragingen: geweld, diefstal, lid zijn van een gang en druggebruik. ^[2]

Muziek en geweld

Maar muziek is niet de enige factor dat geweld veroorzaakt. Sociale omgeving is de belangrijkste: armoede, kansarmoede, honger, mishandeling en andere traumatische gebeurtenissen en geweld en druggebruik zijn de grootste invloeden op toekomstige of contemporaine gewelddadige gedragingen.

Toch mogen we om deze reden niet zomaar gewelddadige muziek, en zeker muziek die geweld aanmoedigt, toestaan. Maar gewelddadige muziek op zich wakkert geen geweld aan, het is het veelvuldig blootgesteld zijn aan dat soort muziek dat geleidelijk aan de persoon gewelddadig maakt, zeker als zijn omgeving dat al is.

De geliefkoosde muziek van een individu staat ons toe een mogelijk profiel op te maken van die persoon, vaak is de persoonlijke muziekkeuze een reflectie van de psyche van de individu. Zo komt de persoon in een vicieuze cirkel van woede en geweld terecht: er is geweld in het dagelijkse leven van die persoon, waardoor een muzikale voorkeur voor geweld ontstaat, en dat, op zijn beurt, wakkert een ongevoeligheid voor geweld aan.

Maar dit is ook waar in het omgekeerde geval: bewuste rapmuziek, met educatieve en positieve boodschappen, is het subgenre dat het minste deviante gedraging ‘uitlokt’. Deze muziek beschermt als het ware de luisteraar tegen criminaliteit. Maar ook hier: de keuze van muziek is de spiegel tot het innerlijk, zij die zulke muziek verkiezen vertonen waarschijnlijk al een anti-criminele houding. ^[3]

De oplossing tegen gewelddadige rapmuziek is dus niet alleen de individuele impuls ter volwassenheid (cfr. Kants opstel Beantwortung der Frage: Was ist Aufklärung) maar ook het sociaal milieu dat zich van de pervertering van het oordeel alsook sociale achterstand en onderdrukking bewust moet zijn en zo eventueel zichzelf daaruit kan verwijderen.

“Het aanwijzen van [rapmuziek] als oorzaak voor geweld is even onverantwoordelijk als rap verdedigen door te duiden op sociale toestanden als een rechtvaardiging voor aanhoudende [gangsta mentaliteit] in de muziek.” (mijn vertaling en aanvulling) ^[4]

Gesprek met Bart De Wever en KRS-One

Een gesprek tussen de onwetende Bart De Wever en één van de culturele leiders van Hip Hop, KRS-One, zou snel afgelopen zijn:

– De Wever: “Wie zichzelf culturaliseert met die boodschap, loopt het risico zijn culturele voorbeelden voor werkelijkheid te nemen en zich te bezondigen aan criminaliteit. Misschien is het dus goed toch wat langer na te denken vooraleer conservatieve cultuurkritiek af te schrijven als het gezeur van domme, wereldvreemde lieden”

– KRS-One: “The attuned Hiphoppa knows that laws are not only established to protect people from people, laws are also established to protect people from themselves. To the untrained Rap fan, imitating the irresponsible activities of immature rappers appearing on television, radio, motion pictures and the Internet (in my time) can be very dangerous. The true Hiphoppa lives Hiphop, not Rap videos, music or movies.” ^[5]

Hiphop Vredesverklaring

De echte Hiphopper leeft Hiphop, een cultuur waarvan verschillende adviezen beschreven staan in de door de UNESCO ondertekende Hiphop Vredesverklaring^[6], waaronder:

*Het derde grondbeginsel:

“Hiphop Cultuur heeft respect voor de wetten en afspraken van haar cultuur, land, instituties of met wie zij ook handel doet. Hiphop is niet onverantwoordelijk en breekt geen wetten of afspraken.”

* Het twaalfde grondbeginsel:

“Hiphop Cultuur neemt, intentioneel of vrijwillig, nooit deel aan elke vorm van haat, bedrog, vooroordelen of diefstal…”

* Het dertiende grondbeginsel:

“Hiphop Cultuur wijst elke onvolwassen impuls van onrechtvaardig geweld af en zoekt altijd de diplomatische, vreedzame weg uit een dispuut zodat men komt tot een overeenkomst. Hiphoppas worden aangemoedigd om vergeving en begrip te tonen vóór elke vorm van vergelding. Oorlog is de laatste oplossing wanneer er voldoende bewijs is dat alle andere middelen van diplomatisch onderhandelen meerdere malen mislukt zijn.”

* Het veertiende grondbeginsel:

“Hiphoppas worden aangemoedigd om armoede ongedaan te maken, in te gaan tegen onrechtvaardigheid en om mee te werken aan de creatie van een zorgzame samenleving en een vreedzame wereld. Hiphop Cultuur steunt dialoog en handeling teneinde een verbetering van de verdeling in de maatschappij, adresseert de werkelijke bekommernissen van de mensheid en helpt het streven naar vrede vooruit.”

Meneer de Wever, informeer u. Ik eis hierbij een publieke verontschuldiging van u.

Peace

Mani De Bard

Mani De Bard is hiphop-filosoof, hiphop-historicus en emcee.