Met correlaties kan je veel bewijzen – of toch doen alsof. Neem bijvoorbeeld de ‘stepping stone’ theorie over cannabis en heroïne: de meeste mensen die aan heroïne verslaafd zijn begonnen ooit met cannabis. Dus als je nooit een joint rookt zal je nooit aan heroïne verslaafd geraken. Hetzelfde geldt ook voor melk. (De meeste mensen die aan heroïne verslaafd zijn begonnen ooit met melk.)
Nog een mooie: er is een duidelijke correlatie tussen de opwarming van de temperatuur op aarde en de vermindering van het aantal zeerovers. Het kan dus niet anders dan dat de kwijnende interesse voor het piratenbestaan verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde. Dat is toch wat Pastafari zoals ik geloven. We hebben dringend meer piraten nodig!
Bart De Wever heeft ook een mooie gevonden, in De Standaard van vandaag: de daling van de criminaliteit in Amerikaanse steden tijdens de jaren negentig ging hand in hand met een vermindering van het gebruik van lood in verf en benzine. Het kan dus niet anders dan dat de daling van, de criminaliteit het gevolg is van de vermindering van het gebruik van lood. Of toch? Volgens Steven D. Levitt en Stephen J. Dubner and hun ‘freakonomics’ ging de daling van de criminaliteit in Amerikaanse steden tijdens de jaren negentig hand in hand met de toename van het aantal abortussen sinds de jaren zeventig (na Roe vs. Wade in 1973): minder ongewenste kinderen, minder criminaliteit. Wat was het dan, minder lood in verf en benzine of minder ongewenste kinderen?
De Wever ligt echt niet wakker van loodverf, dat was slechts een opstapje om zijn liefde voor het Romeinse Rijk te bezingen – dat ging ten onder aan loodvergiftiging, niet aan extreme ongelijkheid – en om zijn intellectuele buddy Theodore Dalrymple een riem onder het hart te steken. Die had namelijk beweerd dat rockmuziek een oorzaak van criminaliteit is. Aangezien geen weldenkend mens nog een woord aan dat soort nonsens wil vuilmaken moet Super De Wever het wel doen: Dalrymple heeft toch een punt! Onderzoekers in Nederland volgende vijf jaar lang 300 jongeren en stelden vast dat liefhebbers van hiphop, gothic en house muziek meer geneigd zijn tot crimineel gedrag – rock is geen hiphop, geen gothic en geen house, dus de bevindingen van deze onderzoekers steunen Dalrymple op geen enkele manier, maar dat zal Super De Wever worst wezen: hij weet toch dat zijn volgers niet op details letten.
En toch, van alle correlaties die ik hier heb opgesomd, zijnde correlaties tussen: mensen die aan heroïne verslaafd zijn en mensen die ooit cannabis rookten; mensen die aan heroïne verslaafd zijn en mensen die ooit melk dronken; mensen die criminaliteit begingen en mensen die blootgesteld werden aan lood; mensen die criminaliteit begingen en ongewenste kinderen; mensen die criminaliteit beginnen en mensen die liever naar hiphop, gothic en house luisteren dan naar pakweg klassieke muziek; lijkt de laatste mij de meest sprekende.
Wat Super De Wever en Grumpy Dalrymple graag vergeten is dat private eigendom het gevolg van een sociale conventie is. In de natuur komt private eigendom nauwelijks voor: een territorium is ofwel collectief bezit, ofwel het recht van de sterkste, ofwel een combinatie van beiden. Wat mensen doen – elkaars private eigendom respecteren en zelfs beschermen – hangt samen met een andere sociale conventie, die van rechtvaardigheid en gelijke kansen. Wanneer steeds meer jonge mensen vaststellen dat ze niet in een rechtvaardige samenleving opgroeien, dat ze geen gelijke kansen krijgen, dat er een kleine groep in de maatschappij is die steeds meer naar zich toe haalt, en dat de vertegenwoordigers die ze verkiezen enkel bevestigen dat de rijksten liefst nog minder belastingen zouden betalen om de concurrentiekracht te bewaren, dan vagen steeds meer jonge mensen hun voeten aan een sociale conventie zoals private eigendom. Ze zullen nemen wat hen toekomt, volgens hen, en het enige wat hen tegenhoudt zal het risico op betrapping en bestraffing zijn – geen innerlijke overtuiging dat private eigendom respect verdient. En ja, ondertussen zullen ze eerder luisteren naar ‘Get Rich or Die Trying’ van 50Cent dan naar ‘Alle Menschen Werden Brüder’ van Ludwig von Beethoven and Friedrich von Schiller.
Moeten we nu wat langer nadenken “vooraleer conservatieve cultuurkritiek af te schrijven als het gezeur van domme, wereldvreemde lieden”, zoals Super De Wever van ons verlangt? Ja, we moeten dat gezeur ontmaskeren, en toelichten hoe het (gezeur) probeert sociale rechtvaardigheid te ondermijnen, en toelichten hoe het (gezeur) zal leiden tot meer criminaliteit; terwijl het (gezeur) beweert het omgekeerde te doen.
Om in Super De Wever stijl de besluiten: zoals Cato Maior bleef herhalen dat Carthago moest worden vernietigd om het Romeinse Rijk te beschermen, zal ik blijven herhalen dat sociale bescherming gemondialiseerd moet worden om overeind te blijven.