De schrikwekkende werkzoekende

De schrikwekkende werkzoekende

woensdag 9 januari 2013 15:42
Spread the love

Gisteren was ik op Terzake te zien in een segment over jeugdwerkloosheid. Mijn blogpost van 2011 waarin ik als werkzoekende mijn frustraties uit, heeft aandacht getrokken. Waarom dan opnieuw komen zagen? Omdat er een opvallende voor en tegenstroom van reacties binnenkomt.

Voor en tegen

Er is niemand echt voor of tegen mij. Wel zit er een typisch beeld achter de twee soorten reacties die ik mocht ontvangen. Aan de positieve kant krijg ik steunbetuigingen en zelfs mensen die zeggen dat het goed en ferm is dat ik zo heb durven getuigen over zo’n moeilijke zaak. Ik zou vooral willen dat meer werkzoekenden zich uitspraken tegen de heersende clichés.

Toen ik die eerste blogpost schreef, was mijn werkloosheid volgens de meesten mijn eigen schuld. “Wie werk wil, vindt werk“. De huidige werkloosheidscijfers spreken dat tegen. Voor elke openstaande vacature zijn er 3 kandidaten. Economisch gezien is dat erg leuk want de ondernemingen hebben een gigantische massa aan werkzoekenden waaruit ze diegene die het goedkoopst wil werken, kunnen aannemen. Maatschappelijk en sociaal gezien is dat toch wel rampzalig. Maar goed, ik wou het eigenlijk over iets anders hebben. De negatieve reacties.

Schrikwekkend

Als ik u ‘s nachts moest tegenkomen, ik zou schrik hebben.” Zie ik er dan zo schrikwekkend uit? De man had mij moeten zien toen ik nog werkte bij Telenet. Lang haar, gezichtspiercings. Het is schrikwekkender geweest. Dat is voorbij. Mijn kapsel is van de normale orde en mijn gezicht is metaalvrij. Uit eigen keuze trouwens.

Scheert u, doet een hemd aan en stop met roken.” Mijn bakkebaarden en/of sik zijn voor sommigen ook al genoeg om mij niet te moeten aannemen. Over dat hemd spreek ik niet eens, want ik solliciteer praktisch in kostuum en wat roken ermee te maken heeft, geen idee.

Pas op, ik krijg ook constructievere berichten die over mijn uiterlijk gaan. Mensen die sympathie hebben voor mijn geval maar erbij vermelden dat mijn uiterlijk misschien niet zo gewenst is bij de “grijze massa“.

Een vriend van me verwoordde het het mooist. “Zonde eigenlijk, maar dat is spijtig genoeg het eerste visitekaartje dat je afgeeft. En het schijnt dat de eerste indruk erg belangrijk is. Hell, je bent één van de zachtste personen die ik ken, hoe oneerlijk is dat allemaal?” Iemand die mij kent en die noemt het dus oneerlijk.

Het heeft geen zin een betoog op te zetten tegen de werkgevers. Want als langharig, gepiercete kerel werkte ik op de Telenet Helpdesk en met mijn huidige uiterlijk heb ik les gegeven. Ik heb op geen enkel sollicitatiegesprek opmerkingen erover gekregen en ik vroeg er überhaupt zelf naar. Ik weet namelijk heel goed dat piercings en tattoo’s niet overal even gesmaakt zijn. Het probleem zit echter tussen de oren van onze maatschappij. Ik verafschuw de term maar sta me toe hem toch even boven te halen; “sheeple”. Kuddemensen, de grijze massa, … Wanneer kennen en kunnen wordt verdrongen door het uiterlijk, dan is er toch wel degelijk iets verkeerd?

Een Amerikaanse toneelschrijver, een man die ik enorm vaak en graag quote – George Bernard Shaw – zei ooit “de enige beloning van het conformisme is dat iedereen je graag ziet, behalve jij jezelf“. We leven in een Westerse maatschappij waarbij de economie een heilig wezen is, de vrije markt een untouchable en het individualisme hoogtij viert. Ieder voor zich. De zorgstaat is aan afbraak toe en iedereen moet maar mee kunnen. Dan begrijp ik dat mensen zoiets hebben van “dat hij dan zorgt dat hij er ook uitziet als Jan met de Pet.” Het wordt ons van bovenaf ingegoten. Iedereen mooi in de rij en wie niet voldoet aan het vooropgestelde profiel, sorry, probeer nog eens.

Ik ben blij dat ik voor sommige mensen iemand was die de clichés durfde tegenspreken. Ik ga ook niets veranderen aan mijn stijl of uiterlijk. Jullie mogen me koppig noemen maar ik ben wie ik ben. Als een Jood een job wordt geweigerd omdat hij gekozen heeft voor het Joodse geloof, dan is het discriminatie. Als een moslima omwille van haar hoofddoek de straat wordt gewezen, dan is dat discriminatie. Maar durf eens uit te zien zoals ik, het is uw eigen schuld. De ene vrije keuze is de andere blijkbaar niet.

Hiermee sluit ik af. Een laatste oproep. Een boek beoordeel je volgens zijn inhoud, niet volgens zijn kaft. Kijk eens voorbij de tattoo’s, piercings of onconventionele stijlen. Je mist heel wat boeiends als je je op uiterlijk gaat blind staren.

take down
the paywall
steun ons nu!