“Gaby Colebunders verdient een standbeeld”

“Gaby Colebunders verdient een standbeeld”

donderdag 8 november 2012 16:45
Spread the love

Om 14.00 stond ik aan het station in Hasselt. Op spoor 5 zou de trein aankomen waar Gaby Colebunders zou van afstappen. Een tiental personen, vakbondsmilitanten, vrienden en zijn vrouw hadden dit georganiseerd. Maar wat ging er vooraf en wat zijn de resultaten?

Gisteren zijn 5 bussen vol vakbondsmilitanten vanuit Ford Genk naar Keulen vertrokken. De bedoeling was een signaal te geven aan de Ford-directie. Men doelde zelfs op een gesprek maar wist dat daar niets van in huis kwam. Eens ter plekke veranderde deze actie in een “kleine blitzkrieg”, volgens een getuige.

Een militant (anoniem) en vriend van Gaby verklaarde: “Toen de laatste van de 5 bussen arriveerde, werd er actie ondernomen. 3 weken eerder hadden de Duitse vakbonden gezegd dat de Belgische vakbonden te braaf waren en dus hadden we rookbommen en wat vuurwerk mee. Maar dat zijn ze niet gewend in Duitsland. Dat mag daar allemaal niet meer. Buiten een vreedzame betoging is er geen sprake meer van echte staking. Achteraf kregen we te horen dat we een voorbeeld waren en dat ze bij de Duitse vakbond nog veel van ons geleerd hebben.”

We hadden serene bedoelingen maar die overmacht aan politie was onnodig.

‘Wat is er dan gebeurd en waarom Gaby?’ vroeg ik aan Jos Theys, ACV-militant. “De bedoeling was om wat lawaai te gaan maken, ons te laten horen. Maar enkele agenten zijn beginnen provoceren. Gaby werd als eerste herkend en naast hem zijn er nog 6 anderen gearresteerd waaronder ikzelf. We werden naar het bureau gebracht en daar hebben ze dan al onze gegevens gevraagd. Ze noteerden zelfs de kleur van onze ogen.” Youssef, ABVV-afgevaardigde, liet verstaan dat het inderdaad om provocatie ging. “We hadden serene bedoelingen maar die overmacht aan politie was onnodig. Pure arrogantie.”

Uit eerdere gesprekken weet ik dat Gaby eerder al gevolgd werd door de federale politie. Zijn identiteit is dus doorgegeven aan de Duitse autoriteiten. Een andere militant (anoniem) legde uit hoe ze Gaby dan uit die groep van 200 militanten wisten te filteren.

“We werden omsingeld en toen lieten ze via de luidsprekers van de politiewagens weten dat we één voor één naar een busje werden begeleid. Per man twee agenten. Alsof we criminelenwaren. We kregen een nummer opgeplakt. Ik moest meteen aan Auschwitz denken. We werden gefouilleerd en onze papieren werden gevraagd.”

Gaby Colebunders mocht vandaag naar huis. Ik vroeg hem toch even naar zijn indruk. “Ik ben niet voor een rechter geweest, er was geen ondervraging, ik heb zelfs geen verklaring moeten afleggen. Ik werd er echt als een terrorist behandeld. Het heeft me alleen maar kwader gemaakt. Als de media, de politie of de Ford-directie denkt mij en mijn achterban zo klein te krijgen, dan zijn ze mis. De acties zullen alleen maar harder worden. Ik werd op een punt zelfs beschuldigd van een brandende auto in Merkenich. Alsof de bus onderweg even gestopt was om een auto in brand te steken.”

Maar wat heeft deze hele actie nu eigenlijk opgebracht? Een man van het spoorwegpersoneel kwam Gaby spontaan de hand schudden met de boodschap “doe zo verder”, aan de poorten van Ford Genk werd hij met luid applaus ontvangen en de boodschap van de militanten was duidelijk. Dit heeft hen alleen maar strijdlustiger gemaakt. Een militant nabij merkte zelfs op dat Gaby een standbeeld verdient.

Als de media, de politie of de Ford-directie denkt mij en mijn achterban zo klein te krijgen, dan zijn ze mis. De acties zullen alleen maar harder worden.

Als men poogde Gaby zwart te maken, dan zijn ze daarin mislukt. Integendeel, ganse tonnen olie zijn op het vuur gegooid. Met de militanten aan Ford Genk wordt er niet gesold, zoveel is duidelijk.

take down
the paywall
steun ons nu!